Είμαι βέβαιη ότι έχετε διαβάσει πολλές φορές αυτήν την πρόταση: πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Πρόκειται για μια ζεστή σοκολάτα όταν κρυώνετε; Ίσως πρόκειται για ένα νέο φόρεμα όταν θέλετε να κάνετε μια έξοδο; Πρόκειται για πραγματοποίηση όλων των επιθυμιών σας; Το να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει να μαθαίνεις να σε αντιμετωπίζεις όπως ένας στοργικός γονέας θα έκανε με το παιδί του.
Όταν είστε ενήλικες, έχετε ακόμα ένα εσωτερικό παιδί μέσα σας. Αυτά είναι τα συναισθήματά σας. Σε αυτό το επίπεδο αντιδράτε ακόμα σαν ένα παιδί 3-4 ετών.
Τα συναισθήματά σας δεν μπορούν να γεράσουν ή να ωριμάσουν. Αλλά μπορείτε να ωριμάσετε. Μπορείτε να μάθετε πώς να τα σέβεστε και πώς να τα διαχειρίζεστε. Μπορείτε να μάθετε πώς να φροντίζετε αυτό το εσωτερικό παιδί.
Όταν δεν γνωρίζετε το εσωτερικό παιδί σας, προσπαθείτε να ζήσετε σε έναν ενήλικο κόσμο σαν ένα αγόρι ή κορίτσι 4 ετών. Νιώθετε μόνοι, φοβισμένοι, δεν ξέρετε τι να κάνετε, πού να ζητήσετε βοήθεια, πώς να προστατευτείτε. Αυτός είναι ένας πολύ δύσκολος τρόπος ζωής.
Θα αισθάνεστε πάντα φοβισμένοι, αμφίβολοι και κουρασμένοι. Είναι δύσκολο να προσπαθήσεις να επιβιώσεις ως παιδί σε έναν ενήλικο κόσμο.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή κανείς δεν φροντίζει το μικρό παιδί μέσα σας. Ας υποθέσουμε ότι το όνομά σας είναι Ελένη. Είστε 42 χρονών. Μέσα σας ζει η μικρή Ελένη.
Είναι τεσσάρων. Όταν είστε απασχολημένοι στον έξω κόσμο, φροντίζοντας άλλους ανθρώπους, τις δουλειές σας, περιπλανώμενοι, κάνοντας χίλια πράγματα κάθε μέρα, η μικρή Ελένη θα αισθανθεί παραμελημένη.
Όταν τρέχετε πάντα για να βοηθήσετε τους άλλους, για να βεβαιωθείτε ότι ικανοποιούνται οι ανάγκες τους, θα κουράζεστε κάθε βράδυ και θα κλαίτε στο κρεβάτι σας. Μερικές φορές θα έχετε οργή. Θα αισθάνεστε πολύ θυμωμένοι χωρίς κανένα λόγο (αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ένας, μεγάλος!).
Όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα είναι προσπάθειες του εσωτερικού παιδιού σας να τραβήξουν την προσοχή σας. Φανταστείτε ότι έχετε, εκτός από τα παιδιά σας, σύζυγο, συναδέλφους, γονείς, φίλους, ένα μικρό τετράχρονο κορίτσι που ονομάζεται Ελένη. Κανείς δεν την προσέχει ποτέ.
Κανείς δεν τη φροντίζει. Κάθε φορά που προσπαθεί να πει κάτι και να τραβήξει την προσοχή, της φωνάζετε «Πάψε!». Λέτε “πρέπει να φροντίσω τους γονείς μου, τη δουλειά μου, τον σύζυγό μου, τους φίλους μου, τα άλλα παιδιά μου, το σπίτι μου… Δεν έχω χρόνο για σένα!”
Πώς νομίζετε ότι θα νιώσει; Τι νομίζετε ότι θα κάνει; Πρώτα θα προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή σας δείχνοντας έντονα συναισθήματα. Θα κλαίει πολύ, θα φωνάζει και ίσως να γίνεται επιθετική ανά διαστήματα.
Νομίζετε ότι είστε θυμωμένοι με τον έξω κόσμο, αλλά είναι το εσωτερικό παιδί που είναι θυμωμένο μαζί σας! Είναι λυπημένη και θυμωμένη γιατί δεν νοιάζεστε γι’αυτήν! Εσείς ενεργείτε σαν να μην υπάρχει! Αυτό σημαίνει ότι προσπαθείτε να ζήσετε σαν να μην υπάρχει.
Πόσες φορές αγνοήσαμε αυτό που νιώσαμε, για να ευχαριστήσουμε κάποιον άλλο. Πόσες φορές είπαμε στο εσωτερικό μας παιδί «Πάψε, δεν είσαι σημαντική, το άλλο είναι πολύ πιο σημαντικό από ότι είσαι εσύ, φύγε, δεν θέλω να σε ακούσω, δεν θέλω να σε δω»; Φοβερό, έτσι δεν είναι; Και το κάνουμε αυτό κάθε φορά που αφήνουμε την επιθυμία του άλλου να υπερνικήσει τη δική μας.
Αυτή η μικρή Ελένη μέσα σας, τι θα κάνει; Θα σταματήσει μετά από λίγο. Αφού προσπαθήσει πολύ καιρό να δείξει τα συναισθήματά της, θα σταματήσει. Θα κουραστεί πολύ από όλα αυτά και θα πει: “Δεν έχει σημασία, δεν με αγαπάει, δεν θέλει να με φροντίζει, δεν το αξίζω”, και θα γίνει μελαγχολική ή και καταθλιπτική.
Φυσικά θα νομίζετε ότι έχετε κατάθλιψη λόγω άλλων παραγόντων, λόγω της δουλειάς σας, λόγω των παιδιών σας, λόγω του συζύγου ή των γονιών σας. Δεν φταίει κανείς. Αλλά πρέπει να μάθετε πώς να φροντίζετε αυτό το εσωτερικό παιδί που υποφέρει από την έλλειψη προσοχής και φροντίδας.
Όταν, μετά την κατάθλιψη, τα πράγματα δεν αλλάζουν, η μικρή Ελένη θα αρρωστήσει. Ίσως με αυτόν τον τρόπο η ενήλικη Ελένη θα μάθει να δίνει επιτέλους προσοχή στο εσωτερικό της παιδί, το οποίο είναι τόσο πραγματικό (αν όχι περισσότερο) όσο ένα πραγματικό παιδί.
Πρέπει να μάθετε πώς να είστε ένας στοργικός γονέας για τον εαυτό σας. Τι σημαίνει αυτό; Πρώτα πρέπει να αναπτύξετε μια εσωτερική μητέρα. Εάν ήσασταν τυχεροί και είχατε μια στοργική μητέρα, μπορείτε να την πάρετε ως παράδειγμα.
Διαφορετικά, πρέπει να εφεύρετε μια για να δημιουργήσετε αυτήν την εσωτερική μητέρα, που είναι η θηλυκή σας φροντίδα ενέργειας. Κάθε φορά που έχετε ένα συναίσθημα, η εσωτερική μητέρα σας πρέπει να ρωτάει το εσωτερικό σας παιδί: «Τι συμβαίνει, αγάπη μου;»
Ακούστε τι έχει να πει το εσωτερικό σας παιδί. Η εσωτερική μητέρα λέει: «Έλα εδώ. Έλα στην αγκαλιά μου, σε αγαπώ όπως είσαι». Κι αν το παιδί χρειαστεί κάτι, μπορείτε να πείτε: «Θα το ζητήσουμε από τον πατέρα σου».
Και εδώ ξεκινά το καθήκον του εσωτερικού πατέρα σας, ο οποίος είναι εκεί για να σας προστατεύσει και να ενεργήσει για εσάς στον έξω κόσμο.
Δεν θα στέλνατε ποτέ ένα τετράχρονο να ζητήσει αύξηση στην δουλειά ή να επιλύσει μια σύγκρουση στο σχολείο έτσι δεν είναι; Γιατί λοιπόν δεν δοκιμάζετε να στείλετε τον εσωτερικό πατέρα σας να φροντίσει για ό,τι έχετε να κάνετε στον έξω κόσμο;
Ο εσωτερικός πατέρας σας είναι η αρσενική σας ενέργεια, η οποία σας δίνει τη δυνατότητα να λαμβάνετε αποφάσεις, να ακολουθείτε την εσωτερική σας καθοδήγηση και να εκδηλώνετε τις επιθυμίες σας.
το εσωτερικό παιδί σας έχει ανάγκη, για παράδειγμα να καλέσει κάποιον ή να πάει κάπου για να κανονίσει κάτι, φανταστείτε ότι το εσωτερικό παιδί σας μένει στο σπίτι με τη μητέρα του που φροντίζει τα συναισθήματά του και ότι ο πατέρας του πηγαίνει εκεί για να δράσει.
Ο εσωτερικός πατέρας σας είναι εκείνο το μέρος του εαυτού σας που είναι σε θέση να διαχειριστεί το άγχος, να αναλάβει δράση και όλα τα άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με τον έξω κόσμο. Εάν αυτό το μέρος λείπει επειδή δεν είχατε καλό μοντέλο πατέρα όταν ήσασταν μικροί, θα πρέπει να το δημιουργήσετε και να το αναπτύξετε.
Φυσικά, το εσωτερικό παιδί σας, η μητέρα και ο πατέρας σας είναι όλα δικά σας κομμάτια. Είστε όλοι εσείς. Είναι απλώς ένα μοντέλο για να καταλάβετε τι συμβαίνει μέσα σας και πώς μπορείτε να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας.
Αγαπώντας τον εαυτό σας, ακούτε το εσωτερικό παιδί σας, παίρνετε στα σοβαρά τα συναισθήματά του, κατανοείτε τι αισθάνεται και αναλαμβάνετε δράση προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Δημιουργείστε τη δική σας αγαπημένη οικογένεια, μέσα σας. Ποτέ δεν θα αισθανθείτε μόνοι. Είστε ήδη τρεις! Ονομάστε την τριάδα σας. Όπου κι αν πάτε, από εδώ και στο εξής πηγαίνετε με την εσωτερική σας οικογένεια. Δεν είστε μόνοι.
Είστε αγαπημένοι και είστε προστατευμένοι. Ακούτε τον εαυτό σας και φροντίζετε το πολύτιμο μικρό παιδί που περίμενε τόσο καιρό για να τραβήξει την προσοχή και να λάβει την αγάπη σας.
Μαρία Παπουτσή
M.Sc. Ψυχολογός-Παιδοψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου