Η ψυχή φεύγει από το σώμα όλη την ώρα. Συνέχεια. Σε όλη την ανθρώπινη ζωή. Γι' αυτό υπάρχει ο ύπνος.
Περιοδικά, σε όλη τη διάρκεια της ζωής, η ψυχή αναζητάει την αναζωογόνηση, θέλει να ξαναβάλει "καύσιμα", αν έτσι γίνεται περισσότερο κατανοητό, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει να προχωρεί σιγά-σιγά μέσα στο όχημα που αποκαλείται σώμα.
Νομίζετε ότι είναι εύκολο για την ψυχή να κατοικεί στο σώμα; Δεν είναι. Μπορεί να είναι απλό, αλλά εύκολο δεν είναι! Είναι χαρά, αλλά δεν είναι εύκολο. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχει να κάνει η ψυχή του ανθρώπου!
Η ψυχή, που γνωρίζει μια ελαφράδα και μια ελευθερία, την οποία δεν μπορούμε να φανταστούμε ενόσω βρισκόμαστε μέσα στο σώμα, λαχταράει εκείνη την κατάσταση ύπαρξης, όπως ένα παιδί που αγαπάει το σχολείο, μπορεί να λαχταράει τις καλοκαιρινές διακοπές. Η ψυχή αναζητάει μιαν αληθινή κατάσταση ύπαρξης.
Η ψυχή είναι ελαφράδα και ελευθερία. Είναι γαλήνη και χαρά. Είναι δίχως όρια και δίχως πόνο. Είναι τέλεια σοφία και τέλεια αγάπη. Είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Όμως, βιώνει πάρα πολύ λίγα από αυτά, όσο βρίσκεται μέσα στο σώμα.
Κι έτσι, έκανε μια συμφωνία με τον Εαυτό της. Του είπε ότι θα μείνει στο σώμα όσο χρειάζεται προκειμένου να δημιουργήσει και να βιώσει τον εαυτό της, όπως επιλέγει τώρα, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα μπορεί να αφήνει το σώμα όποτε θέλει! Το κάνει λοιπόν κάθε μέρα, μέσα από την εμπειρία που αποκαλείται ύπνος.
Θα νόμιζε κανείς ότι κοιμόμαστε επειδή το σώμα χρειάζεται ανάπαυση.
Λάθος. Το αντίστροφο συμβαίνει. Η ψυχή επιδιώκει την ανάπαυση κι έτσι κάνει το σώμα να "αποκοιμιέται". Η ψυχή παρατάει κυριολεκτικά το σώμα (μερικές φορές εκεί ακριβώς που βρίσκεται) όταν κουράζεται από τα όρια, όταν κουράζεται από τη βαρύτητα και την έλλειψη ελευθερίας που νιώθει, όσο βρίσκεται μέσα στο σώμα.
Αφήνει το σώμα όταν χρειάζεται καύσιμα, όταν κουράζεται από όλη την αναλήθεια, την ψεύτικη πραγματικότητα και τους φανταστικούς κινδύνους, όταν αναζητάει για μιαν ακόμα φορά, επανασύνδεση, επαναβεβαίωση, ανάπαυση και νέα αφύπνιση του νου.
Όταν η ψυχή πρωτοαγκαλιάζει το σώμα, βρίσκει την εμπειρία εξαιρετικά δύσκολη. Είναι πράγματι μια πολύ κουραστική εμπειρία, ιδιαίτερα για μια ψυχή που μόλις έχει έρθει στη Γη. Γι' αυτό τα μωρά κοιμούνται τόσο.
Όταν η ψυχή ξεπερνάει το αρχικό σοκ της επανασύνδεσης με ένα σώμα για μια ακόμη φορά, αρχίζει να το ανέχεται όλο και περισσότερο. Μένει μαζί του περισσότερο. Ταυτόχρονα το κομμάτι που αποκαλείται νους, προχωρεί στη λήθη, όπως ακριβώς ήταν σχεδιασμένο να κάνει. Ακόμα και οι αποδράσεις της ψυχής από το σώμα, που τώρα γίνονται λιγότερο συχνά, αλλά και πάλι σε καθημερινή βάση, δε φέρνουν ξανά τη θύμηση στο νου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου