Όλοι στη ζωή μας κάνουμε λάθη… άλλοι πολλά, άλλοι λίγα, άλλοι μικρά και κάποιοι μεγάλα και καταστροφικά. Τα λάθη μπορεί να φέρνουν εμάς ή τους άλλους σε δύσκολη θέση, αλλά πάντα (μα πάντα) έχουν να μας διδάξουν κάτι. Αρκεί να έχουμε τη δύναμη να τα αναγνωρίσουμε και να κάνουμε τις απαραίτητες κινήσεις να τα διορθώσουμε.
Θέλει δύναμη, λοιπόν, διότι για να δεις ένα λάθος και να αναγνωρίσεις ότι εσύ ευθύνεσαι για αυτό, πρέπει να κοιτάξεις κατάματα τον ίδιο σου τον εαυτό. Μακριά από εγωισμούς και μικροπρέπειες.
Θέλει δύναμη, γιατί για να δεις ένα λάθος πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος ότι αφενός δεν είσαι και τόσο τέλειος όσο νομίζεις, αφετέρου ότι πρόκειται να κάνεις μια αλλαγή στη ζωή σου… μεγάλη ή μικρή δεν έχει σημασία.
Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη, είτε μιλάμε για μια συγγνώμη που πρέπει να πεις είτε για μια δραστική αλλαγή στη ζωή σου, κάτι πρέπει να κάνεις. Να βγεις από την ασφάλειά σου, να αφήσεις τη βολή σου και να δράσεις.
Κάπως έτσι κι εγώ, όταν έφτασα στην ηλικία των 25-30, έκανα μια αναδρομή στη ζωή μου και τα είδα όλα κατάματα, με αντικειμενικότητα και κριτικό βλέμμα.
Και ξέρετε τι κατάλαβα; Ότι δεν είμαι τελικά τόσο γαμάτος και σωστός όσο πίστευα. Είχα κάνει αρκετά λάθη μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ευτυχώς τα περισσότερα είχαν αντίκτυπο μόνο στον εαυτό μου και δεν είχα προξενήσει κάποιο σημαντικό κακό σε κάποιον άλλον. Σε μένα όμως;
Συνειδητοποίησα πως για όλα στη ζωή μου ευθύνομαι εγώ. Και τα καλά και τα κακά. Όσα κατηγορούσα τόσα χρόνια όλους τους άλλους, ήταν ευθύνες δικές μου, λάθη δικά μου.
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες : Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω» – Νίκος Καζαντζάκης
Αυτή η φράση του Καζαντζάκη με έκανε να δω αλλιώς τα πράγματα, κάτι σαν επιφοίτηση! Είτε θέλουμε είτε όχι, όλα ξεκινούν από εμάς. Η ευθύνη είναι δική μας για τα λάθη που έχουμε κάνει, αλλά και για τα λάθη των άλλων που έχουμε δεχτεί να επηρεάζουν τη ζωή και την ευτυχία μας. Κι αυτό λάθος δικό μας είναι.
Πρέπει, λοιπόν, να τα βλέπουμε τα λάθη μας, να αλλάζουμε, να μετανιώνουμε, να διορθωνόμαστε και να προχωράμε. Αλλιώς τι είμαστε; Βράχια ακούνητα; Όχι… κύματα είμαστε που σήμερα βρίσκονται εδώ, αύριο τα παίρνει η θάλασσα και τα πετάει αλλού.
Δεν γίνεται να μην κάνουμε λάθη, φίλτατοι, αλλά είναι χρέος μας να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και να τον καθοδηγούμε εμείς οι ίδιοι. Αλλάξτε, ζητήστε συγγνώμη, τολμήστε… θέλει δύναμη αλλά αξίζει!
Π.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου