της Ζωτικής Ενέργειας ή της Οργόνης κατέχει εξέχουσα θέση.
Είναι η ενέργεια, την οποία ο Βίλχελμ Ράιχ είχε ανακαλύψει.
Ας εξετάσουμε εδώ, εν συντομία, ορισμένες λεπτομέρειες του
τρόπου λειτουργίας της.
Η Ζωτική Ενέργεια έχει ορισμένα χαρακτηριστικά, το σημαντικότερο των οποίων είναι ότι πάλλεται, δηλ. συστέλλεται και διαστέλλεται.
Την Παλμική Κίνηση μπορείς να την παρατηρήσεις πολύ εύκολα σε ένα κύτταρο ή σε μία αμοιβάδα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Ζωτικής Ενέργειας είναι ότι κινείται από τη χαμηλότερη φόρτιση στην υψηλότερη φόρτιση μέσω της ενεργειακής συσσώρευσης.
Και μετά η υψηλότερη φόρτιση θα εκφορτιστεί και η ενέργεια θα απλωθεί στο σώμα και θα εξισορροπηθεί πάλι. Αυτός ο κύκλος εναλλαγών ενεργειακής συσσώρευσης, εκφόρτισης και εξισορρόπησης συνεχίζεται αδιάκοπα.
Το σώμα μας απαρτίζεται από διάφορα στρώματα. Στον πυρήνα μας έχουμε το νευροφυτικό κέντρο το οποίο κυβερνάται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Στην περιφέρεια έχουμε τους εξωτερικούς μύες οι οποίοι κυβερνώνται από το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η Βιο-ενέργεια κινείται παλμικά από το κέντρο στην περιφέρεια και μετά πάλι πίσω.
Η ελεύθερη ροή της Ζωτικής Ενέργειας στο σώμα μπορεί να εμποδιστεί με διάφορα μπλοκαρίσματα τα οποία την περιορίζουν ή ακόμα και την ακινητοποιούν.
Ταυτόχρονα όμως μπλοκάρεται και η ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων μιας που αυτά αποτελούν ένα συγκεκριμένο τρόπο εκδήλωσης της ζωτικής Ενέργειας.
Για παράδειγμα, ένα σφιγμένο σαγόνι μπορεί να μπλοκάρει το φόβο. Στο βαθμό που τα μπλοκαρίσματα δεν ακινητοποιούν τον οργανισμό, μπορούν να λειτουργήσουν και με θετικό τρόπο, δίνοντας μας τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουμε σε κάποια πολύ δύσκολα και έντονα συναισθήματα ή να οδηγήσουμε κατ' επιλογή τη Βιο-ενέργεια μας.
Στην αντίθετη περίπτωση οδηγούμαστε σε αυτό που ο Β. Ράιχ ονόμασε πανοπλία, το οποίο πρακτικά συνεπάγεται τη διάσπαση του σώματός μας σε διάφορα μέρη τα οποία δεν επικοινωνούν ενεργειακά μεταξύ τους με αποτέλεσμα να μην αισθανόμαστε πλέον τις ενεργειακές ροές να κυλούν σε όλο μας το σώμα.
Για να περιγράψουμε πιο αναλυτικά το σχιζοειδή χαρακτήρα είναι σημαντικό να μελετήσουμε πώς λειτουργεί και προς τα που κινείται η Βιο-ενέργεια σε ένα πολύ μικρό παιδί. Μπορούμε να αντιληφθούμε τη Βιο-ενέργεια έμμεσα αν παρατηρήσουμε τι συμβαίνει στο σώμα του.
Όταν η ενέργεια κινείται στην περιφέρεια το πρόσωπο κοκκινίζει και ο μυϊκός ιστός γεμίζει, γίνεται κάπως πιο γεμάτος ή δείχνει με ένταση.
Αμέσως μετά τη γέννηση, το Ένστικτο της Ζωής και η Ζωτική Ενέργεια που αυτό φέρει είναι συγκεντρωμένα μέσα στο κέντρο, στον πυρήνα του νεογέννητου. Εκεί κατοικεί το Ένστικτο της Ζωής.
Το ζητούμενο της υγιούς βρεφικής ανάπτυξης είναι η Ζωτική Ενέργεια να απλωθεί παντού ώστε το Ένστικτο της Ζωής να εγκατασταθεί σε ολόκληρο τον οργανισμό, σε όλο το σώμα αναγνωρίζοντας το σαν δικό του και όχι σαν μία ξένη ή μία άγνωστη χώρα.
Αυτό προ υποθέτει την ύπαρξη ενός ασφαλούς, αξιόπιστου περιβάλλοντος που καλωσορίζει και ενθαρρύνει το νεογεννηθέν Ένστικτο της Ζωής να ζήσει στο κόσμο των ενηλίκων. Κινείται προς την περιφέρεια μόνο σε συνδυασμό με τις ανάγκες που έχει το μωρό.
Έρχεται πρώτα προς την περιφέρεια και μετά η ενέργεια επικεντρώνεται - υπό τη μορφή φόρτισης - στο συγκεκριμένο όργανο μέσω του οποίου εκδηλώνεται η εκάστοτε ανάγκη π.χ. στο στόμα όταν θέλει τροφή ή στα μάτια όταν θέλει επαφή.
Σε μυϊκό επίπεδο αυτό συνεπάγεται για το συγκεκριμένο όργανο αύξηση του μυϊκού του τόνου (μυϊκής τάσης) και ετοιμότητα για κίνηση, κατ' αναλογία της ποσότητας της Ζωτικής Ενέργειας που μετακινήθηκε και συσσωρεύτηκε εκεί.
Η επικοινωνία της ανάγκης προς τους άλλους και η ικανοποίησή της πραγματοποιούνται μέσω της χρήσης των συγκεκριμένων οργάνων, όπου συσσωρεύτηκε αρχικά η ενέργεια, αναζητώντας έτσι την ανταπόκριση ενός ενήλικα, π.χ. μέσω της κίνησης των δακτύλων και χεριών ή της εκφραστικής κινητοποίησης των ματιών.
Η ανταπόκριση ενός ενήλικα οδηγεί στη συνάντηση των ενεργειακών τους συστημάτων, στη μεταξύ τους ανταλλαγή των φορτίσεων της Ζωτικής Ενέργειας που συσσωρεύτηκε, δηλ. στη ψυχο-ενεργειακή επικοινωνία τους και στην ικανοποίηση των αναγκών και των δύο πλευρών.
Πρακτικά η ανταπόκριση-ικανοποίηση της ανάγκης του νεογέννητου αφενός σημαίνει ενεργειακή εκφόρτιση της συσσωρευμένης ενέργειάς του και χαλάρωση της αντιστοιχούσας μυϊκής τάσης και αφετέρου συνεπάγεται το άνοιγμα των ψυχο-ενεργειακών του πυλών για την πρόσληψη της εμπειρίας τού εξαιρετικά σημαντικό γεγονός ότι: ένας ενήλικας ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του.
Στη συνέχεια η Βιοενέργεια του μαλακώνει σε "τονικότητα", εξισορροπείται, απλώνεται στην περιφέρεια διαποτισμένη
Αμέσως μετά τη γέννηση, το Ένστικτο της Ζωής και η Ζωτική Ενέργεια που αυτό φέρει είναι συγκεντρωμένα μέσα στο κέντρο, στον πυρήνα του νεογέννητου. Εκεί κατοικεί το Ένστικτο της Ζωής.
Το ζητούμενο της υγιούς βρεφικής ανάπτυξης είναι η Ζωτική Ενέργεια να απλωθεί παντού ώστε το Ένστικτο της Ζωής να εγκατασταθεί σε ολόκληρο τον οργανισμό, σε όλο το σώμα αναγνωρίζοντας το σαν δικό του και όχι σαν μία ξένη ή μία άγνωστη χώρα.
Αυτό προ υποθέτει την ύπαρξη ενός ασφαλούς, αξιόπιστου περιβάλλοντος που καλωσορίζει και ενθαρρύνει το νεογεννηθέν Ένστικτο της Ζωής να ζήσει στο κόσμο των ενηλίκων. Κινείται προς την περιφέρεια μόνο σε συνδυασμό με τις ανάγκες που έχει το μωρό.
Έρχεται πρώτα προς την περιφέρεια και μετά η ενέργεια επικεντρώνεται - υπό τη μορφή φόρτισης - στο συγκεκριμένο όργανο μέσω του οποίου εκδηλώνεται η εκάστοτε ανάγκη π.χ. στο στόμα όταν θέλει τροφή ή στα μάτια όταν θέλει επαφή.
Σε μυϊκό επίπεδο αυτό συνεπάγεται για το συγκεκριμένο όργανο αύξηση του μυϊκού του τόνου (μυϊκής τάσης) και ετοιμότητα για κίνηση, κατ' αναλογία της ποσότητας της Ζωτικής Ενέργειας που μετακινήθηκε και συσσωρεύτηκε εκεί.
Η επικοινωνία της ανάγκης προς τους άλλους και η ικανοποίησή της πραγματοποιούνται μέσω της χρήσης των συγκεκριμένων οργάνων, όπου συσσωρεύτηκε αρχικά η ενέργεια, αναζητώντας έτσι την ανταπόκριση ενός ενήλικα, π.χ. μέσω της κίνησης των δακτύλων και χεριών ή της εκφραστικής κινητοποίησης των ματιών.
Η ανταπόκριση ενός ενήλικα οδηγεί στη συνάντηση των ενεργειακών τους συστημάτων, στη μεταξύ τους ανταλλαγή των φορτίσεων της Ζωτικής Ενέργειας που συσσωρεύτηκε, δηλ. στη ψυχο-ενεργειακή επικοινωνία τους και στην ικανοποίηση των αναγκών και των δύο πλευρών.
Πρακτικά η ανταπόκριση-ικανοποίηση της ανάγκης του νεογέννητου αφενός σημαίνει ενεργειακή εκφόρτιση της συσσωρευμένης ενέργειάς του και χαλάρωση της αντιστοιχούσας μυϊκής τάσης και αφετέρου συνεπάγεται το άνοιγμα των ψυχο-ενεργειακών του πυλών για την πρόσληψη της εμπειρίας τού εξαιρετικά σημαντικό γεγονός ότι: ένας ενήλικας ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του.
Στη συνέχεια η Βιοενέργεια του μαλακώνει σε "τονικότητα", εξισορροπείται, απλώνεται στην περιφέρεια διαποτισμένη
από τη θετικότητα της ανταπόκρισης-συνάντησης και μετά επιστρέφει πάλι στο κέντρο, στον πυρήνα μεταφέροντας πανηγυρικά την επιβεβαίωση του καλώς γεννήθηκα, καλώς υπάρχω!!!
Όταν όμως η ανάγκη του βρέφους δεν ικανοποιηθεί, δηλ. δεν βρει ανταπόκριση από κανέναν, το βρέφος νιώθει έκθετο και μόνο του μπροστά σε ένα μεγάλο ψυχο-ενεργειακό κενό ... κανείς δεν ήρθε για να συναντηθούν, να χαρούν και να μοιραστούν τα ενεργειακά τους συστήματα την εμπειρία της ένωσης.
Βιώνει βαθιά μοναξιά, απογοήτευση, και έντονο υπαρξιακό φόβο σαν να βρίσκεται μόνο του στο χείλος του γκρεμού.
Η φόρτισή του παγώνει, συσπάται και κινείται ακαριαία πίσω στον πυρήνα γιατί αλλιώς είναι πολύ επώδυνο για ένα μικρό βρέφος να μείνει στην περιφέρεια με τη Ζωτική του Ενέργεια χωρίς ανταπόκριση και την ανάγκη του ανικανοποίητη.
Εδώ πρέπει να προσέξουμε ότι με τον τρόπο αυτόν μεταφέρονται οι ποιότητες της παγωνιάς και της σύσπασης στον καθάριο και αμόλυντο πυρήνα του νεογέννητου και τον μπολιάζουν με τους χυμούς της ψυχο-ενεργειακής απόστασης, διάσπασης και χωριστικότητας του επίγειου κόσμου των ενηλίκων.
Η ενότητα, η αθωότητα και το ωκεάνειο αίσθημα της ευδαιμονίας, που το νεογέννητο μωρό φέρνει μαζί του από τη μήτρα και βιώνει στο πυρήνα του, σιγά-σιγά αναγκάζονται να δώσουν χώρο στην παγωνιά και το φόβο, στη σύσπαση και τη χωριστικότητα.
Το πρώτο πυρηνικό Ψυχο-ενεργειακό Σχίσμα επετεύχθη στον Ψυχισμό του ... Μαθαίνει λοιπόν ότι έχει πολύ ρίσκο να αφήσει την ενέργειά του να βγει στην περιφέρεια για να ζήσει στον κόσμο των ενηλίκων.
Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι σε ένα μωρό η ενέργεια είναι μέσα στο κέντρο και εκεί είναι ημιασφαλές και το υπόλοιπο σώμα αποτελεί μια άγνωστη χώρα.Αυτό που συμβαίνει όταν οι ανάγκες του βρέφους έχουν ικανοποιηθεί αρχικά είναι ότι μπορεί και διατηρεί σταθερά μία φόρτιση στην περιφέρειά του, πράγμα που μπορούμε να το παρατηρήσουμε από τις εκφράσεις που έχει, και μία που το προστατεύει από το να χρειάζεται να τραβιέται πάντα στο κέντρο.
Και έτσι με το να μπορεί κάποιος να έχει τη φόρτιση του εκεί έξω, με το να νιώθει ασφάλεια, με το να έχει ανάγκες, σιγά-σιγά δημιουργεί τα όρια έξω στην περιφέρεια.
Γιατί μόνο έχοντας φόρτιση στην περιφέρεια μπορούμε να αναπτύξουμε αίσθηση του εαυτού μας και των ορίων μας.
πηγή: [ "Δίοδος", Τεύχος 38, Στάθης Λάζαρης, Ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής ]
Όταν όμως η ανάγκη του βρέφους δεν ικανοποιηθεί, δηλ. δεν βρει ανταπόκριση από κανέναν, το βρέφος νιώθει έκθετο και μόνο του μπροστά σε ένα μεγάλο ψυχο-ενεργειακό κενό ... κανείς δεν ήρθε για να συναντηθούν, να χαρούν και να μοιραστούν τα ενεργειακά τους συστήματα την εμπειρία της ένωσης.
Βιώνει βαθιά μοναξιά, απογοήτευση, και έντονο υπαρξιακό φόβο σαν να βρίσκεται μόνο του στο χείλος του γκρεμού.
Η φόρτισή του παγώνει, συσπάται και κινείται ακαριαία πίσω στον πυρήνα γιατί αλλιώς είναι πολύ επώδυνο για ένα μικρό βρέφος να μείνει στην περιφέρεια με τη Ζωτική του Ενέργεια χωρίς ανταπόκριση και την ανάγκη του ανικανοποίητη.
Εδώ πρέπει να προσέξουμε ότι με τον τρόπο αυτόν μεταφέρονται οι ποιότητες της παγωνιάς και της σύσπασης στον καθάριο και αμόλυντο πυρήνα του νεογέννητου και τον μπολιάζουν με τους χυμούς της ψυχο-ενεργειακής απόστασης, διάσπασης και χωριστικότητας του επίγειου κόσμου των ενηλίκων.
Η ενότητα, η αθωότητα και το ωκεάνειο αίσθημα της ευδαιμονίας, που το νεογέννητο μωρό φέρνει μαζί του από τη μήτρα και βιώνει στο πυρήνα του, σιγά-σιγά αναγκάζονται να δώσουν χώρο στην παγωνιά και το φόβο, στη σύσπαση και τη χωριστικότητα.
Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι σε ένα μωρό η ενέργεια είναι μέσα στο κέντρο και εκεί είναι ημιασφαλές και το υπόλοιπο σώμα αποτελεί μια άγνωστη χώρα.Αυτό που συμβαίνει όταν οι ανάγκες του βρέφους έχουν ικανοποιηθεί αρχικά είναι ότι μπορεί και διατηρεί σταθερά μία φόρτιση στην περιφέρειά του, πράγμα που μπορούμε να το παρατηρήσουμε από τις εκφράσεις που έχει, και μία που το προστατεύει από το να χρειάζεται να τραβιέται πάντα στο κέντρο.
Και έτσι με το να μπορεί κάποιος να έχει τη φόρτιση του εκεί έξω, με το να νιώθει ασφάλεια, με το να έχει ανάγκες, σιγά-σιγά δημιουργεί τα όρια έξω στην περιφέρεια.
Γιατί μόνο έχοντας φόρτιση στην περιφέρεια μπορούμε να αναπτύξουμε αίσθηση του εαυτού μας και των ορίων μας.
πηγή: [ "Δίοδος", Τεύχος 38, Στάθης Λάζαρης, Ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου