Συνήθως οι άνθρωποι μπερδεύουν τις έννοιες και τους ορισμούς των λέξεων, μιας και υπάρχουν τόσες συνώνυμες λέξεις, αλλά και κάθε μια από αυτές έχει πολλούς ορισμούς με κάποιους απ’ αυτούς αντιφατικούς. Στην καθομιλουμένη αυτό το μπέρδεμα γίνεται ακόμη χειρότερο.
Μπερδεύουν την «επιθυμία» με την «απόφαση».
Επιθυμείς ίσως να τελειώσεις ένα ποίημα ένα άρθρο, το καθάρισμα του δωματίου την τακτοποίηση της βιβλιοθήκης ή της αποθήκης. Εάν θα το επιτύχεις ή όχι δεν εξαρτάται από το αν επιθυμείς αυτό το αποτέλεσμα, αλλά από το αν ΔΡΑΣΕΙΣ προς αυτό που επιδιώκεις και ΣΤΟΧΕΥΕΙΣ.
§ Ποιος είναι ο στόχος σου;
§ Τι θέλεις να επιτύχεις;
§ Πόσο πολύ θέλεις να το επιτύχεις;
§ Τι σε υποκινεί;
Λες πως θέλεις να ικανοποιήσεις την φιλοδοξία σου, την σκέψη σου, την επιθυμία σου, αλλά πόσο σοβαρολογείς;
Ένα μπορώ να σου πω με σιγουριά, η πιθανότητα να φτάσεις στο στόχο σου δε βασίζεται στο αληθινό λεκτικό ενδιαφέρον για το επίτευγμα, αλλά στο αν μπορείς να επιστρατεύσεις, πραγματική δύναμη ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΡΑΣΗ και ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ.
Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα ή ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ από τις λέξεις που χρησιμοποιείς για να περιγράψεις αυτόν τον στόχο και όποιος είναι τεχνίτης της ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ του ΟΛΟΦΑΝΕΡΟΥ, πανεύκολα μπορεί να καταλάβει, αν αυτός ο στόχος μπορεί να υλοποιηθεί ή θα παραμείνει στην σφαίρα του νου σου.
Γνωρίζω ανθρώπους που λένε πως θέλουν, πολύ να ξεκινήσουν μια δικιά τους επιχείρηση ή τη συγγραφή ενός βιβλίου και δεν αμφιβάλλω καθόλου για την ειλικρίνειά τους. Δεν έχω επίσης καμία αμφιβολία, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, όταν τους ακούω να περιγράφουν αυτό που λένε πως θέλουν. Γιατί;
Διότι η όμορφη επιθυμία για κάτι, δεν είναι το ίδιο με την Ενθουσιώδη Απόφαση για Δράση προς την Πραγματοποίησή της. Μόνο όταν μια ιδέα από όνειρο γίνει στόχος, από έμπνευση, γραπτό σχέδιο – τότε μόνο μπορούν τα πράγματα να συμβούν.
Γιατί τόσο μεγάλες ιδέες, για τις οποίες μιλούν κάποιοι με τόσο πάθος, έχουν στο τέλος οικτρή κατάληξη;
Μα γιατί απλά κάποιος Δεν ΔΡΑ με Ενθουσιασμό για την υλοποίηση τους και χρησιμοποιεί ακατάλληλες λέξεις για την περιγραφή τους. Το πρόβλημα είναι ότι στο μυαλό υπονομεύεις τον στόχο σου με τα λόγια σου. Υποσκάπτεις την ίδια σου την επιτυχία και το κάνεις ολομόναχος. Είσαι έτοιμος να ενεργοποιήσεις τις δυνάμεις σου; Ή μήπως αμφιβάλλεις γι’ αυτές;
Να κάποιες λέξεις που χρειάζεται να προσέχεις, Θα, Εάν, Προσπαθώ και Αλλά.
Εάν τις εντοπίσεις στο λόγο σου τότε «πιάνεσαι στα πράσα» ως λανθασμένα σκεπτόμενος και εκεί θα μείνεις αν δεν κάνεις μια αλλαγή. Αυτές οι λέξεις είναι μια προειδοποίηση πως δεν σκοπεύεις και δεν θα κάνεις, αυτά που λες, οπότε τι πιθανότητες έχεις, όταν γίνεσαι ήδη - πριν καν αρχίσεις - ψεύτης;
Εάν:
«Εάν καταφέρω τελικά και συντονίσω τους πωλητές μου, θα έχω ένα καταπληκτικό γράφημα στατιστικών πωλήσεων, στην επιχείρηση μου».
ΕΑΝ και ΘΑ; Τι είδους γλώσσα είναι αυτή;
Όχι ΕΑΝ ούτε ΘΑ – μόνο ΝΑ !
Θεωρώ πως πρόκειται για μεγάλο καταπληκτικό στόχο, πως είναι σημαντική η αύξηση των πωλήσεων της επιχείρησης σου. Τότε γιατί ξεκινάς με ΕΑΝ και βάζεις κι εκείνο το ΘΑ. Σωστή πρόταση είναι «ΝΑ καταφέρω τελικά ΝΑ συντονίσω τους πωλητές μου, για ΝΑ έχω ένα καταπληκτικό γράφημα στατιστικών πωλήσεων, στην επιχείρηση μου”
Δεν έχω ιδέα τι λέει το επιχειρηματικό σου σχέδιο, σχετικά με τις πωλήσεις σου και δεν γνωρίζω καν τους πωλητές σου, αλλά αν δεν το ΘΕΛΕΙΣ με όλη σου την καρδιά, υπάρχει μια τέλεια ευκαιρία να παραμείνει ένα μεγάλο «εάν». Το εάν είναι αβέβαιο, αόριστο, αδρανές, καμία δόνηση για δράση, τίποτε που να ωθεί σε υλοποίηση μιας σκέψης.
Η λέξη αυτή πρέπει να καταργηθεί από το λεξιλόγιο κάθε φέρελπι επιτυχημένου, ευτυχισμένου και σώφρονα ανθρώπου. Το «εάν» σημαίνει απλά ότι κάτι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Γιατί; Εάν έχεις σοβαρή ΠΡΟΘΕΣΗ η αλλιώς ΘΕΛΗΣΗ, αυτή γίνεται πράξη. Οποιαδήποτε δυσπιστία στον εαυτό, καθιστά την υλοποίηση της προβληματική.
Προσπαθώ:
«Θα προσπαθήσω να καθαρίσω στο δωμάτιο μου, γιατί θα με πνίξουν τα ρούχα μου». Τι σημαίνει «θα προσπαθήσω»; Να το καθαρίσεις ή να μην το καθαρίσεις. Κανείς στην ιστορία του πλανήτη δεν προσπάθησε ποτέ να καθαρίσει το δωμάτιο του – είτε το έκανε είτε όχι. Η λέξη «προσπαθώ» προϊδεάζει για αποτυχία, εμπεριέχει κάποιον βαθμό αποτυχίας.
Η λέξη «προσπαθώ» χρησιμοποιείται συνήθως όταν υπάρχει αναμονή ήττας. Δεν μπορείς να προσπαθήσεις για να αντιμετωπίσεις τον χαλασμό του δωματίου, ΝΑ τον αντιμετωπίσεις θαρραλέα, με μεθοδικότητα. Συνήθως η λέξη «προσπαθώ» συνοδεύεται από το «θα», σπάνια λες “να προσπαθήσω να το κάνω” συνήθως λες “θα προσπαθήσω να.. “
Μπορώ να σου εγγυηθώ ότι αν προσπαθήσεις, δεν πρόκειται να έχεις κανένα αποτέλεσμα ή στην καλύτερη περίπτωση θα έχεις ένα ασήμαντο αποτέλεσμα. Δεν προσπαθείς να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι – απλά σηκώνεσαι. Δεν προσπαθείς να αναπνεύσεις, να σκεφτείς, να φας, απλά το κάνεις χωρίς καν σκέψη. Αυτό είναι η ΘΕΛΗΣΗ.
Απλά θέλεις να φας και τρως, θέλεις να κοιμηθείς και κοιμάσαι, θέλεις να αναπνεύσεις και απλά το κάνεις. Για να επιτύχεις ένα στόχο, μην προσπαθείς να το κάνεις, απλά κάνε το.
Αλλά:
«Θα προσπαθήσω να μάθω αγγλικά αλλά αφού πρώτα σταματήσουν τα προγράμματα εκπαίδευσης στην δουλειά». Η λέξη «αλλά» είναι η αντίστοιχη λέξη για την όπισθεν του αυτοκινήτου - όταν θέλεις να αναπτύξεις ταχύτητα προς τα μπρος - στον προφορικό λόγο. Αναιρεί αυτό που μόλις έχει ειπωθεί.
Το «αλλά» είναι η καλύτερη γόμα, σβήνει όλες τις θετικές δονήσεις που εξέφρασες προηγουμένως. Εάν ένας φίλος σου πει: «Ελένη, φαίνεσαι πολύ καλά σήμερα, αλλά τα μαλλιά σου είναι χάλια», θα ήταν προτιμότερο να μην είχε πει τίποτα.
Εάν μια φίλη σου σχολιάσει την σοκολατένια σου μηλόπιτα με την καινούργια συνταγή κάπως έτσι, «η γεύση ήταν θαυμάσια, αλλά με έπιασε η κοιλιά μου» θα ήταν καλύτερα να μην είχες λάβει κανένα εγκώμιο. Αν λοιπόν δεν είναι καλό για κάποιον άλλο να το κάνει σε σένα, τότε πώς μπορείς να δέχεσαι και το κάνεις εσύ στον εαυτό σου;
Όταν κάποιος λέει «Ναι, αλλά…» να γνωρίζεις πως η έμφαση είναι στο «αλλά» και όχι στο «ναι».
Όταν εκφράζει κανείς την επιβεβαίωσή του δεν υπάρχει αλλά. Το ίδιο συμβαίνει και όταν κάποιος εκφράζει την πρόθεση του να πετύχει κάποιον στόχο του, δεν χωράει ούτε ‘προσπάθεια’ ούτε ‘αλλά’. Εξαφάνισε ΤΩΡΑ την Αναβλητικότητα σου καταστρέφει την ζωή.
Επιπλέον να θυμάσαι πως, σε μια πρόταση που χρησιμοποιούμε το ''αλλά'' δίνουμε έμφαση σε ότι το ακολουθεί. Δηλαδή στην πρόταση «Μαρία, φαίνεσαι πολύ καλά σήμερα, αλλά τα μαλλιά σου είναι χάλια», αν προσέξεις, αντιλαμβάνεσαι πως περισσότερη προσοχή τραβά το δεύτερο μισό της πρότασης παρά το πρώτο.
Το ''αλλά'' είναι που το κάνει αυτό. Είναι μια τεχνική ελέγχου και προπαγάνδας αλλά και κατευνασμού αντιρρήσεων ή χρήση της λέξης ''αλλά''.
Λέει ο πωλητής χαμογελώντας με συγκατάβαση
“Ξέρεις έχεις δίκιο το αυτοκίνητο είναι ακριβό αλλά έχει μεγαλύτερους χώρους” Αν σε νοιάζει η ευρυχωρία του αυτοκινήτου – και ο καλός πωλητής το 'χει ήδη καταλάβει - τότε η πρόταση του πωλητή με το “αλλά” είναι ικανή να πετύχει την πώληση. Το πετυχαίνει απλά μετατοπίζοντας την προσοχή σου από την ακριβή τιμή, χρησιμοποιώντας το ''αλλά'' στις λέξεις που χρησιμοποιεί.
“Η γλώσσα έχει ήθος, δεν έχει ηθική”, αναφέρει ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης “και υπόκειται σε δεσμεύσεις ποιότητας, ειλικρίνειας και δηλωτικότητας στην επικοινωνία, αλλά δεν υποκύπτει σε κανόνες έξωθεν ή άνωθεν επιβαλλόμενους για το τι πρέπει (για λόγους ηθικής ή πολιτικής ορθότητας) να λέγεται και τι όχι.
Η ίδια η κοινωνία καθορίζει συμβατικά το σύστημα, τους κώδικες, τα επίπεδα, τις προϋποθέσεις και τους λοιπούς παράγοντες της γλωσσικής επικοινωνίας διαμορφώνει τη γλώσσα που την εκφράζει. Κανένα άτομο και καμιά ομάδα δεν μπορεί να επιβάλει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στη γλώσσα.
Η απαγόρευση λέξεων απ’ όπου κι αν προέρχεται είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα σύγκρουση με την κοινωνία, με μεγαλύτερα ή μικρότερα κοινωνικά σύνολα που εκφράζονται με τις αντίστοιχες λέξεις.
Αν η ίδια η κοινωνία παύσει να τις χρησιμοποιεί, αυτομάτως αίρεται η επικοινωνιακή ζωή και νομιμότητα των λέξεων, τότε οι λέξεις παύουν να υπάρχουν. Η αχρησία των λέξεων στην επικοινωνιακή πράξη και όχι η τεχνητή ή βίαιη απαγόρευσή τους είναι η φυσική κατάσταση εξαφάνισης των λέξεων από μια γλώσσα.”
Θα συμφωνήσω μαζί του ειδικά αν σκεφτούμε πως οι λέξεις έχουν Ενεργειακές δονήσεις, κραδασμούς, διεγείρουν και κατευθύνουν αυτόν που τις προφέρει μα κι αυτόν που τις ακούει. Χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στο τι λέμε, ποιές λέξεις επιλέγουμε και πως τις χρησιμοποιούμε, με ποιόν τρόπο απευθυνόμαστε στο εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας.
Η αχρησία μιας λέξης που δεν έχει τους κραδασμούς που είναι απαραίτητοι, στην επίτευξη των σκοπών μας, την καθιστά ανενεργή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου