Εγώ έμαθα να ξανασηκώνομαι, να ισιώνω το κορμί μου και να προχωρώ. Εσύ;
Δεν θα μιλήσω για έρωτα, δεν θα μιλήσω για αγάπες. Θα μιλήσω για μένα, για σένα, για εκείνη, για εκείνον, για εκείνους.
Ποιος είσαι εσύ που με κρίνεις;
Ποιος είσαι εσύ που με προσβάλλεις;
Ποιος είσαι εσύ που με κατηγορείς;
Με ξέρεις;
Ξέρεις ποια είμαι; Ξέρεις τι κάνω; Ξέρεις πόσο πονάω κάθε μέρα; Ξέρεις πόσο παλεύω κάθε μέρα;
Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να με μειώνεις;
Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μιλάς για μένα απο δω και από εκεί;
Όχι!
Εγώ δεν σου έδωσα κανένα δικαίωμα!
Όχι!
Εγώ δεν σου επέτρεψα ποτέ να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο!
Κι όταν αντέδρασα γιατί άνθρωπος είμαι…με σώμα, με ψυχή, με άποψη, εσύ τι έκανες;
Έβγαλες χολή, γιατί η χολή είναι εύκολη!
Δύσκολη είναι η κατανόηση!
Δύσκολο είναι να αντιληφθείς πως νιώθει ο συνομιλητής σου!
Δύσκολο είναι να σκεφτείς πώς να ένιωσε ο άλλος που του μίλησες έτσι
Δεν αισθάνομαι θυμό, απογοήτευση αισθάνομαι!
Δεν μου ταιριάζει ο θυμός, δεν είμαι εγώ.
Εγώ λειτουργώ με το συναίσθημα και η απογοήτευση είναι το χειρότερο συναίσθημα που μπορώ να νιώσω.
Απογοήτευση, γιατί πιστεύω στο καλό, σε έναν καλό λόγο που θα με κάνει να προχωρήσω. Δεν πειράζει.
Ξέρεις εγώ έμαθα αλλιώς, έμαθα πως όταν με πατάνε, όταν με τσαλακώνουν, εγώ να ξεδιπλώνομαι και να ισιώνω το κορμί μου, ξεκινώντας πάλι από την αρχή!
Κι όταν ξεκινάω, να ξέρεις δεν με σταματάει τίποτα…γιατί στο τέλος εγώ τα καταφέρνω, και τότε;
Τότε προχωράω μπροστά πετώντας τα σκουπίδια μακριά μου! Γιατί στα σκουπίδια πάνε οι μύγες κι εγώ μύγα δεν θα γίνω ποτέ!
Κατερίνα Μίσσια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου