Στην Πετηλία της Κάτω Ιταλίας, βρέθηκαν κατά την διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών, μέσα σε τάφους, κάποιες λεπτές χρυσές πινακίδες. Μία εξ αυτών, μιλάει για το ταξίδι της ψυχής μετά το θάνατο και η όλη αναφορά παραπέμπει στις παραδόσεις των Ορφικών, οι οποίοι φαίνεται να έδρασαν τον 6ο π.Χ αιώνα χωρίς να είναι πολλά πράγματα γνωστά γι’ αυτούς
Ανάμεσα σε άλλα φαίνεται ότι πρέσβευαν πως κάθε άνθρωπος, κάθε ψυχή, πρέπει να σπάσει τον κύκλο των επαναλαμβανόμενων ζωών μέσα στη φυλακή του αισθητού κόσμου και να πετάξει ελεύθερος προς την πρότερη μακάρια κατάσταση, στην θεία αθανασία και την πληρότητα, μέσα στο Φως και την Αλήθεια, όπου κάποτε ζούσε.
Ήταν αυτονόητο για τους Ορφικούς ότι η ζωή συνεχίζεται μετά τον θάνατο του θνητού σώματος.
Το κείμενο που βρέθηκε σε αυτές τις λεπτές χρυσές πινακίδες δίνει, κατά κάποιο τρόπο οδηγίες για το τι θα δει και τι θα κάνει κάποιος αφού φύγει από τον κόσμο αυτό.
Το κείμενο των πινακιδών, ξεκινάει «μιλώντας» απευθείας στην ψυχή, λέγοντάς της, πως όταν κατέβει στα «δωμάτια του Άδη», θα βρει μια πηγή απ όπου τρέχει νερό.
Σε αυτή σπεύδουν οι περισσότερες ψυχές για να σβήσουν τη δίψα τους. Προειδοποιούνται, όμως, να μην πιουν γιατί πρόκειται για την πηγή της Λήθης όποτε όποιος πιει χάνει τις μνήμες του και φυλακίζεται εκ νέου.
Προτρέπεται να συνεχίσει και να ψάξει να βρει την πηγή της Μνημοσύνης, η οποία όμως φρουρείται. Οι «φρουροί» καθώς πλησιάζει η ψυχή, προχωρούν προς αυτήν και την ρωτούν τι αναζητά στο ζοφερό σκότος του Άδη.
Σύμφωνα με το κείμενο η συνειδητοποιημένη ψυχή, τους απαντά: «Το γένος μου είναι ουράνιο. Στέγνωσα απ’ τη δίψα και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα να πιω δροσερό νερό απ’ τη λίμνη της Μνημοσύνης».
Έπειτα πίνει και λαμβάνει πίσω τις ουράνιες μνήμες που είχε χάσει και δεν μπορούσε, ευρισκόμενη στο σάρκινο υλικό σώμα, να έχει. Κατόπιν, προχωρά σε εκείνον τον ιερό δρόμο που βαδίζει κάθε μύστης και σοφός, το δρόμο που οδηγεί πίσω στα φωτεινά (ηλύσια) πεδία.
Η γνώση, του ότι ο αισθητός κόσμος είναι ψεύτικος, δόθηκε από τους μεγάλους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Μέσα στον ψεύτικο αυτό κόσμο-φυλακή, ο σκοπός είναι κάθε αθάνατος άνθρωπος να θυμηθεί ποιος είναι και που ανήκει. Αυτό γίνεται μέσω της Γνώσης.
Αφού λάβει τη Γνώση, τότε συνειδητοποιεί που βρίσκεται, τα μάτια του νου ανοίγουν και αντιλαμβάνεται τη φυλακή του. Έπειτα μένει η απόδραση.
Αυτό γίνεται μέσω της απάρνησης των πραγμάτων που ανήκουν στον αισθητό κόσμο και της ταυτόχρονης προσφοράς στους γύρω του, ειδικά μάλιστα, σε εκείνους που ακόμη δεν μπορούν να δουν, όντας μπερδεμένοι και αγχωμένοι μέσα σε υλικές μέριμνες.
Ο Σωκράτης είχε πει πως, εκείνος που λύνεται και βγαίνει από το «Σπήλαιο», δεν «το παίζει ανώτερος», ξεχνώντας τους υπόλοιπους φυλακισμένους, αλλά επιστρέφει και πάλι σε αυτούς για να τους βοηθήσει.
Φυσικά, μπορεί η όλη ιστορία να είναι αλληγορική, όμως, πολλοί πιστεύουν πως μέσα σε αυτές τις έννοιες υπάρχουν πραγματικά σημεία στην πορεία της ψυχής τα οποία είναι κωδικοποιημένα που μόνο όσοι ήταν μυημένοι στα Ορφικά Μυστήρια μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν και στο τέλος να απελευθερωθούν μέσα από το σκοτάδι αυτού του κόσμου που ζούμε.
με πληροφορίες από ΕΛ Hunter 888 στο el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου