Φοβόμαστε την απόρριψη. Ο εγωισμός μας προστάζει να μην είμαστε εμείς που θα κάνουμε το πρώτο βήμα, να μην διακινδυνεύσουμε την ήττα, να μην τσαλακώσουμε τα συναισθήματα και την εικόνα μας. Και ας το θέλουμε πολύ. Και ας αξίζει το ρίσκο. Και ας έχουμε πιθανότητες να κερδίσουμε και μαζί με εμάς να ωφεληθούνε και οι άλλοι.
Η ψευδαίσθηση του απεριόριστου χρόνου που πιστεύουμε οτι έχουμε, μας κλέβει την αληθινή ζωή. Μας κάνει αδρανείς. Μας εγκλωβίζει σε μια φούσκα ενώ στην πραγματικότητα απομονωνόμαστε και απέχουμε από αυτά που αγαπάμε και θέλουμε να τολμήσουμε.
Τα σχέδια μένουν στο συρτάρι για πάντα, οι ευκαιρίες και οι άνθρωποι χάνονται. Οι καλές στιγμές θυσιάζονται για ασήμαντες η φανταστικές παρεξηγήσεις. Ο αρνητισμός και η μνησικακία μας στερούν την εσωτερική γαλήνη και την χαρά. Η ντροπή και ο δισταγμός μας απαγορεύουν να στηρίξουμε τον εαυτό μας και τα όνειρα μας.
Οι αναβολές και οι δικαιολογίες ροκανίζουν το παρόν μας. Όταν θα έχω περισσότερα χρήματα δεν θα έχω άγχος. Όταν αδυνατίσω θα πηγαίνω στην θάλασσα για μπάνιο.
Αν ήμουν πιο όμορφη θα με αγαπούσαν περισσότερο. Όταν θα πάει καλύτερα η δουλειά μου θα επικεντρωθώ περισσότερο και στην οικογένεια μου.
Όμως, αν περιμένουμε τις ιδανικές συνθήκες, ίσως να μην προλάβουμε να χαρούμε ποτέ. Αν εξισώνουμε την ευτυχία με την τελειότητα και τις προσδοκίες των άλλων, ίσως να μην γνωρίσουμε ποτέ την αγάπη και την ομορφιά.
Δεν υπάρχει πάντα αρκετός χρόνος. Η ζωή περνάει και εναλλάσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Ο θάνατος δεν συνθηκολογεί με κανέναν και δεν εξαγοράζεται. Δεν ξεχωρίζει νέους από ηλικιωμένους, καλούς από κακούς, όμορφους από άσχημους πλούσιους από φτωχούς και σημαντικούς από ασήμαντους.
Όσο ζούμε ορίζουμε την εσωτερική περίμετρο της ζωής μας, στο παρόν, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε κανέναν έλεγχο η βεβαιότητα για το χρονικό διάστημα που θα υπάρχουμε και για τις εξωτερικές συνθήκες που μας επηρεάζουν.
Ο μόνος αληθινός χρόνος που έχουμε είναι το τώρα. Το εδώ. Το παρελθόν έχει παρέλθει και το μέλλον είναι αβέβαιο. Ας μη σνομπάρουμε καμιά μέρα επειδή δεν είναι η τέλεια μέρα. Ας μη θυσιάζουμε καμιά στιγμή πιστεύοντας οτι οι καλύτερες είναι μόνο πολύ μακριά μας.
Είναι πάντα προτιμότερο να έχουμε δώσει μια μάχη και ας μη την έχουμε κερδίσει από το να αναρωτιόμαστε για πάντα πως θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα.
Ας μη παίρνουμε τίποτα και κανέναν ως δεδομένα γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί το επόμενο λεπτό σε εμάς ή στους γύρω μας.
Ας αξιοποιήσουμε και απολαύσουμε ό,τι μπορούμε, ας δώσουμε ό,τι καλύτερο έχουμε και αυτή είναι η μόνη σίγουρη βάση για να χτίσουμε την ζωή που ονειρευόμαστε και αξίζουμε.
Όταν αναρωτιόμαστε για το τι είναι πραγματικά σημαντικό στο ταξίδι της ζωής, ο κάθε άνθρωπος θα επιλέξει διαφορετικά πράγματα. Η απάντηση όμως παραμένει για όλους η ίδια.
Τίποτα δεν μένει πίσω μας, τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας εκτός από το μερτικό στην αγάπη.
Την αγάπη που νιώσαμε και δώσαμε.
Ψυχοθεραπεύτρια Χριστίνα Βλαχοπούλου BSc, Msc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου