Ο νόμος του καθρέφτη είναι ένας από του 12 οικουμενικούς νόμους και αναφέρεται ορισμένες φορές και ως νόμος της έλξης, αν και δεν περιγράφουν το ίδιο ακριβώς φαινόμενο. Ο νόμος του καθρέφτη εξηγεί ότι δεν έλκουμε μόνο συγκεκριμένες συνθήκες στη ζωή μας, αλλά αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας μέσα από το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι.
Αυτό που μας είναι επώδυνο, μας διδάσκει τι χρειάζεται να θεραπεύσουμε. Αυτό που μας χαροποιεί, μας διδάσκει πού τα πάμε καλά.
Η ζωή δεν συμβαίνει σε εμάς, αλλά είναι μια αντανάκλασή μας
Υπάρχει ένα εκπληκτικό μυστικό για τη ζωή που οι πραγματικά δυνατοί και πλήρεις άνθρωποι κατανοούν και αυτοί είναι πολύ λίγοι. Όλα είναι μια ανατροφοδότηση. Όταν φαίνεται να υπάρχει συναίνεση στον τρόπο που οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε εμάς ή ένα μοτίβο αποτυχημένων σχέσεων ή ένας τρόπος με τον οποίο συνεχώς αποχωρούμε από εργασίες, οι άνθρωποι ανταποκρινόμαστε με δύο τρόπους.
Οι περισσότεροι υποθέτουν ότι ο κόσμος είναι άδικος και ότι είναι θύματα αδικίας (πρώτος τρόπος). Αλλά υπάρχουν και εκείνοι που κινούνται σε μια διαφορετική κατεύθυνση. Αρχίζουν να κατανοούν ότι ο κόσμος δεν έχει στόχο εκείνους.
Ανταποκρίνεται (αντιδρά) σε εκείνους. Η Αναΐς Νιν (Γαλλίδα συγγραφέας) είπε : «Δεν βλέπουμε τον κόσμο όπως είναι, αλλά όπως είμαστε». Η Ιγιάνλα Βάνζαντ (ειδική σύμβουλος κινήτρων) είπε: «Αυτό που αγαπάμε σε άλλους ανθρώπους είναι αυτό που αγαπάμε στον εαυτό μας. Αυτό που μισούμε στους άλλους είναι αυτό που δεν μπορούμε να δούμε στον εαυτό μας».
Το ζήτημα είναι ότι το επίπεδο αντίληψής μας για τον κόσμο βασίζεται στο πόσο ανεπτυγμένος είναι ο νους μας. Και υπάρχει εκτενής έρευνα που το υποστηρίζει: οι άνθρωποι δεν είμαστε ικανοί να εκφράσουμε ενσυναίσθηση, μέχρι να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε μια ομοιότητα ανάμεσα σε εμάς και στον άλλο.
Αφού μπορέσουμε να συσχετιστούμε με τα χαρακτηριστικά του άλλου (ακόμα κι αν είναι σε βασικό επίπεδο), μπορούμε και να δείξουμε ενσυναίσθηση και κατανόηση.
Ο συνειδητός μας νους είναι εγγενώς περιορισμένος. Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας που κάνει ο εγκέφαλός μας συμβαίνει χωρίς τη δική μας επίγνωση (ασυνείδητα). Την ίδια στιγμή, τα μάτια, τα αυτιά μας και άλλες αισθήσεις λειτουργούν σε συνδυασμό με τον εγκέφαλό μας για να φιλτράρουν όλα όσα αντιλαμβανόμαστε και επιλέγουν τις πιο συναφείς πληροφορίες για να τις στείλουν στο συνειδητό.
Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν είναι ότι πως αυτή η διαδικασία δηλώνει ότι οι καθημερινές μας δραστηριότητες με τον κόσμο συμβαίνουν χωρίς να τις συνειδητοποιούμε. Ευτυχώς, ο κόσμος λειτουργεί σαν ένα είδος καθρέφτη: αποκτάμε επίγνωση του πώς είμαστε, βλέποντας το πώς ανταποκρίνονται οι άλλοι σε εμάς.
Αν θέλετε να μάθετε πόσο καλά τα πάτε στη ζωή, ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Καμία συγκεκριμένη συνθήκη δεν δηλώνει το ποιοι είμαστε, αλλά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, οι σχέσεις και οι συμπεριφορές (που δεν είναι τυχαίες) το μαρτυρούν.
Είναι πολύ ευκολότερο να πιστέψουμε ότι ο κόσμος είναι τυχαίος και άδικος και ότι παίρνουμε αυτό που μας δίνουν. Είναι ευκολότερο επειδή μας επιτρέπει να παραιτηθούμε των ευθυνών και του ελέγχου.
Όταν είμαστε θύματα, φωνάζουμε γι’ αυτό, επειδή πιστεύουμε ότι δεν είναι δικό μας λάθος, ούτε δικό μας πρόβλημα. Οι άνθρωποι με έντονη στάση θυματοποίησης συχνά παραπονιούνται περισσότερο όχι μόνο για να λάβουν προσοχή και παρηγοριά, αλλά γιατί πιστεύουν ότι καθώς δεν δημιούργησαν εκείνοι το πρόβλημα, κάποιος άλλος πρέπει να το διορθώσει.
Αλλά η ζωή δεν λειτουργεί με αυτό τον τρόπο και γι’ αυτό πολλές φορές παγιδευόμαστε στις ίδιες καταστάσεις, ξανά και ξανά.
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να το ερμηνεύσουμε αυτό, αλλά ο πιο διαδεδομένος είναι ο νόμος του καθρέφτη και λειτουργεί με βάση την πεποίθηση ότι καθώς η ύπαρξη είναι περισσότερο ή λιγότερο ένας ιστός ενέργειας που επεκτείνεται καθώς εμείς προσθέτουμε, αυτό που βιώνουμε στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο: είναι ένας τρόπος να βιώσουμε τον εαυτό μας.
Η πεποίθηση εδώ είναι ότι όλα αυτά εξυπηρετούν τον απόλυτο στόχο της ζωής, που είναι η συνείδηση να βιώσει, να αποκτήσει επίγνωση του εαυτού της.
Η ουσία του νόμου του καθρέφτη βρίσκεται στο εξής: αν δεν αποκτήσουμε επίγνωση του τι εμείς συντηρούμε και επαναλαμβάνουμε, δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε και έτσι να αλλάξουμε και να μεταβούμε στην εμπειρία που θέλουμε να έχουμε.Ένας τρόπος με τον οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το νόμο του καθρέφτη προς όφελός σας είναι χτίζοντας τη ζωή σας μέσα από αυτό που ονομάζεται «αντίστροφη σχεδίαση».
Αποφασίστε πού θέλετε να βρίσκεστε σε ένα χρόνο ή σε πέντε χρόνια από σήμερα και ύστερα διασπάστε σε μικρά κομμάτια τι χρειάζεται να κάνετε κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα και κάθε μήνα, για να φτάσετε τον στόχο σας.
Αυτό σας βοηθά να αποκτήσετε μεγαλύτερη επίγνωση των καθημερινών σας κινήσεων, συμπεριφορών και πώς αυτά συνεισφέρουν στο αν ζείτε ή όχι τη ζωή που επιθυμείτε.
Η διαφορά ανάμεσα στα δύο είδη ανθρώπων βρίσκεται στον εσωτερικό και εξωτερικό κέντρο ελέγχου. Η Gillian Fournier εξηγεί ότι το κέντρο ελέγχου είναι «ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν εξουσία και έλεγχο σε γεγονότα της ζωής τους».
Οι άνθρωποι με εσωτερικό κέντρο ελέγχου πιστεύουν ότι είναι υπεύθυνοι για όσα τους συμβαίνουν και έτσι έχουν κίνητρο για να λάβουν δράση. Κάποιος που έχει εξωτερικό κέντρο ελέγχου πιστεύει πως ό,τι συμβαίνει είναι εκτός ελέγχου του και έτσι δεν υπάρχει λόγος προσπάθειας.
Περιττό να πούμε ότι οι έρευνες δείχνουν ξανά και ξανά ότι οι άνθρωποι με εσωτερικό κέντρο ελέγχου παρουσιάζουν καλύτερο προφίλ ψυχικής ευεξίας.
Γιατί αυτό που συμβαίνει γύρω μας δεν τυχαίο. Το πώς αλληλεπιδρούμε με τους ανθρώπους, πόσο καλά τα πάμε στην καριέρα μας, πόσο υγιείς είμαστε, με ποιους ανθρώπους περνάμε το χρόνο μας κλπ.
Όλα αυτά επηρεάζονται από εμάς. Φυσικά υπάρχουν και ορισμένοι εξωτερικοί παράγοντες που μπορούν να εμποδίσουν ή να στηρίξουν την εξέλιξή μας. Αλλά στο μεγαλύτερο μέρος η δουλειά είναι δική μας.
Photo: Author/Depositphotos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου