Σε ένα νησί της Ιαπωνίας, επιστήμονες παρακολουθούσαν τη συμπεριφορά πιθήκων που ζούσαν εκεί. Κάποια στιγμή έδωσαν στους πιθήκους ως τροφή γλυκοπατάτες γεμάτες λάσπες. Εκείνοι ανταποκρίθηκαν με χαρά αφού τους άρεσε πολύ η γεύση της γλυκοπατάτας αλλά όχι το χώμα.
Ένα μικρό πιθηκάκι δοκίμασε και έπλυνε στη θάλασσα τη γλυκοπατάτα του και την έφαγε πολύ πιο ευχάριστα. Αυτό το δίδαξε και στους άλλους. Σιγά-σιγά από το 1952 έως το 1958 σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στο νησί είχαν μάθει πώς να ξεπλένουν τις γλυκοπατάτες προτού τις φάνε.
Βέβαια οι επιστήμονες δεν ήξεραν τον ακριβή αριθμό των πιθήκων που γνώριζαν αυτή τη διαδικασία και υπέθεσαν πως ήταν 99.
Μόλις λοιπόν και ο εκατοστός πίθηκος έμαθε πώς να ξεπλένει τη γλυκοπατάτα του προτού τη φάει, τότε συνέβη ένα μεγάλο άνοιγμα συνείδησης.
Παρατήρησαν λοιπόν οι επιστήμονες πως πίθηκοι σε άλλα μέρη του κόσμου, μίλια μακριά από το συγκεκριμένο νησί των πιθήκων στο οποίο γινόταν το πείραμα, αυτόματα άρχιζαν να καθαρίζουν τις γλυκοπατάτες τους, ενώ μέχρι τότε δεν το έκαναν.
Το συμβάν αυτό ονομάστηκε « ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ 100ου ΠΙΘΗΚΟΥ».
Μπορεί οι επιστήμονες να μην γνώριζαν τότε τον ακριβή αριθμό των πρώτων πιθήκων πως οδήγησαν το είδος τους σε αυτή τη συνειδησιακή αλλαγή και να υπέθεσαν πως ήταν 100, ωστόσο αναγνώρισαν την ύπαρξη αυτής της φυσικής αλήθειας του συντονισμού συγκεκριμένου αριθμού ατόμων που μπορεί να οδηγήσει σε συνειδησιακά άλματα.
Ύστερα από αυτό λοιπόν το πείραμα οι επιστήμονες συμπέραναν πως αρχίζει να αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων που γνωρίζουν και δημιουργηθεί μία κρίσιμη μάζα ατόμων, τότε δημιουργείται μία δύναμη και η γνώση των λίγων γίνεται γνώση για όλους.
Αν καταφέρουμε να περάσουμε από την ατομική συνείδηση του διαχωρισμού και του φόβου αλλάζοντας συχνότητα προς μία συμπαντική συνείδηση ειρήνης, γαλήνης, ενότητας και ανιδιοτελούς αγάπης και αυτές τις δονήσεις εκπέμπουμε προς τη Γη, τότε συμμετέχουμε σε μία Πνευματική Αφύπνιση και όταν δημιουργηθεί ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων που κάνει συντονισμένα το ίδιο, τότε αυτή η αφύπνιση μεταδίδεται από Νου σε Νου.
Αν εξηγηθεί μηχανιστικά, η συμπεριφορά των ανθρώπων συχνά θα μας φανεί ανόητη, άλλες φορές γελοία κι άλλοτε πάλι δυσερμήνευτη.
Το πιο διάσημο παράδειγμα για την περιπετειώδη εξέλιξη της συμπεριφοράς δεν μελετήθηκε σε ανθρώπους αλλά σε πρωτεύοντα, σ’ αυτό που ονομάστηκε : «το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου». Μια νεαρή πιθηκίνα της Ιαπωνίας ονόματι Κίκα, του είδους Macaca fuscata, ζούσε στο νησί Koshima.
Ένα πρωί, η Κίκα ανέπτυξε αυθόρμητα μια συμπεριφορά χωρίς προηγούμενο στους πιθήκους του είδους της: ανακάλυψε τυχαία ότι οι πατάτες που άφηναν οι άνθρωποι που φρόντιζαν τα ζώα και ήταν γεμάτες χώμα, είχαν σαφώς καλύτερη γεύση αν τις έπλενε στο ποτάμι.
Η πιθηκίνα επανέλαβε την επιχείρηση και μετά δίδαξε στις κόρες της αυτή τη νέα συμπεριφορά. Πιθανώς, αυτές τη μεταβίβασαν στα πιο κοντινά θηλυκά.
Οι παρατηρητές των πιθήκων απλώς κατέγραψαν το φαινόμενο χωρίς να επιδράσουν σ’ αυτό με κανέναν τρόπο. Ύστερα από κάποιο διάστημα, εκατό από τις διακόσιες πιθηκίνες που κατοικούσαν στο νησί είχαν συνηθίσει να πλένουν τις πατάτες. Τίποτα το περίεργο ως εδώ.
Το παράξενο συνέβη όταν οι παρατηρητές ανακάλυψαν ότι παρόμοια συμπεριφορά είχαν υιοθετήσει και τα θηλυκά που ζούσαν σε γειτονικά νησιά, όπου δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα κάποιος πίθηκος να έχει μεταδώσει τη γνώση αυτή.
Το πείραμα, που επαναλήφθηκε εκατοντάδες φορές, απέδειξε ότι αν ένα ορισμένο πλήθος μελών ενός είδους αναπτύξει ορισμένες ικανότητες ή υιοθετήσει κάποια συμπεριφορά, το ίδιο θα κάνουν κι άλλα μέλη του είδους, ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν συμβατικοί τρόποι επαφής μεταξύ τους.
Εάν οποιοσδήποτε, είτε είναι επιστήμονας είτε όχι, ρωτηθεί ιδιαιτέρως για το πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο… θα πρέπει να απαντήσει (αν είναι έστω και λίγο ειλικρινής) ότι δεν έχει ιδέα.
Αλλά όμως, όπως σωστά τονίζει ο Sheldrake, το να μην μπορεί να ερμηνευθεί ένα φαινόμενο (ακόμα κι αν είναι επαναλαμβανόμενο, μετρήσιμο και ικανό να αναπαραχθεί – δηλαδή, ένα φαινόμενο αποδεκτό από την επιστήμη), δεν είναι λόγος για να απαξιωθεί ο επιστήμονας ή οι παρατηρήσεις του. Πάντα το ανεξήγητο πρέπει να ενθαρρύνει τον επιστήμονα να συνεχίσει την έρευνα, ξέροντας ότι αργά ή γρήγορα θα φανεί η εξήγηση.
Δεν είναι υποχρεωτικό, όπως συνηθίζεται στη σημερινή εποχή της ηθικής χαλάρωσης ως και στην επιστήμη, να δώσουμε μια «οποιαδήποτε εξήγηση» σε κάτι που δεν έχει καμία εξήγηση.
«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ» ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ
Από την άγνοια στη σοφία - Bucay Jorge
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου