Είναι μια στιγμή που όλοι κάπου κολλάμε: Άλλος κολλάει σε ένα άτομο ή μια κατάσταση, άλλος κολλάει σε ένα αδιέξοδο, άλλος σε μια ρουτίνα. Κι όμως υπάρχει τρόπος να ξεκολλήσουμε!
Οι περισσότεροι από εμάς συγχέουμε τα κολλήματα με τα εμπόδια. Μέγα σφάλμα αφού έτσι ξεκινάμε από λάθος βάση! Με τα εμπόδια γνωρίζουμε τουλάχιστον που να επικεντρωθούμε : στο εμπόδιο και τους τρόπους που θα το ξεπεράσουμε. Όταν όμως, κολλάς σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις τι να πράξεις, πώς να λειτουργήσεις, δεν ξέρεις που να απευθυνθείς, που να ζητήσεις βοήθεια, πώς να ξεπεράσεις μια κατάσταση, πώς να προχωρήσεις μπροστά...
Τα κολλήματα είναι μία συνηθισμένη... αναγκαστική στάση στο ταξίδι που πραγματοποιεί ο καθένας από εμάς όταν προσπαθεί να επιτύχει οποιονδήποτε στόχο. Είναι εκείνο το κομβικό σημείο όπου αν κάνεις τον σωστό ελιγμό μπορείς να πας κατευθείαν στον παράδεισο της επιτυχίας. Αν όμως, δεν βρεις διέξοδο τότε παραμένεις κολλημένος σαν τα παιδικά μηχανοκίνητα παιχνίδια που όταν πέσουν σε τοίχο... τελείωσαν!
«Δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα βασιζόμενος στον ίδιο τρόπο σκέψης που το δημιούργησε» είχε πει κάποια στιγμή στην πολυκύμαντη καριέρα του ο Αϊνστάιν. Η αντιμετώπιση των κολλημάτων μας, είναι η έμπρακτη απόδειξη της αλήθειας πίσω από τα λόγια του.
Για να «ξεφύγεις» από ένα κόλλημα πρέπει να βρεις μια διαφορετική οπτική, ένα νέο τρόπο να δεις τα πράγματα, ένα διαφορετικό ορίζοντα που θα σου ανοίξει τη δίοδο για να ξεφύγεις.
Πως όμως γίνεται αυτό; Σε ποιους δρόμους πρέπει να ωθήσουμε το μυαλό μας για να ξεκολλήσουμε; «Η λύση πρέπει να είναι πολύ σύνθετη και δύσκολη για να μου διαφεύγει» σκεφτόμαστε. Είναι όμως; Μήπως ισχύει ακριβώς το αντίθετο;
Μια απλή ιστορία από τη ζωή της γράφουσας ίσως είναι η καλύτερη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα :
Όταν ο Γιώργος γνώρισε τη (φίλη μου) Μαίρη, ο έρωτας τον χτύπησε κατακούτελα. Το ίδιο και εκείνην. Η σχέση τους οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια σε γάμο. Περνώντας τα χρόνια, ένα από τα πράγματα που μου εμπιστεύθηκε ο Γιώργος ήταν ότι ενώ λάτρευε τη μαγειρική της Μαίρης, τον κούραζαν τα κολλήματά της στην κουζίνα. Δεν έκανε αυτό γιατί «έτσι πρέπει», δεν έκανε το άλλο «γιατί έτσι έκανε η μαμά μου» κ.ο.κ., και για παράδειγμα μου ανέφερε το εξής περιστατικό :
Το φαγητό από τα χεράκια της που τον τρέλαινε ήταν το ψητό αρνίσιο μπουτάκι με πατάτες της Κυριακής. Λουκούμι! Του είχε όμως κάνει εντύπωση, ότι κάθε φορά εκτός από την προετοιμασία με τα χιλιάδες μυρωδικά που ακολουθούσε η Μαίρη πιστά, «έσπαγε» το μπούτι στα δύο πριν το βάλει στο ταψί. Κάποια στιγμή τη ρώτησε γιατί το κάνει αυτό και εκείνη του απάντησε ότι «αυτή είναι η αλάνθαστη συνταγή της μητέρας μου και δεν θέλω να την χαλάσω».
Μία εβδομάδα αργότερα το ζευγάρι βρέθηκε στο Κυριακάτικο τραπέζι της μαμάς της Μαίρης και - ώ τι θαύμα! - το μενού περιελάμβανε μπούτι αρνιού με πατάτες στο φούρνο.
Παρακολουθώντας διακριτικά όλη την προετοιμασία του φαγητού, ο Γιώργος και η Μάιρη διαπίστωσαν ότι ναι μεν η προεργασία με τα μυρωδικά και το μαρινάρισμα του κρέατος ήταν ίδια, όμως, η μαμά της Μαίρης δεν «έσπαγε» το μπούτι στη μέση!
- «Μαμά, γιατί δεν «σπας» πλέον το μπούτι του αρνιού στα δύο όπως έκανες όταν ήμουν μικρή;» την ρώτησε η κόρη της.
- «Γιατί πήρα μεγαλύτερο ταψί. Τότε το έσπαγα γιατί το ταψί που είχα ήταν μικρό και δεν χώραγε το μπούτι ολόκληρο» της απάντησε με ειλικρίνεια η κυρία Νίκη και έστειλε το ζευγάρι... αδιάβαστο!
Ιδού λοιπόν, μια αλήθεια της ζωής που ξεκινάει από... το ψητό της Κυριακής και αγγίζει πανανθρώπινες αλήθειες: ορισμένες φορές ακολουθούμε πιστά μια διαδικασία χωρίς να γνωρίζουμε καν γιατί γίνεται, ποιος είναι ο λόγος και ο στόχος της. Ίσως να «σπάμε» κι εμείς - χωρίς λόγο - κομμάτια από τη ζωή μας χωρίς να υπάρχει λόγος, απλά γιατί έτσι μάθαμε!
Κολλήσατε; Ήρθε η ώρα να βάλετε τη ζωή σας στο μικροσκόπιο!
· Ποιες δραστηριότητες έχουν γίνει συνήθεια και σας κουράζουν;
· Ποιες, αντίθετα, σας βοηθούν να ανοίξετε το μυαλό σας;
· Τι καινούργιο πρέπει να εισάγεται στη ζωή σας, που θα σας κάνει να αλλάξετε οπτική και να ξεκολλήσετε από τον τοίχο που έχετε πέσει;
Ίσως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσετε τους στόχους σας, ή να τους προσεγγίσετε με άλλο τρόπο. Ίσως ήρθε η ώρα να δέχεστε όσα φέρνει η ζωή πιο χαλαρά και ευέλικτα, ή ίσως ήρθε η ώρα να αρχίσετε να απολαμβάνετε πιο ανοιχτά όλα όσα η ζωή έχει να σας προσφέρει.
Ίσως πάλι (ποιος άλλος ξέρει εκτός από εσάς;) και να ήρθε η ώρα να αγοράσετε ένα... μεγαλύτερο ταψί. Αντικολλητικό φυσικά!
Σοφία Δεδεμάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου