«Ε ναι, κοιτάξτε τα ζώα. Ορισμένα ζουν ελεύθερα μέσα στο δάσος, ενώ άλλα, τα φτωχά, όπως τα άλογα, τα βόδια, οι καμήλες, τα σκυλιά, εργάζονται για έναν κύριο που τα εκμεταλλεύεται. Κι εμείς επίσης, δεν είμαστε ελεύθεροι: είμαστε διαφεντεμένοι από άλλες δυνάμεις και εργαζόμαστε γι αυτές με δικά μας έξοδα.
Κάποτε μιλούσα σ’ ένα συγγραφέα που νόμιζε τον εαυτό του για κάτι το αξιοθαύμαστο γιατί είχε γράψει δύο ή τρεις αισθηματικές ιστορίες.
Του εξήγησα αυτό το θέμα των δύο φύσεων, της ανώτερης και της κατώτερης, και όταν άκουσε ότι υπάρχουν στον αόρατο κόσμο όντα που μας εκμεταλλεύονται, τα οποία μας χρησιμοποιούν ακριβώς όπως εμείς εκμεταλλευόμαστε τα ζώα, να που αγανάκτησε κι εκνευρίστηκε: «Πώς; Μα δεν είναι δυνατόν!»
Τον κοιτάζω σκεφτόμενος ότι, για συγγραφέας, δεν ήταν τόσο οξυδερκής για να μην έχει καταλάβει ότι αυτό που εμείς κάνουμε με τα ζώα, άλλοι μπορούν να το κάνουν μ’ εμάς.
Οι άνθρωποι βάζουν τα ζώα να εργάζονται, τους γδέρνουν το δέρμα, πουλάνε τη σάρκα τους χωρίς ποτέ να αναρωτηθούν αν έχουν αληθινά το δικαίωμα να το κάνουν. Βεβαίως, αν ζητήσουμε τη γνώμη των ζώων, θα διαμαρτυρηθούν για την αδικία και τη σκληρότητα των ανθρώπων.
Όμως οι άνθρωποι, αυτοί, βρίσκουν ότι αυτό είναι φυσικό. Λοιπόν, γιατί να μην υπάρχουν άλλα όντα τα οποία θα ενεργούσαν κατά τον ίδιο τρόπο μ’ εμάς;
Είναι λογικό, μας χρησιμοποιούν. Μας δίνουν λίγη τροφή και μετά μας σπρώχνουν για να καλλιεργήσουμε τα χωράφια τους, για να εκτελέσουμε τα σχέδιά τους, και στο τέλος μας κομματιάζουν για να κάνουν από μας σαλάμια και λουκάνικα που τα απολαμβάνουν.
Αν ήξερε κανείς μόνο τι είναι ο αόρατος κόσμος! Υπάρχουν όλων των ειδών οι πληθυσμοί, λαοί και φυλές, και μερικές πέφτουν με μανία πάνω στους ανθρώπους, κατά τον ίδιο τρόπο που οι άνθρωποι πέφτουν μανιασμένα πάνω σε ορισμένα ζώα για να τα κάνουν να δουλέψουν, να τα πουλήσουν, να τους γδάρουν το δέρμα, να τα φάνε: είναι το ίδιο πράγμα. Να ένα καινούργιο φως που θα δοθεί αργότερα σε όλη την ανθρωπότητα. Προς το παρόν, είναι εσείς που επωφελείστε.
Δυστυχώς είναι δύσκολο να κάνει κανείς τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι το φυσικό τους σώμα (το στομάχι, η κοιλιά, τα γεννητικά όργανα) δεν είναι αυτοί οι ίδιοι. Φυσικά, πρέπει να του δώσει κανείς κάποια τροφή, όπως στο άλογό μας, όμως όχι τα πάντα, και πάνω απ’ όλα να μην ταυτιστούμε με αυτό.
Σκεφτείτε, διαλογιστείτε, και σε όλες τις περιστάσεις της ζωής θα ξέρετε αν είναι η προσωπικότητα ή η ατομικότητα που σας σπρώχνει να ενεργήσετε. Προς το παρόν, δεν έχετε ακόμα αυτή τη διάκριση, όμως μια μέρα, όταν θα ‘ρθει το φως, θα αντιληφθείτε ότι είχατε χάσει τα πάντα: το χρόνο σας, τις δυνάμεις σας, τις ενέργειές σας, γιατί είχατε βάλει το κεφάλαιο σας σε μια τράπεζα που δεν ήταν δική σας και ότι όλα καταβροχθίστηκαν από την άβυσσο.
Ας πάρουμε, παραδείγματος χάρη, το θέμα της σεξουαλικότητας. Όταν θέλετε να δώσετε απόλυτη ελευθερία σε μια αγάπη καθαρά σεξουαλική, προσωπική, εγωιστική, αντιλαμβάνεστε ότι όλες οι συσκευές σας λειτουργούν ανεξάρτητα από τη θέληση σας, χωρίς να μπορείτε να τις σταματήσετε ή να ελαττώσετε την ταχύτητα για οτιδήποτε.
Διαπιστώνετε μόνο, αλλά δεν καταφέρνετε τίποτα. Είναι λοιπόν άλλες δυνάμεις που σας έχουν κυριεύσει, που σας παίρνουν τα πάντα, κι εσείς είστε εκεί για να διαπιστώνετε μόνο αυτό που συμβαίνει.
Ενώ στην πνευματική αγάπη; αισθάνεστε ότι είστε εσείς, δηλαδή η ψυχή σας, το πνεύμα σας, η ατομικότητά σας, που τρέφονται και όχι άλλες δυνάμεις έξω από σας. Μεσολάβησαν μόνο βλέμματα, λόγια, μια σκέψη, ένα άρωμα, μια μουσική, αλλά είστε ευτυχισμένοι, ευχαριστημένοι, γιατί αισθάνεστε ότι εσείς, η ανώτερή σας φύση είναι αυτό που τράφηκε, ξεδίψασε και που ανέπνευσε αυτά το αιθέρια πράγματα, και όχι άλλες δυνάμεις μέσα από σας.
Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν έχουν τη συνήθεια να αυτοπαρατηρούνται : τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν και επειδή το φυσικό τους σώμα είναι ευχαριστημένο και ικανοποιημένο, φαντάζονται ότι είναι αυτοί οι ίδιοι που ικανοποιήθηκαν.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι μέσα στην ψυχή τους και στο πνεύμα τους υπάρχει το κενό. Αν δεν ταυτίζονταν με την προσωπικότητά τους, θα είχαν καταλάβει ότι, κι αν ακόμα το φυσικό τους σώμα βρίσκεται εκεί, χορτασμένο, έτοιμο να αποκοιμηθεί και να ροχαλίσει, αυτοί οι ίδιοι μένουν πάντα πεινασμένοι, γιατί η ψυχή τους, το πνεύμα τους, η ατομικότητά τους δε δέχτηκε τίποτα.
Όμως, για να με καταλάβετε, για να δείτε πόσο αλήθεια είναι αυτό που σας λέω, πρέπει τουλάχιστο να έχετε φτάσει σ’ έναν ορισμένο βαθμό εξέλιξης. Μιλήστε για μια πνευματική κατανόηση της αγάπης σε ανθρώπους φιλήδονους ή πρωτόγονους, θα σας πουν : «Όμως, αν δεν ικανοποιήσουμε τις σεξουαλικές μας ανάγκες, θα πεθάνουμε. Είναι αυτό που μας κάνει να ζούμε.» Ναι, φυσικά, αυτό κάνει να ζουν οι ρίζες, όμως τα λουλούδια επάνω πεθαίνουν.
Λοιπόν, όλα εξαρτώνται από το άτομο και από το βαθμό της εξέλιξής του.»
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου