Φόβος είναι οποιαδήποτε ανθρώπινη δράση η οποία δεν πηγάζει μέσα από επίγνωση και αγάπη. Είναι οποιοδήποτε συναίσθημα, δράση, σκέψη το οποίο λαμβάνει χώρα μέσα από την άγνοια για το τι πραγματικά είσαι. Είναι οτιδήποτε συμβαίνει μέσα σου ή έξω από εσένα επειδή ταυτίζεσαι με τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου.
Είναι όταν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στο άγνωστο και το γνωστό/δεδομένο/ασφαλές και επιλέγεις το δεύτερο, επειδή το άγνωστο δεν μπορείς να ξέρεις τι θα σου φέρει ούτε να έχεις τον έλεγχο αυτών που θα συμβούν.
Όμως εκεί είναι η ομορφιά, στο να μην ξέρεις τι θα συμβεί, να μην έχεις κανένα απολύτως έλεγχο, γιατί όντως δεν είσαι σε θέση να ξέρεις τι θα συμβεί την αμέσως επόμενη στιγμή.
Όταν αποδέχεσαι ότι ''δεν ξέρεις'' ανοίγεις μία νέα πόρτα που σου επιτρέπει να αντιληφθείς και να αναγνωρίσεις ότι ναι, όλα αυτά που γνωρίζεις μέχρι τώρα ναι είναι χρήσιμα, άλλα έχεις ακόμα άπειρες δυνατότητες και ευκαιρίες για να βιώσεις νέες εμπειρίες και να αποκτήσεις σιγά σιγά μια πιο διευρημένη εικόνα για το ποια/ός πραγματικά είσαι.
Μένοντας στο ασφαλές-γνώριμο περιορίζεις την αντίληψη και τη συνείδηση σου – είναι σαν να έχεις φτιάξει ένα μεγάλο πέτρινο κουτί και ζεις μέσα σ’ αυτό. Ενώ ξέρεις ότι η ζωή που υπάρχει μέσα σ’ αυτό είναι περιορισμένη, εσύ επιλέγεις το πέτρινο κουτί. Ναι, είναι όμορφο το κουτί!
Έξω από αυτό όμως η ομορφιά είναι απεριόριστη, ενώ μέσα σ αυτό η ομορφιά περιορίζεται εντός των τοίχων που εσύ έχεις χτίσει, ώστε να νιώθεις ασφαλής, επιλέγοντας συνειδητά ή ασυνείδητα να χάσεις την υπόλοιπη μαγεία, η οποία μένει ανεξερεύνητη και περιμένει εσένα να συναντηθείτε γιατί αυτή είναι εκεί και υπάρχει ανεξάρτητα από το χώρο και τον χρόνο.
Η φύση είναι τα πάντα και συμπεριλαμβανομένου και εμάς χωρίς καμία διάκριση και όσο συμπαγής και να φαίνονται οι τοίχοι άλλο τόσο ευάλωτοι είναι απέναντι στα φαινόμενα της.
Φαντάσου ένα ποτάμι που ρέει, το ποτάμι είσαι εσύ, η ροή έχει να κάνει με τα συναισθήματα, τις σκέψεις πού κάνεις σε σχέση με τα γεγονότα που σου συμβαίνουν.
Όταν βάζεις ένα τοίχο στο ποτάμι και σταματάς τη ροή είναι σαν να σταματάς τη ζωή, αντιστέκεσαι σ’ αυτό που σου συμβαίνει, δεν το αποδέχεσαι και θέλεις να σταματήσει εκεί που έβαλες τον τοίχο γιατί φοβάσαι ότι αν βγάλεις τον τοίχο δεν ξέρεις τι θα συμβεί και αν θα μπορείς να έχεις τον έλεγχο.
Αλλά ποιος είπε ότι ο άνθρωπος είναι έλεγχος, φόβος και χωρίς τρωτά σημεία. Άνθρωπος είναι να είσαι απόλυτα τρωτός και να ξέρεις πως ότι σου συμβαίνει έχει σκοπό την εξέλιξή σου. Γιατί όταν αντιληφθείς ότι είσαι πλήρως τρωτός...
τότε ανοίγεσαι και είσαι έτοιμος να πετάξεις μαζί με τον άνεμο έχοντας εμπιστοσύνη σ’ αυτόν ότι θα σε πάει εκεί που έχεις ανάγκη και όχι απαραίτητα εκεί που εσύ θες, γιατί κάποιες φορές αυτό που θέλουμε δεν συνάδει μ αυτό που χρειαζόμαστε ώστε να εξελιχτούμε.
Ίσως να μην μπορείς να ξέρεις τα γεγονότα που θα σου συμβούν, έχεις όμως την ικανότητα να επιλέξεις τη συμπεριφορά σου απέναντι σ αυτά. Θα πηγάζει μέσα από φόβο ή μέσα από επίγνωση και αγάπη.
Τι θα επιλέξεις , τα φτερά της ελευθερίας ώστε να πετάς και να βιώνεις κάθε εμπειρία στο μέγιστο ή θα προτιμήσεις τα δεσμά της ασφάλειας; Γιατί αν παρατηρήσεις τη ζωή σου ποτέ δεν ήσουν πραγματικά ασφαλείς και όσο το αρνείσαι είναι σαν να χάνεις την μοναδική ευκαιρία που σου δίνεται στη ζωή.
Ασφάλεια θα νιώσεις μόνο όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει καμία ασφάλεια.
Θωμάς Τζωρτζακάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου