ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ
“...Στο κέντρο είσαι Θεός.
Στην περιφέρεια είσαι ο ανθρώπινος κόσμος. Κι αυτός ο κόσμος είναι άσχημος. Στην περιφέρεια είσαι μια κοινωνία σε μικρογραφία. Και η κοινωνία είναι άσχημη...
...Χρειάζεται θάρρος για να διασχίσεις την περιφέρεια, να είσαι παρατηρητής. Αν μπορέσεις να διαπεράσεις την περιφέρεια αυτή, την κοινωνία, την ιστορία, τότε στο κέντρο της είσαι ο ίδιος ο Θεός.
Τότε υπάρχει ατελείωτη ομορφιά, ανέγγιχτη από την κοινωνία, γιατί δεν βρίσκεται στην περιφέρεια. Τότε είσαι αθώος σαν νεογέννητο παιδί, φρέσκος σαν δροσοσταλιά πρωινή, αμόλυντος. Αλλά για να το φτάσεις, έχεις να διασχίσεις όλη την ασχήμια. Πρέπει να διασχίσεις ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπου.
Δε γίνεται αλλιώς. Η αυτογνωσία είναι δύσκολη, επειδή θέλεις να την αποφύγεις. Ο μόνος τρόπος να την αποφεύγεις είναι να κλείσεις τα μάτια, να μη βλέπεις. Κόντρα στην αυτογνωσία, να φτιάξεις ένα ιδιωτικό όνειρο.
Να βλέπεις τον εαυτό σου όπως θα σου άρεσε να είναι, γεμάτο ιδεώδη, ουτοπίες, όμορφες εικόνες. Φτιάξε μία φωλίτσα κοντά στην περιφέρεια, γύρνα της την πλάτη.
Ύστερα λέει ο Ηράκλειτος : “Γνώρισε τον εαυτό σου!” Γιατί αυτή είναι η μόνη σοφία. Φοβάσαι να βγεις από τη στολισμένη σου γωνία, γιατί δίπλα κοχλάζει το ηφαίστειο. Από στιγμή σε στιγμή θα εκραγεί.
Έτσι οι άνθρωποι μιλούν για την αυτογνωσία, συζητούν, γράφουν, φτιάχνουν συστήματα γι' αυτήν, αλλά ποτέ δεν την επιχειρούν στην πράξη. Αλλά, η αυτογνωσία είναι υπαρξιακή εμπειρία, δεν είναι θεωρία. Οι θεωρίες δεν βοηθούν.
Οι θεωρίες απλώς στολίζουν κι αυτές τον κόσμο σου. Δεν σπάζουν τον πάγο, δεν θρυμματίζουν την περιφέρεια, δε σε οδηγούν στο κέντρο.
Ακούς τους ανθρώπους. Αν σου πουν πως είσαι Θεός, νιώθεις ευτυχής. Αν σου πουν πως είσαι ψυχή αθάνατη, νιώθεις πανευτυχής. Κι αυτές όμως οι θεωρίες είναι μπογιά, στολίδι. Το ίδιο κόλπο είναι κι αυτές, φυγή είναι. Δε θα σε βοηθήσουν.
Κάνε μια βόλτα στην Ινδία. Όλοι εδώ ξέρουν πως οι άνθρωποι είναι μέρος του Θεού, ο καθένας είναι μπράχμαν. Δες όμως τη ζωή τους και την ασχήμια τους. Κοίτα τη ζωή αυτών που μιλούν για το Θεό. Ούτε κομματάκι δε θα δεις μέσα σ' αυτήν απ' όσα λένε. Δε μιλούν για να πείσουν εσένα, μιλούν για να πείσουν τους εαυτούς τους. Μένουν κι αυτή στην περιφέρεια, φοβούνται κι αυτοί να ξεκουνήσουν.
Υπάρχει φόβος, φόβος που πρέπει να λείψει. Θυμήσου, πριν φτάσεις την απόλυτη μακαριότητα έχεις να υποφέρεις πολλά. Πριν φτάσεις στο άχρονο, στο αιώνιο, έχεις να διασχίσεις το κοσμικό, όλη την ιστορία του ανθρώπου.
Είναι χτισμένη μέσα σε κάθε κύτταρο του σώματός σου, σε κάθε κύτταρο του νου και του εγκεφάλου σου. Δεν μπορείς να την αποφύγεις. Το παρελθόν υπάρχει μαζί με 'σένα, είναι μέσα σου, πρέπει να το διασχίσεις. Είναι ένας εφιάλτης, ένας μακρύς εφιάλτης εκατομμυρίων χρόνων, που πρέπει να τον διασχίσεις. Κι αυτή είναι η δυσκολία.
Πρέπει να γνωρίσεις τον πόνο. Αυτό είναι το νόημα του Ιησού πάνω στο σταυρό. Μέσα από τον πόνο, η Ανάσταση. Μέσα από τον πόνο θα κερδίσεις την αυτογνωσία. Μην προσπαθήσεις λοιπόν να αποφύγεις τον πόνο.
Δεν υπάρχει τρόπος. Όσο τον αποφεύγεις, τόσο χάνεις ευκαιρίες. Αντιμετώπισέ τον κατάματα! Άλλο δε γίνεται. Όσο τον αντιμετωπίζεις, τόσο ο πόνος χάνεται. Και φτάνει μια στιγμή που είσαι πανέτοιμος να τον αντιμετωπίσεις, ό,τι πόνος κι αν είναι αυτός...
...Η αυτογνωσία είναι δύσκολη, γιατί δεν είσαι έτοιμος να διαβείς μέσα από τον πόνο. Νομίζεις ότι η αυτογνωσία είναι ένα είδος ηρεμιστικού.
Έρχονται και με βρίσκουν άνθρωποι. “Δώσε μας γαλήνη,ησυχία,” μου λένε. Όποιος υπόσχεται γαλήνη και ησυχία χωρίς πόνο, σας κοροϊδεύει. Κι εύκολα θα πιαστείτε στην παγίδα του, γιατί αυτό θέλετε. Είναι η έλξη που ασκούν στη Δύση οι άνθρωποι του τύπου Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι.
Δε σας προσφέρουν διαλογισμό στην πράξη, σας προσφέρουν ηρεμιστικά. Ο διαλογισμός περνά μέσα από πόνους, δεν είναι παιχνίδι.
Πρέπει να περάσεις μέσα από τη φωτιά και μόνο σ'εκείνη τη φωτιά, θα πέσει το εγώ σου. Βλέποντας όλη την ασχήμια του πράγματος, πέφτει αυτόματα...
...Αν είσαι έτοιμος να τη δοκιμάσεις (την αυτογνωσία), πρέπει να ξέρεις τι σημαίνει. Δε φτάνει η επιθυμία να γίνεις ευτυχισμένος. Χρειάζεται επιθυμία να γνωρίσεις την αλήθεια, όχι επιθυμείς να γνωρίσεις ευτυχία. Γιατί εκείνος που θέλει να γίνει ευτυχισμένος θα ψάξει για ηρεμιστικά, για ναρκωτικά.
Γι' αυτόν και ο διαλογισμός ακόμα θα είναι ναρκωτικό. Αυτός θέλει να κοιμηθεί καλά, θέλει να μη σκοτίζεται για ό,τι συμβαίνει. Θέλει έναν ιδιωτικό κόσμο από τα δικά του όνειρα, όμορφα όνειρα, όχι εφιάλτες. Αυτό θέλει μόνο.
Εκείνος που γυρεύει την αλήθεια δε σκέφτεται την ευτυχία. Το ζήτημα γι' αυτόν δεν είναι η ευτυχία ή η δυστυχία του. Πρέπει να γνωρίσω την αλήθεια. Ακόμα κι αν αυτό είναι επίπονο, ακόμα κι αν οδηγεί στην κόλαση, είμαι έτοιμος να το διασχίσω. Όπου κι αν οδηγεί, είμαι έτοιμος να πάω.
Δύο τύποι ανθρώπων υπάρχουν: Ο ένας αναζητά την ευτυχία. Είναι ο πολυαριθμότερος τύπος ανθρώπου. Μπορεί να πάει σε μοναστήρι, μα δε θα αλλάξει.
Κι εκεί την ευτυχία θα ψάχνει, την ευτυχία, την ηδονή, την ικανοποίηση, αλλά με διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά, με το διαλογισμό, την προσευχή, το Θεό. Προσπαθεί να γίνει ευτυχισμένος, όλο και πιο ευτυχισμένος.
Μετά υπάρχει ο άλλος τύπος ανθρώπου: Αυτός που αναζητά την αλήθεια. Και να το παράδοξο: Αυτός που επιδιώκει την ευτυχία δε θα τη βρει ποτέ, γιατί η ευτυχία δεν είναι εφικτή, αν δεν φτάσεις πρώτα στην αλήθεια. Η ευτυχία είναι μόνο σκιά της αλήθειας. Από μόνη της δεν είναι τίποτα. Μόνο σε αρμονία με την αλήθεια υπάρχει...”
OSHO: "Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΡΜΟΝΙΑ"
ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου