Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή όλων μας που νιώθουμε τις καταστάσεις γύρω μας να μας ξεπερνούν και να μας καταβάλλουν. Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθουμε αδύναμοι, ανίσχυροι να αντιδράσουμε, αφού όλα μας φαίνονται δύσκολα, πολλές φορές κι ανούσια.
Η αλήθεια είναι πως η ζωή είναι απρόβλεπτη κι όχι πάντα με θετικό τρόπο, γιατί δεν επιλέγεις εσύ ούτε τα ευχάριστα που θα συμβούν, αλλά ούτε και τα δυσάρεστα. Αναμφισβήτητα, υπάρχει περίπτωση να βιώσουμε μία ή περισσότερες φορές κάποια γεγονότα που θα επηρεάσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ψυχολογίας μας.
Η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου, η ύπαρξη κάποιας σοβαρής ασθένειας σε κοντινά μας πρόσωπα ή και φίλους, η οποιαδήποτε μορφή ψυχολογικής βίας που μπορεί να έχουμε υποστεί, ένας μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας, μια αγάπη που έφτασε στο τέλος της διαδρομής της και...
νιώθουμε ότι μας στέγνωσε τόσο από ενέργεια όσο και συναισθήματα, η δυσκολία του να βρούμε μια δουλειά και να αντεπεξέλθουμε οικονομικά μέχρι το τέλος του μήνα κι άλλα πολλά, μπορεί σταδιακά να μας οδηγήσουν στην πλήρη ματαίωση και απογοήτευση.
Όλα αυτά τα περιστατικά, βέβαια, δεν είναι τίποτα άλλο από μικρές αφορμές που απλά ξεχειλίζουν το ποτήρι της υπομονής και της ψυχικής αντοχής μας.
Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την κακή συνήθεια να συσσωρεύουμε μέσα μας αρνητικά συναισθήματα για καιρό, να πνίγουμε τη θλίψη, το φόβο, τη μοναξιά και τον θυμό που μας κατακλύζουν, να μη μιλάμε γι’ αυτά που μας πονάνε και να προβάλλουμε προς τα έξω ένα ψεύτικο προσωπείο ηρεμίας και γαλήνης.
Κι ακόμα και στην απλή, αλλά τόσο ουσιαστική ερώτηση του αν είσαι καλά, συχνά απαντάμε μηχανικά «ναι» κι ας μην το νιώθουμε - μέχρι εκείνη τη στιγμή. Εκείνη τη στιγμή που ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι κι ό,τι μάζευες μέσα σου θα βγει επιτέλους στην επιφάνεια.
Όταν συμβεί αυτό έχεις δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να κλειστείς στον εαυτό σου, νιώθοντας και πιστεύοντας ότι κανένας δεν μπορεί να σε καταλάβει, να παραλύσεις απ’ την ίδια την ένταση των συναισθημάτων σου, να νιώσεις πως η ζωή σου έχασε το νόημά της και τα φωτεινά της χρώματα.
Αυτές τις στιγμές χάνεις την πίστη στον ίδιο σου τον εαυτό, αφού τα ψυχικά βάρη που σήκωνες για καιρό κάμπτουν τις άμυνές σου και δε σου επιτρέπουν να δεις και να σκεφτείς καθαρά.
Μερικές φορές, ο εαυτός μας μπορεί να μετατραπεί στον μεγαλύτερο ψεύτη, αφού στις δύσκολες στιγμές οι ανασφάλειες κι η προσωπική αμφισβήτηση συχνά κυριαρχούν και θολώνουν την σκέψη και την κρίση μας.
Τότε μπορούμε να οδηγηθούμε στα πιο λανθασμένα συμπεράσματα. Μπορεί να πιστέψουμε πως δεν αξίζουμε, πως δεν είμαστε ικανοί, πως δεν είμαστε γενικά αρκετοί. Και μπορεί οι φίλοι ή η οικογένειά σου να προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο, αλλά εσύ να μην είσαι πρόθυμος να ακούσεις και προπάντων, να πιστέψεις σε σένα.
Άλλωστε, η αυτοπεποίθηση χτίζεται απ’ την παιδική μας ακόμα ηλικία με σταθερά κι αργά βήματα, οπότε η κατάκτησή της απαιτεί υπομονή κι επιμονή.
Το να παραιτηθείς, λοιπόν, αποτελεί και θα αποτελεί πάντα την πιο εύκολη λύση. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο όταν νιώθεις πως πιάνεις πάτο πρέπει πάντα να ακολουθείς την άλλη εναλλακτική.
Κι αυτή δεν περιλαμβάνει τίποτα άλλο πέρα απ’ την επιλογή και την αποδοχή του ίδιου σου του εαυτού, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να πιεστείς και να κουραστείς διπλά για να ξαναβγείς και πάλι στην επιφάνεια.
Να ξέρεις ότι αυτή η διαδρομή, αυτή η ανάβαση, όσο δύσκολη κι αν είναι, θα αποτελέσει την πιο πολύτιμη κι απελευθερωτική εμπειρία της ζωή σου.
Κι αυτό γιατί κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης με τον εαυτό σου και τους δαίμονές του, θα ανακαλύψεις θησαυρούς, όμορφες, καλά κρυμμένες πτυχές του κι ανεξερεύνητα μονοπάτια που δεν ήξερες καν ότι υπήρχαν.
Κι όσο πιο γρήγορα εκτιμήσεις κι αγαπήσεις την ύπαρξη και τη μοναδικότητά σου, τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρεις να φτάσεις και πάλι στο φως.
Μόνο που αυτή τη φορά θα είσαι πιο δυνατός, πιο ευγνώμων γι’ αυτό που είσαι και πιο ώριμος ώστε να συνειδητοποιήσεις ότι οι δυσκολίες σε εξελίσσουν ως άνθρωπο, σε βοηθούν να αναθεωρήσεις για τα πράγματα που έχουν αληθινή αξία στη ζωή και να νιώσεις ευλογημένος και πιο αισιόδοξος, προκειμένου να συνεχίσεις με πάθος και θετική σκέψη το μαγικό λαβύρινθο της ζωής.
Κι αν ο δρόμος γίνεται συχνά δύσβατος και ανηφορικός, εσύ να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πως τα εμπόδια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε και να γινόμαστε καλύτεροι.
Άλλωστε, αν δε χάσεις και λίγο τον εαυτό σου, ίσως και να μη μάθεις ποτέ ποιος είσαι στην πραγματικότητα.
Αλεξάνδρας Γεώργα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου