Το εσωτερικό του Ναού που βρίσκεται στο σώμα μας είναι αυτό που είναι δεμένο απόλυτα με τον φλοιό του υποσυνείδητου μας και ένα μέρος έρχεται από την ψυχή μας, ένα άλλο μέρος μέσα από τον σάκο της μαμάς μας και το άλλο από τις επιβολές που έχουμε βιώσει στην ζωή μας.
Ενώ λοιπόν κάνουμε προσπάθειες να παραμείνουμε σιωπηλοί και αναζητούμε τεχνικές σιωπής, το σώμα μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε κάνει θόρυβο. Θόρυβος ο οποίος είναι εντελώς ασύμμετρος με την φυσική μας υπόσταση. Ο θόρυβος αυτός είναι σαν βόμβος ο οποίος αναγκάζει τα όργανα να πάλλονται σε παράξενες δονήσεις οι οποίες καταφέρνουν να τα απορρυθμίζουν.
Έτσι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν την Πνευματική κατάρτιση και την εναλλακτική μορφή ισορροπίας, δρόμοι οι οποίοι θα τους οδηγήσουν κάποια στιγμή στην «επιτυχία» να μην έχουν σκέψεις και στην επιτυχία να νομίζουν ότι βιώνουν την ηρεμία.
Και τελικά σε μία απρόσμενη στιγμή θα έρθει το σώμα τους να τους δείξει την αλήθεια. Με ποιο τρόπο ? Με μία ασθένεια είτε μικρή, είτε μεγάλη. Η ασθένεια αυτή θέλει να μας οδηγήσει να δούμε πόσο η σιωπή που αναζητούμε μέσα από αναπνοές, μέσα από ασκήσεις, μέσα από διάφορες προτάσεις, μας κάνουν να μη βλέπουμε καταστάσεις που έφεραν μπλοκάρισμα στο σώμα μας.
Οπότε θα δούμε ανθρώπους να ασχολούνται με το σύμπτωμα - πόνο και να μην αναζητούν την αιτία που έφερε το σύμπτωμα - πόνο να βιωθεί από εμάς.
Πιο εύκολο είναι λοιπόν για έναν άνθρωπο να «κουκουλώσει» το παρελθόν του, να αλλάξει σελίδα, να φύγει από όλα όσα θεωρεί ότι φταίνε για τη δυστυχία του, να πέσει σε παγίδα? Γιατί δεν θα κάνει βήματα προς τον εσωτερικό του τεράστιο κόσμο του υποσυνείδητου.
Κουρασμένοι από τα όποια προβλήματα, που μας έχουν προσβάλει, προβάλλουμε μπροστά μας έναν νέο τρόπο και δρόμο για να περπατήσουμε. Αυτός ο δρόμος όμως αν δεν συνδυαστεί με την εσωτερική έρευνα του συναισθηματικού μας κόσμου, θα μας οδηγεί πολύ συχνά σε πτώσεις συναισθηματικές και πρακτικές.
Εκεί είναι που εύκολα κάποιος θα θεωρήσει ένα πνευματικό σύστημα «άχρηστο», αλλά δεν θα οδηγήσει τον εαυτό του να βρει την αλήθεια, θα προτιμήσει την λήθη.
Πώς μπορεί μία σχέση σας με κάποιον που σας έχει κάνει κάτι να ανακάμψει ? Να φτάσει αυτός ο κάποιος να σας ζητήσει συγνώμη και με την συμπεριφορά του να σας δείξει την αλλαγή της πρόθεσής του.
Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το σώμα μας. Για να φτάσει στην απόλυτη αρμονία του και να ανακάμψει για να μας δώσει την τελειότητα της Πνευματικής βιωματικής ουσιαστικής – αληθινής αλλαγής, θέλει από εμάς να φτάσουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να ζητήσουμε συγνώμη και να αλλάξουμε από μέσα από την καρδιά μας ολόκληρο τον εσωτερικό μας κόσμο.
Μην αναζητάς λοιπόν την γρήγορη άνοδο, γιατί στην ταχύτητα δεν θα έχεις ποτέ τη δυνατότητα να δεις τι έχουν οι όροφοι που προσπέρασες για να ανέβεις. Που στηρίζεται αυτή η άνοδος σου ? Και με τι σεισμό θα πέσεις ? Πόσο στέρεο είναι το κτήριο της ανέλιξής σου ?
Να βασίζεσαι πάντα στα σίγουρα υλικά για να φτιάξεις μία οικοδομή που θα δεχτεί με χαρά την δική σου ψυχή. Τα σίγουρα υλικά σου τα έχει δώσει Εκείνος. Και Εκείνος σου είπε ότι όταν τον ακολουθήσεις και εγκαταλείψεις τα πάντα για χάρη Του, θα έχεις τα πάντα.
Να εγκαταλείψεις τα πάντα σημαίνει να αφήσεις όλο το υλικό στάτους που νομίζεις ότι αυτό σε στηρίζει, να εγκαταλείψεις κάθε πτυχή του εγώ σου και τα βήματά σου να είναι ίδια με τα δικά Του. Δηλαδή τον Ιησού Χριστό και όλα τα βήματα Του υπάρχουν μέσα στην Καινή Διαθήκη, αρκεί να έχεις τη διάθεση να τα δεις και να τα εφαρμόσεις.
Έτσι με όλο τον δρόμο οδηγό θα φτάσεις στην απόλυτη βιωματική έννοια του είμαι ελεύθερος απ’ όλους και απ’ όλα. Κάθε φορά που το σώμα σου, σε φέρνει σε μία αναταραχή, ρώτα τον εαυτό σου. Τι από το παρελθόν μου καθρεφτίζεται μέσα σε αυτή την αναταραχή - ασθένεια?
Ρώτα τον εαυτό σου, όχι επιφανειακά, αλλά με υπομονή και επιμονή, μέχρι να σου αποκαλυφθεί η αλήθεια. Αν επιλέξεις να μη το βρεις και να πας σε μία εύκολη μετάβαση, τότε να ξέρεις ότι κρατάς ένα θυμωμένο κομμάτι μέσα σου, το οποίο θυμωμένο κομμάτι, θα κάνει οπισθοχώρηση και θα επανέλθει με άλλο μέσο - τρόπο.
Πώς το γνωρίζουμε αυτό ότι έτσι θα είναι ? Μα αν κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας που είναι σε μεγάλη ηλικία θα το δούμε. Θα δούμε ότι λες και μας περιμένει στη «γωνία» το σώμα μας να μας παρουσιάσει όλες τις ασθένειες μαζεμένες τότε. Όχι δεν κάνει αυτό το σώμα μας, απλώς εμείς κάναμε συλλογή από βάσανα, θυμούς κλπ τα οποία εκδηλώνονται το ένα μετά το άλλο, σαν το ντόμινο.
Ο ρυθμός ολικής επαναφοράς είναι ο οδηγός ο έρωτας, η μεγάλη χαρά. Η εσωτερική αυτή πηγή που αναβαθμίζει σταδιακά το σώμα αλλά και το υποσυνείδητο. Και αυτά έρχονται μόλις Τον συναντήσεις.
Δωροθέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου