Κάπου διάβασα, άκουσα, τέλος πάντων, δεν θυμάμαι, πως όταν ταξιδεύεις με το αυτοκίνητο δεν μπορείς να σταματάς κάθε φορά, που ένα σκυλί τρέχει από δίπλα και σου γαβγίζει. Γιατί από τα πολλά σταμάτα-ξεκίνα θα κουραστείς. Γιατί θα αποδιοργανωθείς. Γιατί θα σε βρει το βράδυ έξω στις ερημιές. Γιατί μπορεί ακόμα και το δρόμο σου να χάσεις.
Το ίδιο πράγμα ακριβώς, νομίζω πως συμβαίνει και με τη ζωή. Καθένας μας διαγράφει την δική του πορεία. Και στη πορεία αυτή, συναντά ανθρώπους που δε θα του φερθούν σωστά, λόγια που θα τον πικράνουν, συμπεριφορές άσχημες, στενάχωρες, προσβλητικές.
Δεν γίνεται να μένει όμως σε αυτά. Δεν γίνεται να σταματά και να δίνει σε όλα σημασία. Δεν γίνεται να τα παίρνει κανείς, όλα τοις μετρητοίς. Γιατί θα τρελαθεί. Θα αποδιοργανωθεί. Γιατί κινδυνεύει να χάσει τον δρόμο του, το σκοπό του, τον προορισμό του.
Δεν σου λέω ότι είναι εύκολο. Σκέψου όμως.
Σκέψου αν αξίζει. Αν αξίζει σε κάθε γάβγισμα που ακούς στο δρόμο σου να σταματάς. Αν σε κάθε γάβγισμα, μπορείς να δίνεις σημασία.
Σκέψου.
Εσύ αποφασίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου