Αγναντεύοντας τη θάλασσα θα σου πω ένα μυστικό που αν το διαχειριστείς σωστά θα αλλάξει τη ζωή σου.
Έφυγα από το χώρο εργασίας μου γιατί μπούκωσα, τα μηνίγγια μου βαράνε σαν τρελά αυτή τη στιγμή, σαν οντότητα δεν πρέπει να θυμώνω…. Και έχει μεγάλη σημασία αυτό που σου λέω!
Θα σου μιλήσω για ένα πείραμα που συνέβη αν θυμάμαι καλά το 1988 και θα με συγχωρέσεις που δεν θα στο σηκώσω με φωτογραφίες γιατί χρησιμοποιώ το κινητό για να μιλήσω αυτή τη στιγμή μαζί σου.
Τότε ας πούμε δύο Ρώσοι αν θυμάμαι πάλι καλά έκαναν ένα πείραμα .επιστημονικό πείραμα, πήραν ένα υλικό γυάλινο ας το πούμε σαν θόλος και από μέσα ρούφηξαν όλο το οξυγόνο όλο τον αέρα δημιουργώντας ένα τέλειο κενό.
Σκέφτηκαν λοιπόν τότε να δούνε πώς συμπεριφέρονται τα φωτόνια όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο μέσα στο χώρο τους.
Παρατηρώντας τα λοιπόν ανακάλυψαν ότι ποσώς τα νοιάζει τα φωτόνια αν υπάρχει κάτι μέσα στο χώρο ή όχι αυτά επέλεγαν να αράζουν δεξιά και αριστερά σε πλήρη τυχαιότητα.
Η επόμενη σκέψη ήταν πιο έξω από το κουτί που λέμε, σπάνιο αυτό για επιστήμονες, σκέφτηκαν λοιπόν μέσα σε αυτό τον κενό χώρο όπου τα φωτόνια αμόλαγαν αετό μέσα στην τυχαιότητα να τοποθετήσουν ανθρώπινο DNA, μόρια από ανθρώπινο DNA.
Το έκαναν και το αποτέλεσμα που τους δόθηκε ήταν σοκαριστικό για την αντίληψη της επιστήμης, σου έχω ξαναγράψει ότι πάμε με λάθος μοντέλο εδώ και εκατοντάδες χρόνια σε σχέση με την αντίληψη του ποιοι είμαστε, πόσο ενωμένοι είμαστε με το σύνολο, με το σύμπαν και ούτω καθεξής.
Μόλις μπήκε το ανθρώπινο DNA μέσα στο θόλο τα φωτόνια ξεκίνησαν να συστοιχίζονται ακριβώς με την ίδια γεωμετρική μορφή που είχε και το DNA.
Για κάποιο ασύλληπτο λόγο λοιπόν εκείνη τη στιγμή οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το ανθρώπινο DNA δηλαδή ο άνθρωπος επηρεάζει την ύλη, τα φωτόνια είναι η ύλη και είναι παντού.
Μετά από 10 χρόνια ήρθαν κάποια άλλα γατόνια και είπαν ας το προχωρήσουμε λίγο ακόμα, λίγο παραπέρα.
Αυτή τη φορά πήρανε δύο θόλους έναν μικρότερο και έναν μεγαλύτερο και τους βάλανε τον ένα μέσα στον άλλον σαν μία μικρή μπάμπουσκα.
Ρούφηξαν πάλι τα πάντα από μέσα και έμειναν κενά και τα δύο.. στον ένα θόλο απλά άφησαν τα φωτόνια να αράζουν στον επόμενο μεγαλύτερο θόλο έβαλαν πάλι ανθρώπινο DNA αλλά αυτή τη φορά χρησιμοποίησαν DNA από έμβρυο γιατί ήθελαν να δουν ποια θα είναι η επιρροή σε πολύ πρώιμο DNA.
Και φώναξαν και δυο-τρία παλικαράκια ειδικά εκπαιδευμένα στο να εκπέμπουν θετικά συναισθήματα,αγάπη,σεβασμό ευγνωμοσύνη και ούτω καθεξής.
Όταν ξεκίνησε λοιπόν το πείραμα και οι εκπαιδευμένοι αυτοί άνθρωποι άρχισαν να εκπέμπουν θετικά συναισθήματα παρατήρησαν οι επιστήμονες ότι το DNA άρχισε να απλώνει.
Πώς απλώνει μία γυναικάρα την κορμάρα της στην παραλία όταν είναι ευχαριστημένη; Έτσι και καλύτερα.
Οι επιστήμονες που παρατηρούν το DNA εδώ και πολλά χρόνια και πριν από αυτό το πείραμα είχαν παρατηρήσει ότι όταν το DNA βρίσκεται κάτω από κατάσταση θυμού ή αρνητικών συναισθημάτων αυτό έχει τη συνήθεια να γίνεται ένα κουβαράκι…..
Αν μπορούσες να το φανταστείς σαν εικόνα θα το σκεφτόσουν σαν ένα παιδί που κουλουριάζεται για να αποφύγει μία απειλή.
Στα θετικά λοιπόν συναισθήματα παρατήρησαν οι επιστήμονες ότι έφτανε σε τόσο μεγάλη χαλαρότητα μέχρι σχεδόν το σημείο της δικής του ίδιας αναπαραγωγής δηλαδή να αρχίσει να ξανά δημιουργείται από την αρχή το ίδιο …..
Αν σου ήρθε η λέξη αυτό ίαση καλώς σου ήρθε.
Ποιο είναι το συμπέρασμα λοιπόν από τα δύο αυτά ξεχωριστά πειράματα αν τα βάλουμε κάτω και τα κάνουμε με μαθηματική πράξη.
Το α μας εδώ είναι ότι το ανθρώπινο DNA επηρεάζει την ύλη.
Το β της εξίσωσης μας είναι ότι το ανθρώπινο DNA επηρεάζεται από τα θετικά συναισθήματα.
Άρα το αποτέλεσμα της εξίσωσης μπορεί να πει…, Ότι τα θετικά συναισθήματα μας επηρεάζουν και το σώμα μας αλλά πάνω από όλα κάνουν την ίδια την πραγματικότητα να θέλει να γίνει σαν και εμάς……
Θυμήσου ότι στο πρώτο πείραμα τα φωτόνια πήραν το σχήμα του DNA μας.
Με τα θετικά συναισθήματα λοιπόν μπορούμε να κάνουμε το περιβάλλον μας να μοιάσει χαλαρό σαν τη γυναικάρα που μόλις ξάπλωσε για να χαρεί τον ήλιο.
Αυτό βέβαια δεν σταματάει εδώ και θέλει λίγο φαντασία να καταλάβεις μέχρι πού μπορεί να φτάσει, πρέπει να μπορείς να έχεις την άμεση αυτοκριτική να κατανοήσεις ότι εσύ καθημερινά παράγεις σκέψεις και συναισθήματατα τα οποία δονούν το περιβάλλον σου και τους γύρω σου, όταν το περιβάλλον και οι γύρω σου μπουν σε μία συγκεκριμένη δόνηση τότε μπορούν να παράγουν μόνο συγκεκριμένη συγχρονικότητα γεγονότων.
Δεν θέλω να σου δώσω εγώ τα δικά μου παραδείγματα αλλά όπως σου είπα παραπάνω σαν οντότητα προσωπικά εγώ γνωρίζω ότι δεν πρέπει να θυμώνω, γνωρίζω ακόμα τους λόγους που προσπαθούν πάρα πολύ, εκατοντάδες από αυτούς, να με κάνουν να χάσω τη μνήμη μου την ενθύμηση μου για το ποιος είμαι.
Κατανοώ ακόμα ότι είναι δύσκολο να διαχειριστείς το πώς μία πληροφορία μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή,η να διαχειριστεις το πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζω να μπορεί να επεμβαίνει για το καλύτερο ή το χειρότερο για μένα, ή ακόμα να σκέφτεσαι ότι όλα αυτά που σου λέω περί πολέμου περί προβλημάτων που αντιμετωπίζω να σου φαίνονται λίγο συνωμοσιολογικά η υπερβολικά η να είναι μόνο μέσα στη φαντασία μου.
Σου βάζω ότι στοίχημα θέλεις ότι αν από αύριο υιοθετήσεις αυτά που μόλις σου είπα και δεν επιτρέπεις ποτέ ξανά στον οργανισμό σου και στη σκέψη σου να επηρεαστεί από κανέναν εξωτερικό παράγοντα και αρχίσεις να γίνεσαι ένα μηχάνημα παραγωγής θετικού αποτελέσματος τότε θα έχεις κάνει ένα τεράστιο πλήγμα σε όλους αυτούς που από τις σκιές χρειάζονται τον άλλο σου εαυτό, τον εύκολα διαχειρίσιμο, τον εύκολα ασθενή και τον εύκολα αδύναμο.
Εγώ γνωρίζω τι λέω ,δεν μπορώ όμως με το ζόρι να σε βάλω σε ένα μονοπάτι αλλά αν κατάφερνα χίλιους από σας να τους μετατρέψω σε ανθρώπους που ταυτίστηκαν με την πραγματική φύση της ζωής μας και από κει βγάζανε αυτές τις τεράστιες δυνατότητες που κρύβει η πραγματική μας φύση….
Τότε πίστεψέ με ειλικρινά θα ήμουνα ο μεγαλύτερος συμπαντικός τρομοκράτης στην ιστορία των γαλαξιών μας!
Stranger…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου