Οι 7 παρακάτω φράσεις είναι κάτι σαν μαγικά κλειδιά, που ξεκλειδώνουν την ψυχή και το μυαλό του παιδιού σας! Όταν τις λέτε, ειδικά το πρωί, είναι σαν να «κουρδίζετε» το μυαλό του παιδιού σας να ανοίξει, να ρουφήξει νέες εμπειρίες, να πιστέψει στον εαυτό του, να γίνει το καλύτερο δυνατό που μπορεί να γίνει!
1. «Πιστεύω σε σένα»
Ίσως είναι το καλύτερο τονωτικό για την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού! Μέσα σε τρεις λεξούλες περιέχονται τόσα πολλά και βαθιά μηνύματα: «Πιστεύω σε σένα, στις δυνάμεις σου, στις ικανότητές σου, στο ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις και να τα καταφέρεις».
Είναι σημαντικό ότι η φράση αυτή δεν έχει να κάνει με τις επιδόσεις του παιδιού, αλλά με τη βαθιά πίστη του γονιού στο άτομο του παιδιού, στο βαθύτερό του είναι. Και βέβαια, μια τέτοια φρασούλα κινητοποιεί το παιδί και του δίνει κίνητρο να βγάλει προς τα έξω τον καλύτερο εαυτό του.
2. «Μην τα παρατάς»
Άλλη μια φράση ενθάρρυνσης. Με αυτό τον τρόπο υπενθυμίζετε στο παιδί ότι σε κάθε δυσκολία υπάρχει μια λύση και για κάθε πρόβλημα υπάρχει τρόπος διαχείρισης. Με το να μην τα παρατήσει κανείς και να μην τα βάλει κάτω, σημαίνει ότι πιστεύει στον εαυτό του και ότι θα τα καταφέρει.
Φυσικά, καλό είναι παράλληλα να δείξουμε στο παιδί ότι συχνά χρειάζεται να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες για να διαχειριστούμε ένα πρόβλημα.
3. «Πάντα μαθαίνουμε»
Είναι σημαντικό για ένα παιδί να γνωρίζει από νωρίς ότι μπορεί να μάθει από τα λάθη του και να μην τα θεωρεί καταστροφικά. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θωρακίζεται απέναντι στις δυσκολίες και δεν στεναχωριέται αν δεν κάνει κάτι καλά, επειδή ξέρει ότι μπορεί να ξαναπροσπαθήσει, να εξασκηθεί και να τα καταφέρει.
Έτσι, καλλιεργείται στο παιδί η έννοια της προόδου, που σχετίζεται άμεσα με τη δική του προσπάθεια.
4. «Κι εμείς οι γονείς σου και όλοι ήμασταν κάποτε σαν κι εσένα»
Αυτό είναι μια καλή υπενθύμιση για το παιδί ότι όλοι ξεκινάνε από κάπου και μεγαλώνοντας, κατορθώνουν πολλά πράγματα. Είναι σημαντικό για κάθε παιδί να καταλαβαίνει ότι θα βρει μπροστά του δυσκολίες, εμπόδια, ότι θα κάνει λάθη, αλλά παρόλα αυτά μπορεί να κατορθώσει πολλά πράγματα.
Στο νου του θα πρέπει να κρατά την πληροφορία ότι δεν υπάρχει ο τέλειος άνθρωπος, αλλά καθένας εξελίσσεται και γίνεται καλύτερος με προσπάθεια και εξάσκηση.
5. «Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω»
Αυτή η διαφορά ανάμεσα στο «δε μπορώ» και το «δε θέλω» είναι τεράστια. Δεν πρόκειται απλώς για διαφορετικές λέξεις, αλλά για εντελώς διαφορετική στάση ζωής. Το «δε μπορώ» έχει να κάνει με στάση αδυναμίας και απαισιοδοξίας, όταν κανείς κρίνει τον εαυτό του ως αδύναμο και ανεπαρκή για να κατορθώσει κάτι.
Με αυτή τη σκέψη το παιδί δεν βλέπει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να κατακτήσει νέα γνώση, νέες δεξιότητες, να πετύχει σε ένα άθλημα, στα κοινωνικά, στο οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνεται.
Αντίθετα, το «δε θέλω» δείχνει επιθυμία, σωστή ή λανθασμένη, αλλά πάντως πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Όταν κανείς δεν επιλέγει κάτι, δεν σημαίνει ότι βλέπει τον εαυτό του αρνητικά, ούτε ότι τον αξιολογεί με χαμηλές ικανότητες.
Το σημαντικό είναι να μπορεί να βοηθήσει ο γονιός το παιδί να ξεπερνάει το «δε μπορώ» με υπομονή, ενδυνάμωση, προσπάθεια και εξάσκηση και να το βοηθάει να δει το «δε θέλω» του και να κάνει σωστές επιλογές.
6. «Μαθαίνουμε από τα λάθη μας»
Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι τα περισσότερα λάθη ή δυσκολίες δεν είναι μοιραία ή αξεπέραστα. Δείξτε του ότι η εμπειρία αποκτιέται μέσα από μια διαδικασία όπου κανείς προσπαθεί, άλλοτε πετυχαίνει και άλλοτε κάνει λάθος.
Βοηθήστε το παιδί να μάθει να αναγνωρίζει τι έκανε σωστά για να το ξανακάνει και εντοπίστε τα λάθη του για να τα αποφύγει στο μέλλον. Ζητήστε του να σας πει το δίδαγμα, δηλαδή τι έμαθε από κάθε δύσκολη εμπειρία ή λάθος που έκανε.
7. «Σε αγαπώ γι’ αυτό που είσαι»
Να θυμάστε να δηλώνετε την αγάπη σας με λόγια και με έργα συχνά, σε καθημερινή βάση. Διαβεβαιώστε το παιδί σας ότι το αγαπάτε γι’ αυτό που είναι. Υπενθυμίστε του ότι το περιστοιχίζουν άνθρωποι που το αγαπάνε. Αυτές οι στιγμές ζεστασιάς, ηρεμίας και αρμονίας τονώνουν την ψυχή και το μυαλό του κάθε παιδιού.
Με αυτή την απλή διαβεβαίωση αγάπης και αποδοχής του παιδιού σας, τονώνετε την αυτοπεποίθησή του και το βοηθάτε να δει τον εαυτό του όπως το βλέπετε κι εσείς: σαν ένα αγαπητό πλάσμα, σαν έναν άνθρωπο που αξίζει αγάπη και γερές σχέσεις. Έτσι, βοηθάτε το παιδί να αναπτύξει ψυχική ανθεκτικότητα και να βασίζεται στον εαυτό του.
Δρ Λίζα Βάρβογλη; Ψυχολόγος –
Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος
www.newsitamea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου