Αυτό που σου συνέβη δεν ήταν δικό σου λάθος. Δεν ήταν κάτι που ζήτησες και σίγουρα δεν ήταν κάτι που σου άξιζε. Αυτό που σου συνέβη δεν ήταν καθόλου δίκαιο.
Μπορεί να ήσουν μια παράπλευρη απώλεια στον αγώνα και στη σύγκρουση κάποιου άλλου, μπορεί να βρέθηκες τυχαία σε εκείνο το σημείο, να ήσουν ένας αθώος περαστικός, που όμως τραυματίστηκε βαθιά.
Όλοι τραυματιζόμαστε από τη ζωή, κάποιοι από εμάς από τραγικά λάθος πράξεις, άλλοι από ανεπεξέργαστο πόνο και παραγκωνισμένα συναισθήματα. Ανεξαρτήτως της πηγής, σε όλους μας δίνεται η σειρά να παίξουμε, ακόμα κι αν δεν είναι η τυχερή μας παρτίδα.
Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι πως ακόμα κι αν κάτι δεν είναι δικό μας λάθος, η επούλωση πέφτει πάντα πάνω μας – και αντί να περιοριζόμαστε από αυτό, μπορούμε να μάθουμε να το βλέπουμε ως ένα σπάνιο δώρο.
Η επούλωση είναι ευθύνη μας επειδή αν δεν είναι, μια άδικη συνθήκη γίνεται μια ζωή που δεν ζήσαμε. Η επούλωση είναι δική μας ευθύνη επειδή ο ανεπεξέργαστος πόνος θα μεταφερθεί σε όλους τους άλλους γύρω μας, και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό που συνέβη και σε εμάς.
Η θεραπεία είναι δική μας ευθύνη επειδή έχουμε αυτή τη μία ζωή, αυτή τη μονή ευκαιρία να κάνουμε κάτι σημαντικό. Η επούλωση είναι ευθύνη μας επειδή θέλουμε η ζωή μας να είναι διαφορετική και αν περιμένουμε κάποιον άλλο να το καταφέρει αυτό για εμάς, η αλλαγή δεν θα έρθει μάλλον ποτέ. Το μόνο που θα κερδίσουμε είναι εξάρτηση και πικρία.
Η επούλωση είναι ευθύνη μας επειδή έχουμε τη δύναμη να θεραπεύσουμε τους εαυτούς μας, ακόμα κι αν παλαιότερα μας είχαν κάνει να πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε. Και είναι δική μας δουλειά επειδή θεραπεία δεν είναι το να ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν πριν, αλλά κάτι δυνατότερο, ένας άνθρωπος σοφότερος και καλύτερος.
Όταν θεραπευόμαστε, γινόμαστε οι άνθρωποι που πάντα θέλαμε να γίνουμε. Δεν μεταβολίζουμε μόνο τον πόνο, μπορούμε να φέρουμε πραγματική αλλαγή στη ζωή μας, στις οικογένειές μας και στις κοινότητες που ζούμε. Μπορούμε να κυνηγήσουμε με μεγαλύτερη ελευθερία τα όνειρά μας.
Αποκτούμε τη δύναμη να διαχειριζόμαστε ό,τι μας πετά η ζωή, επειδή γινόμαστε αυτάρκεις και σίγουροι για εμάς. Είμαστε πιο πρόθυμοι να τολμήσουμε, να ρισκάρουμε.
Το πρόβλημα είναι πως όταν κάποιος άλλος έρχεται και μας κάνει κάτι κακό, συχνά καθόμαστε περιμένοντας κάποιος να μας πάρει αυτό τον πόνο, αυτό το βαρίδιο.
Αποτυγχάνουμε πολλές φόρες να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής είναι αυτές οι καταστάσεις· αυτές μας δίνουν τα οικοδομικά υλικά για να χτίσουμε ό,τι θέλουμε.
Brianna Wiest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου