Δύσκολο θέμα η ευτυχία…!!!!

-Δάσκαλε είναι δύσκολο θέμα η ευτυχία! 

-Παιδί μου ο μόνο λόγος που υπάρχει ώστε να μην είσαι ευτυχισμένος είναι το ότι συνεχώς βρίσκεσαι σε μια διαδικασία σύγκρισης με τα πάντα γύρω σου. 

Χάνεις την ευτυχία στις ανθρώπινες σχέσεις σου γιατί όσο προχωράς μέσα σε αυτές τόσο τις συγκρίνεις με τις παρελθοντικές στιγμές που σου χάρισαν χαρά και ενώ μπορεί αυτή η στιγμή να μην είναι η καταλληλότερη για χαρές, εσύ μέσα από αυτή τη σύγκριση θεωρείς ότι κάτι δεν πάει καλά. 

Ή αναλογίζεσαι τους μελλοντικούς στόχους που έχεις θέσει για τους γύρω σου και τις απαιτήσεις που έχεις βάλει στο μυαλό σου και βάση αυτού συγκρίνεις το πόσο απέχεις από αυτά την τωρινή σου στιγμή και χάνεις την ευτυχία που θα μπορούσες να έχεις. 

Και περνάει ο καιρός γεμίζοντας ανεκπλήρωτες επιταγές από το παρελθόν που εξουσιάζουν τις προσδοκίες για το μέλλον σου χάνοντας έτσι κάθε τωρινή στιγμή ευτυχίας. 

Χάνεις την ευτυχία με τους συντρόφους σου γιατί συγκρίνεις συνεχώς την ιδεατή σχέση που έχεις στο μυαλό σου με την πραγματική που ζεις, και να σου πω, πάντα η πραγματική θα υστερεί της ιδεατής, οπότε αφήνεις την ευτυχία σου σε ένα όνειρο χωρίς ελπίδα! 

Γέμισες ευτυχία από αυτό που γνώρισες εκείνες τις πρώτες φορές, και αντί να φροντίζεις να ανανεώνεις αυτή τη γνωριμία ώστε να ανανεώνεις την ευτυχία σου, εσύ στέκεσαι σε όλα αυτά που είναι προφανές ότι θα αλλάξουν και θα μεταβληθούν με το πέρασμα του χρόνου. 

Αλίμονο αν οι άνθρωποι παρέμεναν ως έχουν για δύο, δέκα, είκοσι χρόνια! Τι απελπιστική σαπίλα θα ήταν αυτό! Και όμως, αυτό αποτελεί αιτία να χάσουμε την ευτυχία μας! 

Χάνεις την ευτυχία στην καθημερινότητά σου γιατί πάντα την συγκρίνεις ή με αυτό που ποθείς ή με αυτό που είχες ή με αυτό που ποτέ σου δεν απόκτησες. 

Αν όμως ξαφνικά, χωρίς καμιά προηγούμενη γνώση και εμπειρία, σε φυτεύαμε στη σημερινή σου κατάσταση, τότε μια χαρά ευτυχισμένος θα ήσουν γιατί δεν θα είχες κανένα σημείο αναφοράς ώστε να συγκρίνεις, ούτε κανένα σύστημα αξιών ώστε με τη σύγκριση να βλέπεις ότι υστερείς ή ότι μειονεκτείς, ή ακόμα ότι είσαι πολύ ανώτερος. Δες τα μωρά για να καταλάβεις. 

Χάνεις την ευτυχία στον εργασιακό σου χώρο γιατί πάντα σε συγκρίνεις με όλα γύρω σου. 

Συγκρίνεσαι με τους ανώτερους, συγκρίνεσαι με τους ισόβαθμους, συγκρίνεσαι με τους κατώτερους, συγκρίνεσαι με το τι έχουν τι παράγουν και τι εισπράττουν ακόμα και όταν είναι σε διαφορετικές βαθμίδες από τη δική σου, συγκρίνεσαι με το τι κάνουν και τι λένε, συγκρίνεσαι ακόμα και με το πώς ζουν οι συνάδελφοί σου και από τη σύγκριση αυτή καθορίζεις το συναίσθημά σου. 

Συγκρίνεσαι συνεχώς με τη θέση που έχεις στην εργασία σου σε σχέση με τη θέση που θεωρείς ότι αξίζεις να έχεις και αυτό έχει πόνο. 

Χάνεις την ευτυχία σου γιατί συνεχώς κάνεις έναν απολογισμό σε σχέση με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι και συνεχώς βλέπεις αυτό το περιβάλλον να σου φταίει καθώς συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάτι το οποίο έχεις μέσα στο μυαλό σου και το έχεις βαφτίσει ως ιδανικό. 

Φταίει η βροχή, φταίει η ζέστη, φταίει ο γείτονας, η πεθερά σου, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου, το πολιτικό σύστημα, το κοινωνικό σύστημα, το φορολογικό σύστημα, οι άνθρωποι γύρω σου, οι γειτονιές που δεν είναι καθώς πρέπει, οι πόλεις, η χώρα στην οποία βρίσκεσαι, οι ευκαιρίες που δεν υπάρχουν, η οικονομία που δεν σε ευνοεί, οι συνθήκες που... 

αν ήταν αλλιώς, η ήπειρος, ο πλανήτης, οι Θεοί που δεν κάνουν κάτι, η ζωή που είναι άδικη, η μοίρα σου που είναι δύσμοιρη. Και μέσα σε αυτήν την αξιολόγηση, το βασικότερο που λείπει είναι εσύ! Το περιβάλλον δεν είναι ποτέ ούτε θετικό ούτε αρνητικό. Είναι αυτό που εσύ θα του προσδώσεις σαν πρόσημο. 

Ευτυχία και σύγκριση δεν γίνεται να συμβαδίζουν. Αν υπάρχει το ένα, τότε υστερεί το άλλο. Δεν μιλάω να μην έχεις επιθυμίες, να μην έχεις στόχους και οράματα, να μην θέλεις για τη ζωή σου, να μην δουλεύεις για τα θέλω σου. 

Λέω όμως αυτά να μην σου ορίζουν την ψυχική σου υγεία γιατί τότε θα στην καταστρέψουν. Λέω αυτά να είναι οι δείκτες για τη διαδρομή του ταξιδιού σου και όχι το προαπαιτούμενο για ένα ευτυχισμένο ταξίδι. 

Λέω ότι στο ευτυχισμένο ταξίδι, είσαι εκατό τα εκατό παρόν, είτε στη μπουνάτσα είτε στον τυφώνα, και δεν περιμένεις κάτι άλλο να γίνει αλλά αντιμετωπίζεις την κάθε στιγμή με τη δέουσα προσήλωση. Και όταν κάποιος είναι αφοσιωμένος δεν έχει χρόνο για να συγκρίνει. 

Dimitris Nomikos