Τελικά τα αρνητικά συναισθήματα είναι χρήσιμα; Ή πρέπει να τα αποφεύγουμε;
Σκέψου μια κλίμακα με τρία βασικά σημεία και πολλές διαβαθμίσεις στα ενδιάμεσα :
– Πάνω (θετικά)
– Μηδέν (φλατ – αδιάφορα)
– Κάτω (Αρνητικά)
Το πάνω κομμάτι είναι το σημείο που σε ενδιαφέρει: χαρά, αγάπη, ευδαιμονία, πληρότητα, σιγουριά, αυτοπεποίθηση, μια θετικά φορτισμένη εμπειρία ζωής. Στη μέση είσαι στην ανηδονία, τα πράγματα έρχονται περνούν και φεύγουν, δε σε αγγίζει κάτι ιδιαίτερα.
Στο κάτω μέρος της κλίμακας ξεκινάει το κάθε θέμα που ανάλογα με το πόσο θα μείνεις σε αυτό αλλά και το πως θα το διαχειριστείς εσωτερικά, θα γίνει τοίχος η σκαλοπάτι, πρόβλημα ή λύση, τραύμα ή μάθημα και αναβάθμιση.
Δεν υπάρχει τίποτα άχρηστο και άνευ σκοπού.
Έτσι και τα αρνητικά συναισθήματα είναι από τη μία μέρος της ανθρώπινης φύσης και εμπειρίας από την άλλη πυξίδες που σου δείχνουν κάτι.
– που να κοιτάξεις
– προς τα που να πας
– τι να αποφύγεις ή από τι να φύγεις μακριά
– τι λειτουργεί και σου είναι ωφέλιμο και τι όχι
– αλλά και τι πρέπει να αλλάξεις μέσα σου ή έξω σου
Το κλειδί είναι αφού βιώσεις το συναίσθημα, να μην μείνεις εκεί.
Το μωρό ή η γάτα καταλαβαίνει ότι το μάτι καίει, και τη γλιτώνει με ένα μικρό έγκαυμα. ΔΕΝ χρειάζεται να φτάσει κόκκαλο.
Από την άλλη, κάποιοι από εμάς χρειάζεται να επιτρέψουμε στον πόνο ή στο αρνητικό συναίσθημα να φτάσει πολύ βαθιά, ανάλογα του πόσο βαθιά έχουμε τον διακόπτη που ανοίγει την πύλη για το μάθημα ή για την δράση / αντίδραση.
Και σε αυτή την περίπτωση ασφαλώς, το ρίσκο περιλαμβάνει συχνά από μια μικρή σωματική ή “ψυχική ουλή”, μέχρι και κουσούρι, αν όχι κάτι χειρότερο.
Η δουλειά σου είναι να το αξιοποιήσεις, όπως ένας σέρφερ το κύμα, είτε είναι μισό μέτρο είτε δεκαπέντε. Όπως ένας καπετάνιος θαλασσόλυκος τον άνεμο, είτε είναι ήρεμος, ούριος, ή άγριος κι αντίθετος.
Το ιστιοφόρο και η σανίδα θα υπακούσουν εσένα, αν αξιοποιήσεις με τις κατάλληλες μανούβρες και διαχείριση, και εκείνα, και τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεσαι.
Διαφορετικά, θα σε κάνουν εκείνες ό,τι θέλουν. Το να είσαι έρμαιο δεν είναι όμορφη κατάσταση, ούτε ευχάριστη. Σημαντικό: στην αδυναμία ζητάμε βοήθεια.
Αυτό που δε πρέπει να ξεχνάς είναι πως το σώμα σου σου μιλάει.
– Στην πάνω μεριά της κλίμακας υπάρχει νεότητα, αυξημένη ενέργεια, ενδορφίνες, σεροτονίνη, υγεία, θετική διάθεση, όρεξη για ζωή, χρώματα και φωτεινότητα, καλύτερο ανοσοποιητικό.
– Στη μέση μια κατά ένα τρόπο κανονικότητα – ουδετερότητα.
– Στην κάτω μεριά (φόβος, άγχος, οργή, θλίψη, ανησυχία) υπάρχει μειωμένη διάθεση για ζωή και δραστηριότητες, μειωμένη ενέργεια και ζωτικότητα (ή αυξημένη προσωρινά με την ανάλογη τοξικότητα κορτιζόλης – αδρεναλίνης), γήρας τόσο εξωτερικό όσο και εσωτερικό, κούραση, δυσκολία στην επικοινωνία και σκέψη, μαυρίλα, εξασθενημένο ανοσοποιητικό.
Τα αρνητικά συναισθήματα λοιπόν είναι χρήσιμα. Και πρέπει όχι μόνο να τα αποδεχτείς αλλά και να τα καλωσορίσεις αν σε επισκεφτούν.
Όσο αρνείσαι και αντιστέκεσαι, η αντίσταση και η ένταση αυξάνεται. Η μόνη επιτρεπτή και εν σοφία παράδοση σε κάτι τέτοιο είναι μόνο για το λεγόμενο πνευματικό τζούντο: να αξιοποιήσεις αυτή την ενέργεια προς όφελός σου.
Όχι να παραδοθείς ολοκληρωτικά και να γίνουν μια ταφόπλακα, αλλά ένα μαρμάρινο σκαλοπάτι σου καθώς ανεβαίνεις στην κλίμακα τόσο της αυτογνωσίας όσο και της εσωτερικής σου πληρότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου