Άνθρωποι, παράξενα όντα. Υπεκφυγές. Συναισθήματα που κρύβονται πίσω από ένα δάχτυλο, μόνο και μόνο για να μη πληγωθεί ο εγωισμός και η εικόνα που έχεις πλάσει για τον εαυτού σου.
Άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από κάτι. Κάτι που στην ουσία δε ξεφεύγουν ποτέ. Κάνουν κύκλους γύρω τους σαν να είναι κλεισμένοι μέσα σε μια γυάλα. Σαν μέλισσες κλεισμένες μέσα σε ένα αναποδογυρισμένο ποτήρι που χτυπάνε στα τοιχώματα νομίζοντας πως θα βρουν διέξοδο εκεί που δεν υπάρχει. Ώσπου τελειώνει το οξυγόνο μαζί με τις αντοχές και πέφτουν νεκρές.
Ένας φαύλος κύκλος από καταπατημένα συναισθήματα. Πόνος, θυμός, αγανάκτηση και όλα αυτά δικά τους, μόνο δικά τους. Όσο και αν προσπαθούν γυρνούν πίσω… Μα φοβούνται, αλήθεια φοβούνται και ξαναπομακρύνονται. Έτσι, νομίζοντας πως έχουν τη δύναμη να ξεφύγουν απλά αποφεύγουν την όλη διαδικασία.
Όμως ο πόθος του ανεκπλήρωτου δε φεύγει χωρίς να εκπληρωθεί, καραδοκεί στην επόμενη γωνία. Βαθιά μέσα τους όλοι το ξέρουν, απλά προσπαθούν μήπως καταφέρουν να γίνει ένα κλικ και να εξαφανιστεί το συναίσθημα. Κοίταξε να δεις που όσο πιο πολύ το αποφεύγεις τόσο πιο πολύ θες να το ζήσεις.
Μη παρατείνεις την ολοκλήρωση του κύκλου χάνοντας χρόνο, ρίσκαρε και ΖΗΣΤΟ. Όταν ξεκινάει το αίσθημα του πόθου, της ανάγκης για κάτι, της επίτευξης ενός στόχου, οτιδήποτε και αν είναι αυτό (πρόσωπο, ένα ανεκπλήρωτο όνειρο κοκ) το μυαλό δημιουργεί την αίσθηση πως είναι ανάγκη και να επιτευχθεί ο εκάστοτε στόχος.
Η μη επίτευξη λοιπόν αυτού του στόχου επιφέρει αισθήματα μη επιτυχίας και συνεπώς ανικανότητας • θεωρείς πως πλέον δε θα καταφέρεις τίποτα στη ζωή σου όλα τελείωσαν.
Αυτό φυσικά είναι ξεκάθαρα ψευδαίσθηση και οφείλεται στις προσδοκίες που δημιούργησες κατά την διαδικασία της επίτευξης του στόχου. Δίχως λοιπόν να έχεις καν μπει στο ταξίδι όπου θα ξεκινούσε να διαδραματίζεται ο υποφαινόμενος στόχος, εσύ στο κεφάλι σου ξεκινάς και δημιουργείς προσδοκίες. Τι προσδοκίες; Θα σου πω…
Πλάθεις μια φανταστική κατάσταση όπως εσύ ιδανικά την θες. So, ξεκινάς και το θρέφεις, φτιάχνεις τον ήρωα, την κατάσταση, το μέρος, τις συνθήκες κοκ.
Όταν λοιπόν έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματικότητα πια, με την ζωντανή κατάσταση η οποία πλέον έχει σάρκα και οστά όλα καταρρέουν θεαματικά σαν σε ταινία του Χόλυγουντ, που ξάφνου βλέπεις τον ουρανοξύστη να γίνεται πολλά μικρά κομματάκια. Ουαου, θεαματικό δε βρίσκεις;! Ε στο δικό μας σενάριο, δε θα το έλεγα.
Στην δίκη μας ταινία είσαι εσύ από μια γωνία παρακολουθώντας τα γεγονότα που διαφέρουν τόσο μα τόσο πολύ από το φανταστικό σου σενάριο και γίνεσαι εσύ ο ουρανοξύστης. Κάνε το εικόνα, κάτι σαν παζλ μοιράζεσαι ξάφνου σε κομματάκια που πέφτουν αργά και βασανιστικά στο έδαφος. Επίσης θεαματικό θα έλεγα.
Συμπέρασμα;! Γιατί βρε αδερφέ έχουμε την τάση να δημιουργούμε προσδοκίες;! Λες και έχουμε στον αυτόματο πιλότο το μυαλό μας μοιάζει. Έχεις παρατηρήσει πως όσες φορές δεν προλαβαίνεις να φτιάξεις αυτές τις προσδοκίες όλα κυλούν με τόσο μοναδικό και δικό τους τρόπο, που στο κάτω κάτω δεν αυτοσαμποτάρεσαι κι όλας!
Κάτι που δε σας είπα και είναι ίσως το πιο σημαντικό και συνάμα βοηθητικό, είναι πως έχοντας όλη σας την ενέργεια πλάθοντας αυτήν την πραγματικότητα, παράλληλα συσσωρεύεις στην οραματιζόμενη κατάσταση και ότι εμβέλειας ενέργεια θέλεις. Τι σημαίνει αυτό; Θα σου εξηγήσω ευθείς αμέσως.
Φαντάσου λοιπόν πως έχεις την τάδε κατάσταση• ξεκινάς και είσαι θετικός στο έπακρο, σιγά σιγά και αφού εστιάζεις πολύ αρχίζεις και σκέφτεσαι τα πιθανά αρνητικά σενάρια «και μήπως γίνει αυτό, μήπως γίνει εκείνο», αυτήν ακριβώς την στιγμή λοιπόν η ποιότητα της ενέργειας που στέλνεις αλλάζει από θετική γίνεται αρνητική.
Κάπου εδώ χαλάει η σύσταση. Σκέψου το σαν συνταγή γλυκού που ενώ σου λέει τις ακριβείς δοσολογίες εσύ πας και βάζεις παραπάνω από κάποιο υλικό. Τα γλυκά θέλουν ακρίβεια. Για να πετύχουν άρα αν βάλεις από κάτι παραπάνω πάει το γλυκό καταστράφηκε και δε το θελουμε εμείς αυτό. Το θέλουμε; Δε το θελουμε!
Οι δονήσεις συνεπώς από υψηλές γίνονται χαμηλές όταν αλλάζουμε την σύσταση και όλα αντιστρέφονται, τώρα το φανταστικό σου γεγονός καταρρέει σαν το πολυπόθητο ουρανοξύστη. Όπως καταλαβαίνεις σε όλη αυτή την φανταστική διαδικασία στο τέλος κάτι καταλήγει σε Χολυγουντιανό ουρανοξύστη που καταρρέει και επίσης δε το θέλουνε αυτό.
Συμπέρασμα; Σταματά να προσδοκίες προκαταβολικά. Είναι τόσο όμορφη η διαδικασία όταν σε εκπλήσσει. Κάτσε και ανακάλεσε όλες εκείνες τις φορές που δε προσδοκούσες και αφέθηκες στη ΡΟΗ. Όλοι έχουμε τέτοιες αυθόρμητες στιγμές και είναι μοναδικές. Απλά οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ελέγχουμε ό,τι συμβαίνει γύρω μας ή έστω να προσπαθούμε προστατεύοντας τον εαυτό μας.
Όμως αν ήταν έτσι θα μέναμε κλεισμένοι σε μια όμορφη γυάλινη εύθραυστη γυάλα μη αφήνοντας τίποτε να εισβάλει. Όποτε απλά απόλαυσε!
Μην πολυαναλύεις. Be the flow. Let the flow take you with. Όλα είναι κύκλος, εσύ επιλέγεις τι κύκλος όμως θα είναι αυτός. Αν η επιλογή δεν είναι συνειδητή, θα είναι φαύλος που όλο θα σε τριβελίζει, αν όμως επιλέξεις με πλήρη συνειδητότητα θα είναι ένας κύκλος με εκπλήξεις και όμορφα γεγονότα.
Άλλωστε και οι όχι τόσο ορθές επιλογές είναι μαθήματα. Πάντα κάτι θα αποκομίσεις στο βαλιτσάκι σου για το μέλλον. Η γραμμή είναι πολύ λεπτή. Δεν υπάρχει λάθος ή σωστό μόνο τι ευχαριστεί εσένα στο εδώ και στο τώρα.
Εμπιστεύσου την διαίσθηση σου! Ακολούθησέ την. Κάποιες φορές ίσως η εμπειρία αυτή σε βοηθήσει μακροπρόθεσμα. Οφείλεις στον εαυτό σου μια αρεστή σε εσένα επιλογή στο τώρα, το μετά κανείς μας δε το γνωρίζει. Μη ξεχνάς όλα στο μυαλό είναι.
Σκέψου τελικά αξίζει να παλεύεις να αποφύγεις κάτι που θα γίνει όσο και να προσπαθείς να το ελέγξεις;! Θέλω όμως να ξέρεις πως εκεί έξω πολλοί τσαλακωθήκαν αλλά είχαν πάρει τουλάχιστον ένα πολύτιμο δώρο, την εμπειρία και πληθώρα συναισθημάτων.
Όταν το δικό σου όμορφο και δημιουργικό μυαλουδάκι πονούσε όσο προσπαθούσε να καταστρώσει το σχέδιο της αποφυγής, εκείνοι βίωναν αυτό το ωραίο σφίξιμο στο στομάχι του αναπάντεχου. Την ευφορία του ολοκληρωμένου. Σταματά τώρα κιόλας να σκέφτεσαι και αφέσου!
Η ζωή ξέρει τη δουλειά της! Ε ναι, αυτή είναι και η μαγεία της…
Με εκτίμηση αγάπη και φως
Κοντέσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου