Οι ψυχικά αδύναμοι άνθρωποι, έχουν την τάση να κακολογούν αυτούς που σφύζουν από ζωή. Αυτούς που περπατάνε ανέμελα και φωτίζουν τον κόσμο ολόκληρο με το χαμόγελό τους. Που δε δίνουν δεκάρα για το τι θα πει ο κόσμος κι απολαμβάνουν την κάθε μέρα με τη ζωηράδα και την ενέργεια που της αξίζει. Άνθρωποι ξεχωριστοί, που σκέφτονται με την καρδιά και το συναίσθημα. Άντε και με λίγη δόση λογικής.
Μπορεί να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς ξέρεις. Κι η κοινωνία είτε θα σε αποδεχθεί είτε θα ζηλέψει τ’ αγαθά σου και θα προσπαθήσει να τα μειώσει με οποιοδήποτε ανήθικο τρόπο. Να σε κάνει να πιστέψεις, δηλαδή, πως δεν είναι σημαντικά αυτά που κρύβεις μέσα σου, πως εσύ δεν είσαι αρκετός για να σταθείς αντιμέτωπος με το δήθεν μεγαλείο της.
Και φυσικά, αντιπρόσωποί της βρίσκονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη κι εκτελούν αυτό το - ξεπερασμένο πλέον - έργο. Γιατί όλοι αυτοί που βγάζουν μια κακία από μέσα τους, ξαφνιάζονται όταν συναντούν ανθρώπους ικανούς, αλλά και καλοσυνάτους.
Δεν ξέρουν πώς να τους αντιμετωπίσουν, βλέπεις. Γι’ αυτό και στην αρχή, θα προσπαθήσουν απεγνωσμένα να τους φέρουν στα μέτρα τους. Να κόψουν και να ράψουν το χαρακτήρα τους, έτσι ώστε να μην μπορεί να συναγωνιστεί με το δικό τους. Αλλά, δεν ξεγελάει η κακία την καλοσύνη, ούτε κι η δηθενιά την ειλικρίνεια.
Θα τους συναντήσεις παντού, να είσαι σίγουρος. Και προετοιμασμένος φυσικά. Θα περάσουν πολλοί και διάφοροι απ’ τη ζωή σου, φάρες ανθρώπων, αν θες να το πούμε κι αλλιώς. Τους συγκεκριμένους θα τους βρεις μπροστά σου όπου κι αν πας. Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις στη ζωή σου, θα έρθεις αντιμέτωπος με την πονηριά και την αρνητικότητά τους.
Στο δρόμο, στη δουλειά και στην καθημερινότητά σου, δεν έχει σημασία. Ακόμη και στον έpωτα, κακοπροαίρετοι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να σου κόψουν τα φτερά για να μη φτάσεις ποτέ στην ευτυχία που σου αξίζει. Μια ευτυχία που αυτοί δεν έζησαν ποτέ κι ούτε πρόκειται να ζήσουν.
Όπου κι αν πας, η αύρα τους θα σε χτυπήσει κατευθείαν μόλις συναντηθούν οι δρόμοι σας. Αποπνέουν έναν αέρα γεμάτο μαυρίλα, βρε παιδάκι μου, που μπορείς να εντοπίσεις ακόμη και με τα μάτια κλειστά. Γέμισε ο κόσμος βλέπεις από δαύτους, δεν μπορείς να ξεφύγεις με τίποτα.
Θα τους συναντήσεις στο χώρο εργασίας σου - όποιος κι αν είναι αυτός - και θα σου κάνουν τη ζωή δύσκολη, πολύ απλά γιατί μπορούν. Ή τουλάχιστον, νομίζουν ότι μπορούν. Βέβαια, μπροστά σου θα φοράνε ένα απ’ αυτά τα ψεύτικα χαμόγελα που διακρίνονται από μίλια μακριά.
Πίσω απ’ την πλάτη σου, όμως, θα στάζουν δηλητήριο. Έχουν το κόμπλεξ, σε προχωρημένο στάδιο μάλιστα. Και θα προσπαθήσουν να σου το μεταδώσουν, γι’ αυτό να είσαι σίγουρος.
Έχουν κι αυτή τη γελοία άποψη, ξέρεις, ότι και καλά βρίσκονται στην κορυφή του κόσμου και βλέπουν τους πάντες από ψηλά, καθισμένοι στον ουράνιο θρόνο τους.
Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη πως ο τροχός γυρίζει και θα έρθει η στιγμή που θα πέσουν απ’ τα σύννεφα. Με άδοξο τρόπο μάλιστα. Γιατί δεν ανέχονται όλοι τους αλαζόνες αυτούς κομπάρσους με την κομπλεξική συμπεριφορά. Κι ως γνωστόν, η υπομονή έχει και τα όριά της.
Γι’ αυτό και το ιδανικό θα ήταν να μπαίνουν στη θέση τους όταν κι όπως πρέπει. Μολύνουν τον αέρα που αναπνέουμε οι ψεύτικοι άνθρωποι και κινδυνεύουν οι αγνές ψυχές που τους περιτριγυρίζουν, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι κρύβεται κάτω απ’ την επιφάνειά τους, τι τους περιμένει μόλις γυρίσουν την πλάτη.
Φαίνονται από χιλιόμετρα μακριά αυτοί οι άνθρωποι. Δεν κρύβεται η πονηριά απ’ το βλέμμα τους όση προσπάθεια κι αν καταβάλουν. Όσες μάσκες και ν’ αλλάξουν κατά την πάροδο του χρόνου, δεν μπορούν να κρύψουν την ασχήμια που κρύβουν στο εσωτερικό τους.
Όσο όμορφο και περιποιημένο κι αν είναι το έξω τους, κάποια στιγμή θα ξεθωριάσει το περιτύλιγμα και θα εκπλήξει πολλούς αυτό που βρίσκεται από κάτω.
Γιατί δεν έχουν όλοι την ικανότητα να ξεχωρίζουν τους καλούς απ’ τους σκάρτους. Και καλύτερα να τους διώχνεις απ’ τη ζωή σου προτού καν περάσουν το κατώφλι της, παρά να τους ανέχεσαι για μια ζωή και να υποκύπτεις στο ψέμα και τη δηθενιά τους. Γιατί ο φθόνος κι η κακοβουλία, είναι ο μόνος τρόπος που ξέρουν για να δείχνουν το θαυμασμό τους. Κι αυτό λέει πολλά!
Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου