Ένα αστέρι δε σημαίνει τίποτε μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα το πάρει από την αγκαλιά μας. Μπορεί να ακούγεται θλιβερό, αλλά έτσι είναι. Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς κάθε χάρισμα, κάθε ανθρώπινη παρουσία.
Δεν γνωρίζουμε την αξία των καθημερινών πραγμάτων κι επειδή τα θεωρούμε δεδομένα, αγνοούμε την αληθινή τους αξία.
Έτσι, εφ΄ όσον το επιθυμούμε έστω και λίγο, θεωρούμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε μέσα από εκείνη την πόρτα που κλείνει πίσω μας, ελπίζοντας ότι θα παραμείνει μισάνοιχτη για να μας αφήσει τον χρόνο να δούμε τι κρύβεται στην άλλη μεριά.
Ίσως είναι πολύ αργά, ίσως η οδύνη της απώλειας να μας φέρει δάκρια στα μάτια, δάκρια απαρηγόρητα μπροστά σε ένα τέλος που έρχεται απειλητικά.
Αν σταματήσουμε λίγες στιγμές για να σκεφτούμε, θα καταλάβουμε ότι πολλές φορές αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε την ουσία της ζωής μας, αυτό που πραγματικά μας είναι απαραίτητο.
Εστιάζουμε το πνεύμα μας στην ιδέα μιας μονιμότητας που είναι φανταστική μέσω της οποίας προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την αδιαφορία που δείχνουμε απέναντι στους άλλους.
Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό με την αιωνιότητα∙ αν κάποιος δεν εκτιμήσει την παρουσία μας, καλύτερα να του χαρίσουμε την απουσία μας.
Έχουμε κουραστεί να επιμένουμε και στο τέλος να μη νιώθουμε την εκτίμηση ως ανταπόδοση όλων εκείνων που προσφέρουμε. Είναι λοιπόν σημαντικό να προσέξουμε και να παρατηρήσουμε κάποια προειδοποιητικά σημάδια.
Η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια για εκείνον που ξέρει να την ακούει.
Τα προβλήματα δεν προκύπτουν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά συνοδεύονται από κάποια παιχνίδια σιωπής, θυμούς και διαφωνίες.
Έτσι, αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι τίποτε παραπάνω από την πιστή αντανάκλαση εκείνου που είναι κλεισμένο μέσα μας κι έχει ανάγκη να αναπνεύσει.
Είναι δύσκολο να επιλύσουμε τις δυσκολίες από τη στιγμή που προσεγγίζουμε τις συγκρούσεις με έναν τρόπο αδιάφορο, παγωμένο και απόμακρο, από τη στιγμή που δεν έχουμε διάθεση να συζητήσουμε, όταν πιστεύουμε ότι όλα έχουν χαθεί κι αφήνουμε τον έρωτα να αργοπεθαίνει.
Με άλλα λόγια, τα προβλήματα δεν επιλύονται με τρόπο άμεσο. Πρέπει να προσπαθήσουμε να ακούσουμε τα πάντα, ακόμη και τις σιωπές που αγκαλιάζουν τις ιδέες και τις σκέψεις μας.
Η συζήτηση αποσκοπεί να φέρει αντιμέτωπους δύο ανθρώπους μεταξύ τους, αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ομοίως, οι σιωπές είναι επίσης απαραίτητες, καθώς έχουν μια απόχρωση μυστηρίου.
Πλησιάζουν αργά, ήρεμα, όχι με την έννοια της υποχώρησης των δύο ατόμων, αλλά με σκοπό την ανάλυση των σφαλμάτων και την ανάκτηση της κατανόησης μεταξύ τους.
Οι σιωπές και οι συνομιλίες μας φέρνουν κοντά εάν μπορούμε να τις κατανοήσουμε, εάν πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον και αναγνωρίζουμε την αξία τους, τον θυμό, την εχθρικότητα και τα μεμονωμένα στοιχεία που αποτελούν τις σιωπές και τις συνομιλίες.
Από τη στιγμή που οι διαφωνίες μας ενθαρρύνουν να βρούμε και πάλι ο ένας τον άλλον, μπορούμε να επωφεληθούμε από τη χαρά να βλέπουμε να μας πλησιάζουν πρόσωπα που μέχρι πρότινος ήταν μακριά μας, χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να τους αποχαιρετήσουμε.
Μην πείτε αντίο εάν θέλετε ακόμη να προσπαθήσετε.
Μην πείτε ποτέ αντίο εάν θέλετε να προσπαθήσετε ξανά, μην ομολογήσετε ποτέ ήττα εάν νιώθετε ότι μπορείτε να συνεχίσετε τη μάχη, μην πείτε ποτέ σε κάποιον ότι δεν τον αγαπάτε, εάν δεν μπορείτε να τον αφήσετε να φύγει.
Μην πείτε ποτέ αντίο με αυτόν τον τρόπο, διότι το αντίο σημαίνει απώλεια, εξαφάνιση και η εξαφάνιση σημαίνει λήθη.
Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ενοχλητική τάση να μην εκτιμούμε αρκετά αυτό που έχουμε τη δεδομένη στιγμή και να το εκτιμούμε πολύ αργά.
Από τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ότι αφήσαμε ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής μας να φύγει, υποφέρουμε.
Αυτό μπορεί να γίνει τη στιγμή που τα πάντα διαλύονται, ακόμη και λίγο αργότερα, αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι ο πόνος, αργά ή γρήγορα, θα πλημμυρίσει την ύπαρξή μας.
Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία εκείνου που είχαμε όταν πλέον το έχουμε χάσει και δεν ξέρουμε τι χάνουμε μέχρι τη στιγμή που το συνειδητοποιούμε.
Να θυμάστε ότι ο έρωτας είναι γεμάτος μικρά καθημερινά πράγματα, φροντίδες, ασχολίες, θυμούς.
Ο έρωτας είναι να ξυπνάς κάθε μέρα έχοντας στην καρδιά σου την εικόνα ενός ανθρώπου. Έρωτας είναι να τον φροντίζεις, να τον κάνεις ευτυχισμένο, να τον κάνεις να κλαίει και να γελάει από ευτυχία, να του λες γλυκά λόγια και να τον θεωρείς προτεραιότητα. Ο έρωτας δεν είναι κάτι που το αφήνεις για την επόμενη μέρα.
Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.
Από george
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου