Θα σας πω ένα παραμύθι..που μοιάζει
με αληθινή ιστορία…ή και το αντίθετο…
τι σημασία έχει,
αν είναι να γλυκάνει την καρδιά…
Ξαναγυρίζοντας στα παιδικά μου χρόνια,
θυμάμαι πόσο άρεσε στη μαμά μου να μαγειρεύει
για μένα και τον μπαμπά μου.
Ένα βράδυ, που η μητέρα μου γύρισε στο σπίτι
μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά,
την ώρα του δείπνου έβαλε μπροστά στον μπαμπά μου
μια φέτα ψωμί που φρυγάνισε πάνω στη σόμπα
(που όμως είχε σχεδόν καεί)..με μαρμελάδα από σύκο..
Όταν το είδα..περίμενα πως ο μπαμπάς μου
θα της κάνει παρατήρηση ότι έκαψε το ψωμί…
Εκείνος όμως το πήρε στα χέρια του
και τρώγοντας το, με ρώτησε ..
πώς πήγε η μέρα μου στο σχολείο.
Δεν θυμάμαι τι του απάντησα,
αλλά θυμάμαι ότι άκουσα τη μαμά μου
να ζητά συγγνώμη από τον μπαμπά μου
για το φρυγανισμένο ψωμί..
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ όμως,
ήταν η απάντηση του:
Κι όμως, μου αρέσει πολύ το ψωμί όταν είναι καμμένο.
Αργότερα εκείνο το βράδυ,
όταν πήγα να τον φιλήσω, για καληνύχτα,
και τον ρώτησα αν πράγματι εννοούσε
αυτό που είπε για το ψωμί…
Μ` αγκάλιασε και μου είπε:
Η μαμά σου πέρασε μια πολύ δύσκολη μέρα
στη δουλειά σήμερα και ήταν πολύ κουρασμένη.
Και εκτός αυτού, μια φέτα ψωμί..
έστω και καμμένη..ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.
Τα σκληρά λόγια όμως ..πίκραναν πολλούς.
Η ζωή μας είναι γεμάτη από ατελή πράγματα
Και άλλο τόσο ατελείς ανθρώπους.
Δεν είμαι ο καλύτερος σε τίποτα και
ξεχνώ τα γενέθλια και τις επετείους
ακριβώς όπως κάνουν όλοι οι άλλοι.
Αυτό που έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια, είναι
να αποδέχομαι τα λάθη των άλλων και
να γιορτάζω την διαφορετικότητα τους.
Είναι ένα από τα πιο σημαντικά κλειδιά για
τη δημιουργία μιας υγιούς, αναπτυσσόμενης
και μεγάλης διάρκειας σχέσης.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη
για να ξυπνάμε… μετανιωμένοι.
Αγαπήστε τους ανθρώπους
που σας αντιμετωπίζουν σωστά και
δείξτε ευσπλαχνία σε αυτούς που δεν το κάνουν.
Απολαύστε Τη Ζωή Σας τώρα.
Είπαμε…
Έχει ημερομηνία λήξης.
Χαίρετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου