Τα θαύματα θυμώνουν, αν δεν τα πιστεύεις...
Κι αν δεν τα πιστεύεις, μην περιμένεις να γίνουν πραγματικότητα.
Έχεις μπερδέψει το αληθινό, με το πραγματικό και το εφικτό, και χάνεσαι... Για εσένα αληθινό, είναι αυτό που βλέπεις, κι αν δε μοιάζει ψεύτικο, είναι πραγματικό...
Πραγματικό, είναι αυτό που ζεις, κι αν μοιάζει ψεύτικο, δεν είναι εφικτό.
Θαύμα, ονομάζεις κάτι που ποθείς με όλο σου το Είναι... μα δεν πιστεύεις, πως είσαι ικανός να αποκτήσεις...
Κάτι που πιστεύεις, πως δε θα αποκτήσεις ποτέ... Κάτι που δεν αξίζεις.
Κάτι, που συνέβη σε κάποιον άλλο, κι όχι σε εσένα.
Αναρωτήθηκες γιατί;
Θαύμα είναι, το απρόσιτο, το αδύνατο.
Πρώτο λάθος...
Είναι κάτι που ζητάς, μα αν δεν το απαιτήσεις, δε θα σου δοθεί ποτέ.
Κι αν δεν ψάξεις, για αυτά που δε σου δόθηκαν, δε θα τα βρεις ποτέ!
Αλήθεια, που ψάχνεις να τα βρεις;
Αναζητάς το θησαυρό, μα δεν κοιτάς το χάρτη...
Ή κοιτάζεις, το λάθος χάρτη...
Έχεις χαθεί, σε κάτι θάλασσες χωρίς όνομα, και πετάς την άγκυρα, σε όποιο λιμάνι βρεις, για να γλιτώσεις την τρικυμία.
Δεύτερο λάθος...
Κι εδώ είναι, που έχασες την πίστη σου.
Δεν είναι αυτό, που έψαχνες να βρεις... Δεν είναι αυτό που ήθελες...
Κι όμως, συμβιβάζεσαι με το κακό, για να μην πέσεις στο χειρότερο. Απογοητεύτηκες. Κι οι απογοητευμένοι, είναι συνήθως δειλοί.
Και κάπου εδώ, έπεσες στο χειρότερο.
Η δειλία σε κρατάει στάσιμο, κι ο θησαυρός δεν είναι το βουνό, που θα πάει στο Μωάμεθ, αν δεν πάει αυτός σε αυτό... Δε θα έρθει, σε εσένα.
Το τρίτο λάθος σου;
Πως περιμένεις... Περιμένεις λέγοντας: «πως αν είναι να έρθει, θα έρθει»... «Ότι είναι να γίνει, θα γίνει».
Αν δεν κάνεις τίποτα, πως περιμένεις να γίνει κάτι;
Στερείσαι θέλησης και πίστης...
Η πίστη είναι ανάγκη. Αν πιστεύεις, καμία απόδειξη δεν είναι αναγκαία, κι αν δεν πιστεύεις, καμία απόδειξη δεν είναι δυνατή, είπε κάποιος.
Πως να κάνεις λοιπόν, το αδύνατο δυνατό χωρίς πίστη;
Μην αμφιβάλλεις, γιατί ακόμη κι αν συμβεί, δε θα το δεις.
Αν δε λύσεις την άγκυρά σου, δε θα πας πουθενά...
Όσα θαύματα, κι αν είναι γραμμένα για εσένα, δε θα τα διαβάσεις ποτέ.
Αλλά εσύ, δεν πιστεύεις στο πεπρωμένο...
Εσύ ορίζεις, τη μοίρα και την τύχη σου.
Οξύμωρο σχήμα, μωρό μου...
Φάσκεις κι αντιφάσκεις, παρέα με την απελπισία σου.
Υπάρχουν όμως κι αυτοί, που πίστεψαν, στο θαύμα που ήθελαν, και τα κατάφεραν!
Μπορεί, οι συνθήκες να μην τους ευνοούσαν, γι’ αυτό κι έφτιαξαν νέες, που να τους ευνοούν...
Είχαν προετοιμαστεί να αποκτήσουν, αυτό που θέλουν, να αντιμετωπίσουν, τις όποιες συνέπειες, κι αυτή τους η αισιοδοξία, τους έδωσε δύναμη και το πέτυχαν.
Όσο κι αν αποφεύγεις τη μάχη, με τα πιστεύω σου, στο τέλος θα τη δώσεις...
Και θα είναι μια μάχη άνιση, καθώς όλα αυτά, τα οποία θα θελήσεις να διεκδικήσεις, θα τα έχει αποκτήσει κάποιος άλλος... πιο τολμηρός.
Πιο παράλογος...
Παράλογος γιατί, ξεχώρισε απ’ την κοινή λογική, τη συλλογική πίστη, την κοινή πραγματικότητα!
Κάποιος, που δεν έβλεπε, μα πίστευε!
Γιατί ήξερε, πως η πίστη, δεν πηγάζει απ’ το θαύμα... μα το θαύμα απ’ την πίστη.
Να είσαι ρεαλιστής λοιπόν...
Δημιούργησε ένα θαύμα.
Τζένης Βελιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου