Αυτό το οποίο γνωρίζουμε σήμερα με αποδείξεις, από την Επιστήμη, είναι ότι η ανθρώπινη βιολογία έτσι όπως εκφράζεται μέσα από τις πέντε αισθήσεις μας, δεν έχει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται μορφές και σχήματα που είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις.
Δεν βλέπουμε το Σύμπαν έτσι όπως είναι, επειδή καθετί που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι πραγματικό, είναι απλά η σκιά αυτού που πραγματικά υπάρχει. Αυτά που σου λέω τα γνωρίζουμε στην Αστροφυσική, δεν είναι τίποτε παράξενο.
Οι αισθήσεις μας έχουν βασικά αδυναμίες. Ας πάρουμε το μάτι μας.
1. δεν αντιλαμβάνεται όλες τις ακτινοβολίες παρά ελαχιστότατες. Μιλάμε για έναν ωκεανό φωτός που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο ελαχιστότατες.
2. δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί αντικείμενα που είναι μικρότερα από κάποια ελάχιστη διάμετρο. Με τον τρόπο αυτό δεν αντιλαμβανόμαστε τη σκόνη που βρίσκεται ανάμεσά μας, τα σωματίδια των οσμών, τα μικρόβια κλπ.
3. αν δυο αντικείμενα βρίσκονται μεταξύ τους πιο κοντά από μια συγκεκριμένη απόσταση, δεν τα αντιλαμβάνεται ως δύο, αλλά σαν ένα.
Αν δεν είχαμε αυτές τις αδυναμίες, τότε :
1. αν βλέπαμε όλες τις ακτινοβολίες, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτα! Θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός φωτός γύρω μας που δεν θα διέκρινες τίποτα, θα ήταν απλά ένα εκτυφλωτικό φως.
2. αν βλέπαμε αντικείμενα που ήταν μικρά, τότε ο χώρος μεταξύ μας δεν θα ήταν κενός. Θα ήταν το πιο πηχτό πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου! Θα έβλεπες ακόμα και το άρωμα που φοράω, τα μικροσωματίδια. Θα έβλεπες τη σκόνη, μικροοργανισμούς, το καυσαέριο, τις διάφορες πτητικές ενώσεις... Θα έβλεπες να μας ενώνει ένα πυκνότατο υλικό. Δηλαδή εσένα θα σε έβλεπα θαμπό γιατί θα σε έβλεπα μέσα από ένα εκπληκτικά πυκνό υλικό.
3. αν μπορούσα να ξεχωρίσω ως ανεξάρτητα τα αντικείμενα, όσο κοντά και αν βρίσκονταν, τότε δεν θα σ’ έβλεπα εσένα. Θα έβλεπα τα κύτταρά σου, τα άτομά σου, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια των ατόμων σου.
Θα έβλεπα τα στοιχειώδη σωμάτια. Κι επειδή αυτά δεν είναι σωματίδια μάζας αλλά ρεύματα ενέργειας, θα έβλεπα την ενέργεια. Κι επειδή τα πάντα είναι φτιαγμένα από τα ίδια δομικά υλικά, τότε πώς θα ξεχώριζα το τραπέζι από εσένα; Θα ζούσα σ’ έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης ενέργειας!
Έτσι λοιπόν, το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, δεν είναι ο περιορισμός, αλλά η ενότητα. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε με την κλασσική έννοια της Φυσικής του 1910 – γιατί δεν μιλάω για τις σημερινές «τρελές» ανακαλύψεις της Φυσικής – είναι ότι όλο το Σύμπαν είναι ΕΝΑ. Δεν υπάρχουν εξατομικευμένα αντικείμενα.
Δεν υπάρχεις Εσύ κι Εγώ. Δεν υπάρχω Εγώ και το τραπέζι, η Γη και το Φεγγάρι... Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας.
Μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό της ενότητας της ενέργειας, κάπου, πιθανότατα, υπάρχουν κάποια μικροπυκνώματα τα οποία ονομάζουμε ύλη, που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ως ύλη. Αν όμως η πυκνότητα της ενέργειας είναι λίγο μικρότερη, τότε δεν την βλέπουμε καθόλου.
Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι ΕΝΑ. Όπως καταλαβαίνεις, μια τέτοια αντίληψη του φυσικού σύμπαντος δεν αλλοιώνει μόνο τις απόψεις μας περί Επιστήμης, αλλά ζει τις απόψεις μας για το τι είμαστε. Αλλάζει την κοινωνική θεωρία.
Είμαστε Ένα. Εσύ κι εγώ δεν είμαστε άλλο πράγμα. Κι αν εγώ κάνω κάτι κακό σ’ εσένα, είναι σαν να κάνω κακό σ’ εμένα. Γιατί υπάρχει μια ενότητα. Βλέπεις, οι νέες φυσικές απόψεις περί σύμπαντος, που είναι βεβαίως παλιές, αρχίζουν να αλλάζουν την κοινωνική φιλοσοφία. Κι όταν αλλάζει η κοινωνική φιλοσοφία, τότε αλλάζουν τα πολιτικά συστήματα.
Γι’ αυτό λέμε πάντοτε, ότι μετά από μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση ακολουθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση.
Ένας άνθρωπος που νομίζει ότι είναι ένα τίποτα, ένα κομμάτι μάζας που θα καταστραφεί και θα πεθάνει, νιώθει μια μικρότητα κι ασχολείται με μικρά πράγματα. Ένας άνθρωπος όμως που έχει αίσθηση της συμπαντικότητάς του και της ενότητάς του με το Σύμπαν, αναζητάει άλλα πράγματα.
Δεν μπορώ να είμαι αντίπαλός σου γιατί είναι σαν να είμαι αντίπαλος του εαυτού μου. Γιατί εσύ κι εγώ είμαστε ένα και το αυτό. Είμαστε Ένα σαν Σύμπαν.
Αυτά που σου λέω δεν έχουν σχέση με φιλοσοφία και με οτιδήποτε άλλο. Αυτά που σου λέω μπορώ να τα αποδείξω επιστημονικά.
Σ’ αυτό το καινούργιο Σύμπαν λοιπόν, επικρατούν καινούργιες ιδιότητες. Καμιά μορφή και κανένα σχήμα δεν έχει μέσα κι έξω. Τίποτα δεν έχει δυο ανεξάρτητες πλευρές! Αυτό μπορώ να στο αποδείξω και πρακτικά και το ξέρουμε από τον 18ο αιώνα. Το έξω κάθε σχήματος συγχρόνως είναι και μέσα και το μέσα κάθε σχήματος συγχρόνως είναι έξω. Να δούμε τι προεκτάσεις έχει αυτό... αν θέλεις να το φιλοσοφήσεις κιόλας.
Καθένας από εμάς είναι μια μορφή του σύμπαντος, μια μορφή-σκιά, οι αισθήσεις κατανοούν μόνο τη σκιά αυτού που είναι ο άνθρωπος. Δεν κατανοούν το σύνολο αυτού που είναι ο άνθρωπος, αυτό που ενώνεται με όλο το Σύμπαν. Δεν αντιλαμβάνονται τη συμπαντική μορφή του, αντιλαμβάνονται μόνο την προβολή του σε αυτό το ψεύτικο «κουκούλι», το Ευκλείδιο, που φτιάχνουν οι αισθήσεις του.
Για σκέψου λοιπόν, κατά την άποψή σου, εγώ είμαι έξω από εσένα. Συμπαντικά όμως είμαι μέσα σου, κι εσύ είσαι μέσα σ’ εμένα. Άρα οι δυο μας ταυτιζόμαστε. Κι αν ταυτιζόμαστε οι δυο μας, ταυτιζόμαστε με τα πάντα!
Γι’ αυτό βλέπεις πώς οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ινδοί φιλόσοφοι έλεγαν πως για να μπορέσεις να καταλάβεις το Σύμπαν, πρέπει πρώτα να χωθείς μέσα στον εαυτό σου... όσο βουτάς μέσα σου είναι σαν να βγαίνεις έξω! Γιατί το μέσα μιας μορφής είναι το έξω μιας άλλης μορφής. Ενώ όσο βγαίνεις προς τα έξω, νομίζεις πως κατακτάς το Σύμπαν, τόσο περιορίζεσαι προς τα μέσα.
Οι άνθρωποι αργά ή γρήγορα θα εξελιχθούν, γιατί έχουμε αποδείξει ότι προσαρμοζόμαστε στη νέα γνώση. Θα μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. Τέρμα η ύλη!
Τα πάντα είναι ενέργεια και όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. Αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος του οποίου δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια.
Πρέπει να κατανοήσουμε την ενότητα. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που αφορούν τον εγωισμό και τους φόβους του ανθρώπου.
Οι γνώσεις έχουν εγκατασταθεί μ’ έναν δογματικό τρόπο μέσα μας που είναι πολύ δύσκολο να τον σπάσουμε. Γι’ αυτό σε όλη αυτή την καινούργια επιστημονική πραγματικότητα αντιδρούν θετικότερα οι νεότεροι που δεν έχουν παγιωμένες και δογματικές γνώσεις.
Γι’ αυτό είπε κάποτε ο Μαξ Πλανκ: «Καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δούνε το φως της αλήθειας, αλλά μόνο επειδή αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία».
Η αλήθεια είναι ότι δεν μας αρέσει να ξεβολευόμαστε διανοητικά από τις παγιωμένες απόψεις μας, επειδή αυτό μας χαλάει ένα κοσμοείδωλο που υπάρχει γύρω μας.
Aπό τον Homo Sapiens στον Homo Universalis
Απόσπασμα από συνέντευξη του Μάνου Δανέζη, καθηγητή Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου