Ο Βασιλιάς πάει στον κήπο του και βλέπει πως τα δέντρα, οι θάμνοι και τα λουλούδια του ξεραίνονται.
Η Βελανιδιά λέει πως ξεραίνεται γιατί δε μπορεί να είναι τόσο ψηλή όσο το Πεύκο.
Γυρίζει προς το Πεύκο και το βλέπει πεσμένο κάτω γιατί δε μπορεί να κάνει σταφύλια όπως το Αμπέλι.
Το Αμπέλι ξεράθηκε γιατί δεν έκανε λουλούδια σαν την Τριανταφυλλιά.
Βλέπει την Τριανταφυλλιά να κλαίει γιατί δεν είναι γερή και δυνατή σαν τη Βελανιδιά.
Και ξάφνου, βλέπει ένα φυτό, τη Φρέζια, γεμάτη άνθη και πιό δροσερή από ποτέ.
Τη ρωτάει ο Βασιλιάς “Πώς γίνεται και αναπτύσσεσαι τόσο καλά μέσα σ’ αυτόν τον μαραμένο και θλιβερό κήπο;”
Το λουλούδι του απαντάει “Δεν ξέρω. Ίσως γιατί υπέθετα πάντα ότι, όταν με φύτεψες ήθελες φρέζιες.
Αν ήθελες στη θέση μου Βελανιδιά ή Τριανταφυλλιά, θα είχες φυτέψει Βελανιδιά ή Τριανταφυλλιά.
Εκείνη τη στιγμή είπα μέσα μου “Θα προσπαθήσω να είμαι Φρέζια όσο μπορώ καλύτερα!”
Δίδαγμα:
Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε εμάς τους ίδιους, στους ανθρώπους μας και στην κοινωνία γενικότερα, είναι να είμαστε η φωτεινότερη εκδοχή του εαυτού μας και να τιμάμε την μοναδικότητά μας..!
Και να μην ξεχνάμε πως ακόμη και τα μπουμπούκια είναι λουλούδια που θέλουν απλά το χρόνο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου