Αν κοιτάξετε γύρω σας με προσοχή θα παρατηρήσετε κάτι που ίσως σας αφήσει έκπληκτους. Θα παρατηρήσετε πολλούς ανθρώπους, διαφόρων ηλικιών που να μην έχουν ανακαλύψει και εκφράσει τον καλύτερό τους εαυτό.
Οι περισσότεροι είναι υπέροχοι άνθρωποι που νοιάζονται για τους άλλους και που προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για τον εαυτό τους, τους συνανθρώπους και το περιβάλλον τους. Πολλοί αναζητούν μια σχέση ή ήδη είναι σε μία σχέση, μεγαλώνουν τα παιδιά τους, εργάζονται στις δουλειές τους και κάνουν ότι υποτίθεται χρειάζεται να κάνουν μέσα στα πλαίσια της καθημερινότητάς τους.
Πώς όμως μπορούμε να διακρίνουμε αν κάποιος έχει ή δεν έχει ανακαλύψει ακόμη τον καλύτερό του εαυτό ? Και το πιο σημαντικό, πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αν εμείς τον έχουμε ή δεν τον έχουμε ανακαλύψει ?
Πιστέψτε το ή όχι, για να είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα χρειάζεται πρώτα να αναφερθούμε στα συναισθήματα.
Γιατί ? Γιατί Είμαστε αυτό που Νιώθουμε.
Γιατί …
• Είμαστε ενσύρματα συνδεδεμένοι με τα συναισθήματά μας από την στιγμή που γεννιόμαστε
• Τα συναισθήματά μας είναι η πιο βαθιά προσωπική και βιολογική έκφραση αυτού που είμαστε
• Μέσω των συναισθημάτων επικοινωνούμε με τον βαθύτερο εαυτό μας
• Αυτό που νιώθουμε είναι αυτό που πραγματικά είμαστε
• Αυτό που κάνουμε με τα συναισθήματά μας καθορίζει και το ποιοι επιλέγουμε να γίνουμε
Για να είμαστε σε θέση και να μπορούμε να εκφράζουμε τον καλύτερο εαυτό μας, απαιτείται να είμαστε ανοιχτοί και να αποδεχόμαστε κάτω από όλες τις περιστάσεις τα συναισθήματά μας.
Αυτο-παρατηρώντας άγρυπνα αυτά που νιώθουμε την κάθε στιγμή, είναι ένας τρόπος που μας βοηθά να συντονιστούμε και να γίνουμε ένα με τον αληθινό εαυτό μας. Όταν ζούμε την ζωή παρατηρώντας τα συναισθήματά μας, ακούμε την φωνή τους, τα φροντίζουμε και τα αποδεχόμαστε για αυτό που είναι, ζούμε μέσα από την καρδιά μας.
Σεβόμαστε και εκτιμούμε αυτό που είμαστε γιατί έχουμε αποκτήσει την επίγνωση του ποιοι είμαστε και αυτό αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μέρος της όλης διαδικασίας.
Τι μας εμποδίζει να είμαστε αυτό που νιώθουμε …
Εάν οι γονείς μας (1) δεν έδιναν έστω και την ελάχιστη προσοχή στην εκδήλωση των συναισθημάτων μας κατά την διάρκεια της ανάπτυξής μας, τότε δεν διδαχτήκαμε κάτι πολύ σημαντικό. Δεν κατάφεραν να μας διδάξουν …
• Τι είναι τα συναισθήματά μας
• Τι σημαίνουν
• Τι χρειάζεται να κάνουμε με αυτά όταν τα βιώνουμε
Είναι πολύ πιο εύκολο να δεχτούμε τα θετικά μας συναισθήματα ως αντανακλάσεις του βαθύτερου εαυτού μας. Όταν για παράδειγμα νιώθουμε την αγάπη, τη χαρά, την υπερηφάνεια, την ευτυχία ή την τρυφερότητα, αισθανόμαστε πολύ πιο άνετα με αυτά τα συναισθήματα και τα αναγνωρίζουμε σαν δικά μας.
Ωστόσο, αυτά τα συναισθήματα δεν είναι πιο σημαντικά από τα συναισθήματα που μας δυσκολεύουν και εδώ είναι που οι περισσότεροι από εμάς αποτυγχάνουμε. Δεν αναγνωρίζουμε και δεν αποδεχόμαστε εξ ίσου σαν δικά μας τα συναισθήματα που μας δυσκολεύουν.
Όταν αισθανόμαστε θυμωμένοι, λυπημένοι, ενοχλημένοι, απογοητευμένοι, εξοργισμένοι, χαμένοι, αδύναμοι ή σε σύγχυση, δεν αναγνωρίζουμε πως και αυτά τα συναισθήματα αποτελούν αντανακλάσεις του βαθύτερου εαυτού μας. Όλοι έχουμε αισθανθεί αυτά τα συναισθήματα κατά την διάρκεια της ζωής μας. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξής μας.
Δεν έχουμε τη δυνατότητα να επιλέγουμε αυτό που νιώθουμε. Αν την είχαμε, ποιος από εμάς θα επέλεγε να ζηλεύει, να στεναχωριέται ή να θυμώνει ? Ποιος θέλει να αισθάνεται αδύναμος ή σε σύγχυση ? Κανένας !
Αντ’ αυτού, τα συναισθήματά μας, συμπεριλαμβανομένων και των δυσάρεστων, αναδύονται μόνα τους από κάπου βαθιά μέσα μας.
Όταν αναγνωρίζουμε και είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε αυτά τα συναισθήματα, μας δίνεται η ευκαιρία να τα επεξεργαστούμε, να τα διαχειριστούμε, να αποφασίζουμε και να πράττουμε σοφότερα.
Όταν αρνούμαστε να αποδεχτούμε τα δυσάρεστα συναισθήματά μας, είναι σαν να απορρίπτουμε ένα πολύ σημαντικό μέρος από τον εαυτό μας και δυστυχώς τα δυναμώνουμε. Φαντάζει σαν να εξαφανίζονται όταν τα καταπιέζουμε.
Στην πραγματικότητα όμως συνεχίζουν να υφαίνουν τα νήματα της ζωής μας, να επηρεάζουν τις αποφάσεις μας και τις επιλογές μας σε ασυνείδητο επίπεδο. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, η απόσταση από τον καλύτερό μας εαυτό γίνετε όλο και πιο μεγάλη.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να είμαστε αυτό που νιώθουμε …
Μπορούμε να προσπαθήσουμε …
• Να παρατηρούμε τι αισθανόμαστε, πότε και γιατί
• Να αποδεχτούμε όλα τα συναισθήματά μας, τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά
• Να μην κρίνουμε ποτέ τον εαυτό μας όταν βιώνουμε κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα, ανεξάρτητα από το πόσο ή όχι μας αρέσει.
• Να ακούμε τα μηνύματά τους και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τον τρόπο που τα διαχειριζόμαστε
Τότε και μόνο τότε γινόμαστε αισθητά ειλικρινείς και αυθεντικοί με τον εαυτό μας και οι άλλοι άνθρωποι μας τιμούν με την εμπιστοσύνη τους.
Καθώς παρατηρούμε, αποδεχόμαστε και εμπιστευόμαστε τα συναισθήματά μας, ανακαλύπτουμε και αυτό που πραγματικά είμαστε, γιατί αυτό που νιώθουμε είναι και αυτό που είμαστε και αυτό που επιλέγουμε να κάνουμε με τα συναισθήματα μας είναι και αυτό που επιλέγουμε να γίνουμε …
Μαρία Πέππα – Κλινική Υπνοθεραπεύτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου