Οι έντεκα διαστάσεις του χώρου
Ίσως να γνωρίζετε πως ό,τι πιστεύουμε γύρω από το σύμπαν και τον χρόνο είναι μια ψευδαίσθηση που οφείλεται στην κατασκευή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Η διαπίστωση αυτή πηγάζει από τις τελευταίες εξελίξεις στην φυσική και στις άλλες επιστήμες (τοπολογία – γεωμετρία) οι οποίες σκόπιμα δεν ενσωματώνονται στην καθημερινότητά μας και δεν διδάσκονται στην βασική σχολική εκπαίδευση.
Σύμφωνα λοιπόν με τις τελευταίες θεωρίες που έχουν αποδειχθεί μαθηματικά και πειραματικά, ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι εντελώς διαφορετικός από τη φύση του σύμπαντoς μέσα στο οποίο ζούμε. Γιατί δεν υπάρχει μόνο ένα σύμπαν, αλλά αναρίθμητα.
Όσον δε αφορά τον χρόνο, αυτός δεν υπάρχει, δεν υπάρχει δηλαδή παρελθόν το οποίο έχει εξαφανιστεί δια παντός, δεν υπάρχει συγκεκριμένο παρόν (πώς άλλωστε θα μπορούσε να οριστεί;), αλλά ούτε και μέλλον, το οποίο είναι ανύπαρκτο, και θα «αναπηδήσει» ξαφνικά από το πουθενά.
Όλα υπάρχουν ταυτόχρονα, όπως τα καρέ μιας κινηματογραφικής ταινίας. Το σύνολο όλων των στιγμών του φιλμ κάθε όντος, κάθε αστρικού συστήματος, κάθε γαλαξία και κάθε σύμπαντος υπάρχει «κάπου», όπως θα δούμε πάρα κάτω, και ανά πάσα στιγμήν μπορεί να εντοπιστεί ολόκληρο ή ένα τμήμα του από όποιον γνωρίζει τον τρόπο, κάτι που οι φυσικοί δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι θα γίνει εφικτό στο μέλλον.
Η ψευδαίσθηση του χρόνου
Το περίφημο «βέλος» του χρόνου λοιπόν για το οποίο έχουμε την αίσθηση ότι «τρέχει» μόνο προς το μέλλον, είναι μια ψευδαίσθηση. Τα γεγονότα - υπό άλλες συνθήκες και με άλλα μέσα - μπορούν ωραιότατα να «πάνε» και προς το παρελθόν.
Πώς όμως γίνεται αυτό; Πώς είναι δυνατόν να εξαπατώμεθα τόσο πολύ; Αν ο χρόνος δεν «κυλάει» σαν ένα ποτάμι όπως πιστεύουμε, τότε τι ακριβώς συμβαίνει στην πραγματικότητα;
Ο χρόνος στην φυσική κάθε άλλο παρά «κυλάει» σαν το ποτάμι. Πρόκειται για μια χωρική κατάσταση που η ανθρώπινη συνείδηση (εγκέφαλος) αντιλαμβάνεται σαν κάτι συγκεχυμένο και την αποκαλεί χρόνο.
Όπως ακριβώς ο κινηματογραφικός προβολέας φωτίζει το ένα καρέ (εικόνα) του φιλμ μετά το άλλο και μας δίνει την ψευδαίσθηση της κίνησης, έτσι και η συνείδησή μας φωτίζει μία μία τις «παγωμένες» εικόνες, που όπως φαίνεται υπάρχουν «εκεί» από πάντα.
Απεικόνιση τμημάτων χώρου. Η «φέτα» στην οποία επικεντρώνουμε τη συνείδησή μας θεωρούμε ότι είναι το «παρόν»
Δυστυχώς η φυσική έρχεται σε άμεση σύγκρουση με αυτό που βιώνουμε ως καθημερινή εμπειρία, διότι ο «προβολέας» που φωτίζει τις διαδοχικές εικόνες δεν είναι παρά ο εγκέφαλός μας, αυτό που λέμε η συνείδησή μας.
Αν όμως αυτή η καθημερινή βιωματική κατάσταση επηρεαστεί από άλλους παράγοντες (χημικές ουσίες, παραισθησιογόνα, θρησκευτικές εμπειρίες, διαλογισμό, συχνότητες κλπ), ή ο εγκέφαλος πάψει να είναι ανθρώπινος, τότε ο χρόνος θα εμφανιστεί σαν κάτι τελείως άλλο από αυτό που πιστεύουμε.
Θα εμφανιστεί σαν στατικές, «παγωμένες» άπειρες φέτες χώρου τις οποίες και θα μπορούμε να βλέπουμε ταυτόχρονα. Το διακύβευμα του να κατορθώσουμε κάτι τέτοιο είναι πράγματι συγκλονιστικό.
Τα πολλαπλά σύμπαντα
Σύμφωνα με τις επικρατούσες θεωρίες της φυσικής δεν βλέπουμε παρά μόνο το 4,5% του σύμπαντός μας. Το υπόλοιπο αποτελείται από αυτό που αποκαλούμε - ελλείψει άλλης ερμηνείας - «σκοτεινή» ύλη και από «σκοτεινή» ενέργεια. Οι επιστήμονες δεν έχουν ιδέα τι είναι η αυτή η σκοτεινή ύλη, ούτε αυτή η σκοτεινή ενέργεια.
Υπάρχουν δε αφενός μεν πολλά σύμπαντα - ένα εκ των οποίων είναι και το δικό μας - αφετέρου δε πολύ περισσότερες διαστάσεις από τις τρεις που αντιλαμβανόμαστε. Το σύμπαν μας θεωρείται ότι έχει τέσσερις διαστάσεις. Η τέταρτη είναι αυτή που αποκαλούμε και αντιλαμβανόμαστε ως «χρόνο».
Ο Homo Sapiens είναι αδύνατον να αντιληφθεί άλλες διαστάσεις του χώρου πέραν των τριών (ει μη μόνον σε εξαιρετικές και βραχύβιες καταστάσεις όπως αναφέραμε πιο πάνω).
Η σύγχρονη φυσική λέει ότι δεν βλέπουμε τις άλλες διαστάσεις είτε γιατί είναι κρυμμένες, όντας πολύ μικρές, απίστευτα συμπιεσμένες και «διπλωμένες» μεταξύ τους, είτε γιατί είναι πραγματικά κολοσσιαίες. Σε κάθε περίπτωση όλες, πλην των τριών, ξεφεύγουν της αντιληπτικής μας ικανότητας.
Η θεωρία των Υπερχορδών γκρεμίζει τα στερεότυπα
Nα λοιπόν που έρχεται μια θεωρία η οποία διατυπώνει μεταξύ άλλων τα παραπάνω.
Η θεωρία των Υπερχορδών προβλέπει μαθηματικά ότι ο κόσμος αφενός μεν περιέχει διαστάσεις που δεν είναι αντιληπτές και αφετέρου δε ότι τα στοιχειώδη σωματίδια δεν είναι όπως πιστεύαμε.
Για τις μεγαλύτερες διαστάσεις θα το κάνουμε πιο απλό: τα ψάρια δεν ξέρουν ότι βρέχει, ότι ζουν μέσα στο νερό που γεμίζει μεγάλες λεκάνες της Γης, ότι η Γη είναι πλανήτης που γυρνάει γύρω από τον Ήλιο ο οποίος είναι μέρος του ηλιακού μας συστήματος, το οποίο είναι μέρος ενός γαλαξία που είναι μέρος ενός άλλου συμπλέγματος γαλαξιών, το οποίο είναι μέρος ενός σύμπαντος που έχει γεννηθεί από ένα άλλο, παλαιότερο σύμπαν και όλο αυτό περιέχεται σε έναν υπερχώρο!
Η διαφορά μας με τα ψάρια είναι το καταραμένο μας όσο και θεϊκό μας μαθηματικό μυαλό.
Ο μαθηματικός και θεωρητικός φυσικός Έντουαρντ Βίτεν (Edwart Witten) θεωρείται ως ο διάδοχος του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Ο Βίτεν το 1995 σε ένα συνέδριο φυσικών ενοποίησε σε μία θεωρία τις πέντε προϋπάρχουσες θεωρίες των χορδών (strings theories) που είχαν διατυπωθεί, ουσιαστικά πέντε διαφορετικές οπτικές γωνίες του ιδίου νομίσματος, που όμως προϋποθέτει έντεκα διαστάσεις του χώρου (και όχι μόνο τις τρεις που αντιλαμβανόμαστε).
Αναπαράσταση εξαδιάστατου χώρου. Σύμφωνα με τη θεωρία των Υπερχορδών ένας εξαδιάστατος χώρος είναι κάπως έτσι και ονομάζεται πολλαπλότητα Κάλαμπι-Γιάο (Calabi-Yau), από τα ονόματα του Ιταλού και του Κινέζου μαθηματικού που τον επινόησαν.
Οι χώροι αυτοί, δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, διότι έχουν διάμετρο μικρότερη από 10-33 cm , πολύ μικρότερη από αυτή που μπορούν να διακρίνουν τα καλύτερά μας μικροσκόπια. Ένας τέτοιος χώρος είναι σαν ένα φύλλο χαρτιού, που το έχουμε τσαλακώσει σαν μπαλάκι. Μια πολλαπλότητα Calabi-Yau δεν έχει ευθείες γραμμές
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία, το σύμπαν μας αποτελείται από πολύ μικρές ταλαντούμενες χορδές που είναι κόμβοι (ίνες) ενέργειας και ο κάθε τρόπος ταλάντωσης της ίδιας χορδής αντιστοιχεί σε διαφορετικό σωματίδιο (πρωτόνιο, ηλεκτρόνιο, φωτόνιο κλπ) όπως, για παράδειγμα, ο κάθε διαφορετικός τρόπος ταλάντωσης της χορδής μιας κιθάρας παράγει και μία διαφορετική νότα.
Η κάθε χορδή έχει μήκος 10−33 εκατοστά (το μήκος του Πλανκ) [1], αλλά μηδενικό πάχος, είναι δηλαδή μονοδιάστατη, είναι μικρότερη και από την απειροελάχιστη τελεία και δονείται σε υποατομικές κλίμακες.
Mια δονούμενη χορδή είναι ένας παλλόμενος κόμβος ενέργειας
Με άλλα λόγια ο κόσμος δεν αποτελείται από αδιάστατα σημεία όπως πιστεύαμε παλαιότερα, αλλά από καθορισμένες χορδές που ξεδιπλώνονται και πάλλονται.
Αριστερά αδιάστατα στοιχειώδη σωματίδια και δεξιά χορδές
Οι χορδές μπορεί να έχουν άκρες (ανοιχτές χορδές) και να μοιάζουν με κορδόνι ενός παπουτσιού ή μπορεί και να σχηματίζουν βρόχους (κλειστές χορδές) μοιάζοντας με λαστιχάκι.
Η θεωρία των Υπερχορδών (ή αλλιώς Υπερσυμμετρική θεωρία χορδών) είναι η θεωρία των Χορδών που συμπεριλαμβάνει και την Υπερσυμμετρία (SuperSymmetry ή αλλιώς SUSY). Η υπερσυμμετρία προτείνει ότι κάθε γνωστό σωματίδιο διαθέτει έναν υπερσυμμετρικό εταίρο (sparticle) ο οποίος όμως είναι πολύ βαρύς και δεν φαίνεται.
Υποθέτουμε πως οι ανοιχτές χορδές έχουν τα δύο άκρα τους στερεωμένα στην «επιφάνεια» των συμπάντων και έτσι δεν μπορούν να μεταπηδήσουν σε άλλες διαστάσεις. Αντίθετα οι κλειστές χορδές επειδή δεν έχουν ελεύθερα άκρα να πιαστούν, μπορούν να διασχίζουν άλλα σύμπαντα.
Το βαρυτόνιο λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα είδος κλειστής χορδής, οπότε είναι ελεύθερο να περνάει και σε άλλες διαστάσεις, δηλαδή σε άλλα σύμπαντα, μειώνοντας έτσι φαινομενικά την ισχύ της βαρυτικής δύναμης. Γι’ αυτό το λόγο είναι τόσο δύσκολο να το εντοπίσουμε.
Eπικοινωνία μεταξύ δύο συμπάντων μέσω βαρυτικών κυμάτων
Επομένως τα βαρυτικά κύματα είναι τα μόνα τα οποία μπορούν να διαφύγουν από το ένα σύμπαν στο άλλο, άρα είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των συμπάντων, ο μόνος τρόπος διαπίστωσης της ύπαρξής τους, όπως ακριβώς αναφέρεται στην ταινία Interstellar για όσους την έχουν δει (διαβάστε την ανάλυσή μας εδώ).
Η θεωρία-Μ και τα αναρίθμητα σύμπαντα
Η θεωρία των Υπερχορδών αποτελεί μέρος μίας πληρέστερης θεωρίας, η οποία αποκαλείται Θεωρία-Μ ή Θεωρία του Όλου, από το Μ των λέξεων μαγεία, μυστήριο και μεμβράνη, όπως είχε εξηγήσει ο Έντουαρντ Βίτεν.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το δικό μας σύμπαν δεν είναι το μοναδικό. Η Θεωρία-Μ λέει ότι εκτός από τις πολλές διαστάσεις που αναφέραμε υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα (10500), το καθένα από τα οποία έχει τους δικούς του φυσικούς νόμους.
Η δημιουργία τους δεν προϋποθέτει την παρέμβαση μιας υπερφυσικής προσωποποιημένης οντότητας, ενός Θεού. Αντίθετα, τα πολλαπλά αυτά σύμπαντα αναδύονται με φυσικό τρόπο από προηγούμενα σύμπαντα-γονείς.
Δεν δημιουργούνται από έναν «προσωπικό» θεό όπως τον εννοούμε στη Γη, αλλά από μια άλλη, άγνωστη δύναμη μέσω της οποίας διαφαίνεται μια απίστευτη αρμονία, μια αδιανόητη κοσμική αρχιτεκτονική που σίγουρα δεν μπορεί να είναι τυχαία.
Εντούτοις, είμαστε περιορισμένοι να αντιλαμβανόμαστε μια διαστρεβλωμένη απεικόνιση μόνο ενός απειροελάχιστου τμήματος της πραγματικότητας η οποία πλέον έρχεται σε αντίθεση με ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα και θέτει φιλοσοφικά και θεολογικά ζητήματα.
Τα βαρυτικά κύματα είναι το μόνο μέσον επικοινωνίας μεταξύ των συμπάντων – βρανών
Το σύμπαν μας μπορεί να παρομοιαστεί σαν μια «κομμένη» φέτα από ένα καρβέλι ψωμί, μία μόνο φέτα όμως από όλο το καρβέλι το οποίο με τη σειρά του βρίσκεται σ’ έναν άλλο υπερχώρο τον οποίο οι φυσικοί ονομάζουν bulk, ας πούμε «χώρο πέρα από τις διαστάσεις».
Το σύμπαν μας είναι μια βράνη όπως πολλές άλλες που εμπεριέχεται σε έναν χώρο πέραν των διαστάσεων (bulk). Προσαρμογή στα ελληνικά: «Απεροπία»
Το bulk μπορεί να περιέχει λοιπόν άλλες, αναρίθμητες φέτες, δηλαδή άλλα σύμπαντα που ονομάζονται βράνες (branes), που μπορεί να βρίσκονται ακόμα και σε απόσταση χιλιοστού, με τα οποία όμως δεν μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε.
Οι τελευταίες εξισώσεις της αστροφυσικής δείχνουν ξεκάθαρα ότι το μόνο μέσον επικοινωνίας μεταξύ των βρανών, είναι τα βαρυτικά κύματα, των οποίων η ύπαρξη έπρεπε να αποδειχθεί και πειραματικά.
Αναπαράσταση βαρυτικών κυμάτων που δημιουργούνται από την σύγκρουση δύο μελανών οπών, κάτι που θα μας επιτρέψει να εντοπίσουμε στο μέλλον βαρυτικά κύματα που προέρχονται από τη σύγκρουση του σύμπαντός μας με ένα άλλο
Στις 11/2/2016 ανακοινώθηκε επίσημα από το Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ, τα Πανεπιστήμια Caltech και MIT και τη διεθνή ερευνητική κοινοπραξία LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory), ότι η επιστημονική ομάδα του ανιχνευτή LIGO κατάφερε επιτέλους να ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα που δημιουργήθηκαν από τη σύγκρουση δύο μελανών οπών, γεγονός που χαιρετίστηκε ως η μεγαλύτερη ανακάλυψη του αιώνα.
Για την ανακάλυψη αυτή (που είχε προβλέψει μαθηματικά η Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Albert Einstein από το 1916) οι τρεις ερευνητές-φυσικοί Rainer Weiss, Barry C. Barish και Kip S. Thorne στις 3/10/2017 τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2017.
Αλλά και η Eυρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) με τη σειρά της αποφάσισε να θέσει σε τροχιά τρεις δορυφόρους ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων (αποστολή LISA – Laser Interferometer Space Antenna) ψάχνοντας ουσιαστικά ίχνη ύπαρξης των άλλων συμπάντων.
Όλα ξεκίνησαν από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας και τη διαπίστωση ότι το σύμπαν μας διαστέλλεται με τρομακτικούς ρυθμούς, πολύ μεγαλύτερους απ’ όσο διαστελλόταν π.χ. πριν από 7.5 δισεκατομμύρια χρόνια και αυτή η διαστολή αυξάνεται εκθετικά μέρα με τη μέρα.
Γράφημα της NASA που δείχνει την εκθετική διαστολή του σύμπαντός μας από το ξεκίνημα της γέννησής του, πριν από 15 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι σήμερα. Όσο μεγαλώνει το πλάτος της χοάνης, τόσο αυξάνεται η ταχύτητα διαστολής. Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι αυτή η διαστολή οφείλεται στην μέχρι τώρα άγνωστης φύσης “σκοτεινή” ενέργεια. Προσαρμογή-μετάφραση γραφήματος “Απεροπία”
Ίσως γι’ αυτό να έχουμε τα τελευταία χρόνια και την αίσθηση ότι ο χρόνος «κυλάει» πιο γρήγορα. Γιατί πράγματι το σύμπαν μας διαστέλλεται σαν ανοιχτή χοάνη, επομένως ότι εμπεριέχεται σ’ αυτό δίνει την αίσθηση πως «τρέχει»…
Και πώς να μην τρέχει, όταν η ταχύτητα διαστολής που μετρήθηκε το 2012 είναι 74,3 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και ανά μεγαπαρσέκ (parsec-Pc) (1 παρσέκ είναι μονάδα μήκους των αστρονόμων για την μέτρηση μεγάλων αποστάσεων στο σύμπαν και αντιστοιχεί σε 3,086 1016 μέτρα, ενώ 1 μεγαπαρσέκ αντιστοιχεί σε 1 εκατομμύριο παρσέκ), ενώ το 2001 είχε μετρηθεί στα 72 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και ανά μεγαπαρσέκ!
Αυτό συμβαίνει επειδή ασκούνται ισχυρότατες βαρυτικές δυνάμεις εξ αιτίας της αόρατης σκοτεινής ενέργειας την οποία αναφέραμε παραπάνω και για την οποία δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτε.
Πιθανότατα όλη αυτή η σκοτεινή ενέργεια δεν παράγεται από το δικό μας σύμπαν γιατί δεν αντιστοιχεί στη γνωστή μάζα του, αλλά από τη σύγκρουσή του με μια άλλη βράνη.
Πειραματική επαλήθευση της Θεωρίας του Όλου
Η θεωρία του Όλου αποδεικνύει ότι οι Μεγάλες Εκρήξεις (Bing bangs) οφείλονται στις συγκρούσεις δύο βρανών, δηλαδή τη στιγμή που ένα σημείο μιας βράνης ακουμπάει ένα σημείο μιας άλλης βράνης, τότε δημιουργείται μια κολοσσιαία έκρηξη.
Φυσικά αυτή που έχουμε ονομάσει εμείς Bing Bang δεν είναι η μόνη, αλλά τέτοιες έχουν δημιουργηθεί και θα δημιουργούνται αενάως.
Προκειμένου οι επιστήμονες να μπορέσουν να στηρίξουν τη θεωρία του Όλου, χρειάζονταν υπερσύγχρονα εργαστήρια με ανάλογους επιταχυντές στα οποία θα παρατηρούσαν τα υποατομικά σωματίδια που δημιουργούνται μετά από συγκρούσεις σωματιδίων ύλης με ταχύτητες του φωτός, όπως αυτές που υπήρχαν κατά τη Μεγάλη Έκρηξη.
Ένας τέτοιος επιταχυντής αφενός μεν θα μπορούσε να κάνει να συγκρουστούν σωματίδια με την ταχύτητα του φωτός, αφετέρου δε θα μπορούσε να διαπιστώσει την ύπαρξη κι άλλων διαστάσεων εφ’ όσον τέτοιου είδους σωματίδια για να υπάρξουν απαιτούν τη δημιουργία και άλλων διαστάσεων.
Το εργαστήριο αυτό είναι του διεθνούς ερευνητικού κέντρου CERN (Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire) της Γενεύης, όπου μέσω του επιταχυντή LHC – Large Hadron Collider (Mεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων) πραγματοποιούνται πειραματικές μετρήσεις κβαντικής βαρύτητας.
Ο μεγάλος επιταχυντής του CERN
Η επιστημονική ομάδα του CERΝ ψάχνει τις επιπλέον διαστάσεις του σύμπαντος και τα πεδία της υπερσυμμετρίας. Η θεωρία της υπερσυμμετρίας όπως αναφέραμε, προβλέπει πως για κάθε σωματίδιο, ηλεκτρόνιο, πρωτόνιο, βαρυτόνιο κλπ, υπάρχει και ένα αντίστοιχο υπερσυμμετρικό του πολύ βαρύτερο, το οποίο όμως δεν είχε δει κανείς μέχρι σήμερα.
Στο CERN λοιπόν προσπαθούν να παράξουν αυτά τα σωματίδια, μεταξύ των οποίων και το μποζόνιο Χιγκς, προκαλώντας συγκρούσεις διαφόρων σωματιδίων μεταξύ τους τις οποίες και φωτογραφίζουν και αναλύουν τα δεδομένα των συγκρούσεων.
To σωματίδιο (μποζόνιο) Χιγκς αναιρεί την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης;
Οι φυσικοί αναζητούσαν το σωματίδιο Χιγκς επί 50 χρόνια. Το μποζόνιο Χιγκς είναι ένα σωματίδιο που είναι υπεύθυνο για την ύπαρξη μάζας, χωρίς την οποία δεν θα υπήρχε βαρύτητα στο Σύμπαν, κατά συνέπειαν δεν θα υπήρχαμε εμείς οι ίδιοι.
Απεικόνιση του σωματιδίου Χιγκς
Να όμως που ένα άγνωστο σωματίδιο με μάζα 125 GeV/c2 (ηλεκτρονιοβόλτ) το οποίο συμπεριφερόταν σαν το μποζόνιο του Χιγκς ανακαλύφθηκε από τους ερευνητές του CERN στις 4 Ιουλίου του 2012, και επιβεβαιώθηκε ως πράγματι μποζόνιο Χιγκς στις 14 Μαρτίου του 2013.
Το μποζόνιο Χιγκς ήταν το μόνο από τα σωματίδια που διέφευγε μέχρι τότε από τα όργανα παρατήρησης των ερευνητών. Αυτό συνέβαινε γιατί, σύμφωνα με τη θεωρία του πεδίου Χιγκς και τη θεωρία-Μ, εμφανίζεται μόνο σε εξαιρετικά υψηλές ενέργειες σαν αυτές που παρήχθησαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.
Έπρεπε λοιπόν να αναπαραχθούν στο εργαστήριο οι πρωταρχικές συνθήκες δημιουργίας του σύμπαντός μας στο εργαστήριο, το οποίο όμως είχε 11 διαστάσεις.
Όταν λοιπόν οι κυβερνώντες αυτού του κόσμου αποφασίσουν ότι ήρθε η ώρα να περάσουμε στη «Νέα εποχή», τότε θα ανακοινωθεί πανηγυρικά η οριστική απόδειξη της ύπαρξης του σωματιδίου, η ύπαρξη πολλών διαστάσεων και πολλαπλών συμπάντων που δημιουργούνται από προηγούμενα, ήδη υπάρχοντα, και τότε, κατά την άποψή μας, επειδή το υπάρχον θεολογικό μοντέλο - κυρίως των μονοθεϊστικών θρησκειών- δεν αντέχει, θα περάσουμε σε πανθρησκεία και ενδεχομένως σε παγκόσμια διακυβέρνηση.
Στοιχειώδη σωματίδια και οι υπερ-συμμετρικοί τους εταίροι S. Προσαρμογή γραφήματος: «Απεροπία»
Πώς ο μετανθρωπισμός σχετίζεται άμεσα με τις επιπλέον διαστάσεις του χώρου και τα πολλαπλά σύμπαντα
Όπως είπαμε ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τον κόσμο σε τρεις διαστάσεις, ενώ έχει μια πολύ ασαφή και παραμορφωμένη εικόνα της τέταρτης διάστασης, την οποία ονομάζει χρόνο, ενώ αδυνατεί επίσης να συλλάβει και το bulk (ΥΠΕΡΧΩΡΟ).
Το σύμπαν μας είναι προορισμένο να καταστραφεί, να «παγώσει» σε 2.8 δισεκατομμύρια χρόνια, πολύ νωρίτερα από τα 5 δισεκατομμύρια χρόνια μετά από τα οποία υπολόγιζαν παλαιότερα ότι ο ήλιος μας θα σβήσει. Kάποιοι ξέρουν κάτι που προφανώς δεν κοινοποιείται στις ευρείες μάζες; Μήπως το τέλος της βράνης μας θα συμβεί πολύ νωρίτερα;
Μόνος τρόπος επιβίωσης είναι η μετάβαση σε ένα άλλο, νεώτερο σύμπαν μέσω μιας σκουληκότρυπας που αυτή τη φορά δεν θα οδηγεί σε άλλο σημείο της βράνης μας, αλλά σε άλλη βράνη.
Γι’ αυτό το λόγο προφανώς οι μετανθρωπιστές επιθυμούν διακαώς να προσεγγίσουν τις διαστάσεις τις οποίες ο σημερινός άνθρωπος αδυνατεί λόγω της μορφολογίας του.
Αν όμως το είδος μας μετανθρωπιστεί, συνδεθεί δηλαδή με κβαντικό υπολογιστή και καταργήσει το βιολογικό σώμα και τους φραγμούς του, τότε δεν θα έχει ανάγκη καν από τον πλανήτη Γη και τη φυλακή της βαρύτητάς του. Δεν θα έχει καν ανάγκη από το σύμπαν μας.
Να τονίσουμε όμως ότι κατά καιρούς αρκετοί αρχαίοι Έλληνες προσωκρατικοί φιλόσοφοι [2] είχαν διατυπώσει παρόμοιες θεωρίες πολλών διαστάσεων και πολλών κόσμων, χωρίς φυσικά να τις έχουν αποδείξει πειραματικά στα εργαστήρια.
Από πού άραγε αντλούσαν αυτές τις γνώσεις; Μα από την απίστευτη μαθηματική και φιλοσοφική τους σκέψη και ενδεχομένως από πανάρχαια αρχεία γνώσεων της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας, καλά διατηρημένα ανά τους αιώνες από τα αρχαία ιερατεία και τις τότε μυστικές εταιρείες.
Το παράδοξο της παιδείας, η εμμονή στην ευκλείδια γεωμετρία και οι πολιτικές και οι θρησκευτικές συνέπειες
Ενώ λοιπόν από τη μια δαπανώνται δισεκατομμύρια ευρώ για τη λειτουργία των ανιχνευτών βαρυτονίων, μποζονίων Χιγκς και των επιπλέον διαστάσεων, LIGO, VIRGO, GEO 600, TAMA 300 και LHC του CERN, ενώ η ύπαρξη πολλών διαστάσεων και πολλών συμπάντων διδάσκεται στα τμήματα αστροφυσικής, μαθηματικών και γεωμετρίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όλου του κόσμου, στην βασική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στην καθημερινή ζωή το γεγονός αποσιωπάται παντελώς.
Τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαιδευτικά συστήματα όλου του κόσμου επιμένουν στην ευκλείδια γεωμετρία των τριών διαστάσεων (μήκος, πλάτος, ύψος) και κατά συνέπειαν στην τρισδιάστατη ερμηνεία του κόσμου μας, με ότι αυτό συνεπάγεται πολιτικά, οικονομικά, θρησκευτικά και κοινωνικά.
Τα κατά καιρούς δημοσιεύματα και οι ανακοινώσεις στον Τύπο σχετικά με τη λειτουργία του CERN είναι απόλυτα ακατανόητα και παραπλανητικά (παραφιλολογία περί «σωματιδίου του Θεού»), ώστε το ευρύ κοινό είτε να καταλαβαίνει ακριβώς το αντίθετο - ότι δηλαδή επιβεβαιώθηκε το «χέρι» του Θεού στη δημιουργία - (αλλοίμονο! ο ίδιος ο Χιγκς ήταν άθεος και ενοχλείτο σφόδρα από αυτή την ονομασία), είτε να μην καταλαβαίνει τίποτε, είτε να νομίζει ότι τα δημοσιεύματα αφορούν θεωρίες κάποιων εκκεντρικών φυσικών και όχι επιβεβαίωση θεωριών μέσω πειραμάτων, δηλαδή επιστημονικές ανακαλύψεις.
Προς επίρρωσιν των παραπάνω, αν κάνετε μια έρευνα ρωτώντας τους γύρω σας τι πιστεύουν ότι γίνεται πραγματικά στο CERN, θα διαπιστώσετε ότι oύτε το 0,1% των ερωτωμένων δεν θα ξέρει να σας απαντήσει (το κάναμε εμείς και το επιβεβαιώσαμε).
Γιατί δεν πρέπει να ξέρουμε τη φύση της πραγματικότητας
Οι επιστήμονες που δουλεύουν για λογαριασμό των κυβερνώντων εδώ και πολλά χρόνια γνωρίζουν άριστα πώς δουλεύει η κοινωνική μηχανική και τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να αποσπώνται οι μάζες, προκειμένου να μην καταφέρουν ποτέ να αμφισβητήσουν τις κυβερνήσεις τους και να μην απαιτήσουν να λογοδοτήσουν και αυτές και τα πολιτικά κόμματα που διαχειρίζονται την εξουσία στις -δήθεν - αστικές δημοκρατίες.
Γι’ αυτό και η πλειοψηφία των ανθρώπων βομβαρδίζεται σκοπίμως και δολίως από τα ΜΜΕ - τα οποία παρεπιπτόντως ανήκουν στους ίδιους τους κυβερνώντες, συχνά δια μέσου των αχυρανθρώπων τους - με την προσωπική ζωή και τα γούστα διάσημων ηθοποιών, τραγουδιστών, ποδοσφαιριστών, τηλεπαρουσιαστριών, μοντέλων, μαγείρων κλπ, κατακλύζεται από ασήμαντες ειδήσεις και από ραδιοφωνικές εκπομπές απίστευτης μπουρδολογίας, παρακολουθεί μετά μανίας πάσης φύσεως τηλεπαιχνίδια και λοιπά σκουπίδια τα οποία θολώνουν τη σκέψη της και την απομακρύνουν από το να απαιτήσει την κατάργηση των ολιγαρχικών καθεστώτων μέσα στα οποία ζει και την ίδρυση ενός άλλου πολιτικού μοντέλου.
Γι’ αυτό και η πλειοψηφία των ανθρώπων στην εποχή της μετανεωτερικότητας εξακολουθεί να μην έχει ιδέα για τη φύση της πραγματικότητας.
Με τη διαφορά ότι με την εξέλιξη της τεχνολογίας η γνώση αυτή ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ, ακόμα και για αυτήν την, εν υπνώσει, πλειοψηφία.
Στις επόμενες δεκαετίες, όταν οι κυβερνώντες αυτού του πλανήτη δεν θα μπορούν πια να κρύψουν τα οριστικά αποτελέσματα των πειραμάτων του CERN και των άλλων ανιχνευτών, η μορφή της κοινωνίας όπως τη γνωρίζουμε, θα αλλάξει σε όλη τη Γη.
Η γνώση της φύσης της πραγματικότητας θα οδηγήσει προς μια πανθρησκεία και μια παγκόσμια διακυβέρνηση;
Είναι αυτονόητο ότι κατόπιν τέτοιων κοσμοϊστορικών ανακαλύψεων, θα οδεύσουμε προς μια θρησκευτική ενοποίηση που θα προσπαθήσει να …μπαλώσει κάποιες καταστάσεις προκειμένου να ανακουφίσει τους θεμελιώδεις φόβους των ανθρώπων: του θανάτου, της απουσίας νοήματος της ζωής, και του υπαρξιακού άγχους.
Είμαστε βέβαια πολύ περίεργοι να δούμε πώς θα υποδεχτούν οι πιστοί των μονοθεϊστικών θρησκειών, και κυρίως η παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα, τέτοιου είδους κοσμοείδωλα τα οποία δεν περιλαμβάνουν την ύπαρξη κανενός «προσωπικού» ζηλιάρη και εκδικητικού Θεού. Τα λιγότερα προβλήματα θα τα έχουν οι βουδιστές των οποίων η φιλοσοφία ανταποκρίνεται καλύτερα στα πολλαπλά σύμπαντα και στην ανυπαρξία του χρόνου.
Άποψη κεντρικής πλατείας της Αστάνα, της νέας πρωτεύουσας του Καζακστάν
Δεν είναι τυχαίο ότι η πρωτεύουσα του Νέου Παγκόσμιου Ιερατείου προορίζεται να είναι η Αστάνα του Καζακστάν, μια νεόχτιστη πόλη βασισμένη πολεοδομικά στις δομικές αρχές του τεκτονισμού και στην οποία ήδη έχουν λάβει μέρος δύο Παγκόσμια Συνέδρια Θρησκειών (1ο και 5ο) στο όνομα της υποτιθέμενης παγκόσμιας …Ειρήνης και Ανάπτυξης…
Στιγμιότυπο από το 5ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρησκειών που έλαβε μέρος στην Αστάνα το 2015. Σε πρώτο πλάνο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος. Πίσω διακρίνεται ένα εμβληματικό κτίριο της Αστάνα ως σύμβολο της πανθρησκείας
Ένας επερχόμενος κοσμικός κίνδυνος στο εγγύς μέλλον ο οποίος αποσιωπάται, ή απλά το βάρος των προβλημάτων της Γης και η λανθασμένη πολιτική τους διαχείριση ωθούν τους ηγέτες των υπερεθνικών ελίτ στον μετανθρωπισμό και στην απεγνωσμένη αναζήτηση διαφυγής από το σύμπαν μας ή έστω από τον πλανήτη μας.
Συνεπικουρούμενοι από τις ιλλιγγιωδώς αυξανόμενες ταχύτητες της νέας γενιάς υπολογιστών, έχουν βάλει στοίχημα να επιβεβαιώσουν και να γνωρίσουν την αληθινή φύση της πολυδιάστατης πραγματικότητας, έστω κι αν χρειαστεί να μετανθρωπιστούν.
Ένα είναι σίγουρο: ότι δεν θα διαφύγουμε όλοι. Οφείλουμε λοιπόν να γνωρίζουμε τα τεκταινόμενα και τους απώτερους σκοπούς για τους οποίους κατασκευάστηκαν ο μεγάλος ανιχνευτής LHC του CERN και οι άλλοι, που δεν είναι παρά η μετατροπή μιας πολύ μικρής μερίδας ανθρώπων σε ένα άλλο, υβριδικό είδος, μέχρι την τελική αποδέσμευσή της από τα δεσμά του πλανήτη Γη και τη προσέγγιση άλλων συμπάντων.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Ένα μήκος Πλανκ είναι περίπου 10-20 της διαμέτρου ενός πρωτονίου! Οι μονάδες Πλανκ προτάθηκαν το 1899 από τον Γερμανό φυσικό Μαξ Πλανκ, και είναι επίσης γνωστές και ως «φυσικές μονάδες», λόγω του ότι ο ορισμός τους προέρχεται μόνο από ιδιότητες της φύσης και όχι από οποιαδήποτε ανθρώπινη κατασκευή
[2] Ο Εμπεδοκλής, όπως και ο Παρμενίδης είχαν απορρίψει τη γένεση και τη φθορά του Κόσμου. Ο Εμπεδοκλής πίστευε στην επίδραση δύο κοσμικών δυνάμεων, της φιλότητας (έλξης και συνένωσης) και του νείκους (διάσπασης και διάλυσης), ωσάν να περιέγραφε ακριβώς αυτό που η σημερινή φυσική ονομάζει σύμπαντα-φυσαλλίδες.
Άλλοι προσωκρατικοί που διετύπωσαν κοσμολογικές θεωρίες παρόμοιες με τη Θεωρία του Όλου ήταν ο Αναξίμανδρος, ο Ηράκλειτος (αείζωον πυρ), ο Ζήνων ο Ελεάτης [ο κόσμος των αισθήσεων είναι μια ψευδαίσθηση επειδή αποτελείται από κίνηση (ή αλλαγή) και πολλαπλότητα. Το Πραγματικό Όν είναι απολύτως ένα και δεν υπάρχει πολλαπλότητα σε αυτό. Είναι στατικό και αμετάβλητο] κ.ά
Πηγές:
Ομιλία του καθηγ. Δημήτρη Νανόπουλου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τον Δεκέμβριο του 2015 σχετικά με το πείραμα του CERN
Stephen Hawking – Leonard Mlodinow, The Grand Design
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου