Πόσες φορές σου έχει τύχει να πεις «Δε θα έπρεπε να νιώθω έτσι τώρα». «Δεν είναι σωστό να του θυμώσω». «Έχει κάνει τόσα για μένα». «Δεν πρέπει να νιώθω απογοήτευση. Αφού έχω τα πάντα στη ζωή μου. Μα, είμαι τόσο αχάριστος;» Κι όμως το συναίσθημα είναι εκεί. Δίνει το παρόν αγνοώντας την εκλογίκευση που επιχειρείς. Τι συμβαίνει σε αυτές τις καταστάσεις; Πώς πρέπει να τις χειριζόμαστε αν θέλουμε να εξελιχθούμε;
Δεν υπάρχει λάθος συναίσθημα
Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα χρειάζεται να ξεκινήσουμε με μια παραδοχή. Δεν υπάρχει λάθος συναίσθημα. Τα συναισθήματα είναι η απευθείας σύνδεση με τον εσωτερικό μας κόσμο.
Είναι μηνύματα από το ασυνείδητό μας. Όταν νιώθουμε κάτι έντονα ο εαυτός μας προσπαθεί να μας επικοινωνήσει κάτι. Αν νιώθουμε θυμωμένοι με κάποιον σημαίνει ότι κάτι σε αυτόν μας θυμώνει ακόμα και αν δεν ξέρουμε τι. Κάτι μας ενοχλεί κι ας μη γνωρίζουμε το λόγο.
Το συναίσθημά σου είναι η αλήθεια σου
Δεν είναι λάθος αυτό που νιώθουμε. Είναι η αλήθεια μας. Δεν έχει σημασία αν δε μας βγάζει νόημα με βάση την κοινή λογική. Το συναίσθημα έχει τη δική του λογική. Την Ψυχο-λογική.
«Μα πώς γίνεται να θυμώνω με το παιδί μου; Πρέπει να είμαι πολύ κακός γονέας!» Γίνεται και είναι και πολύ ανθρώπινο. Τα παιδιά όσο και αν τα αγαπάμε είναι αναπόφευκτο πολλές φορές να μας σπάνε τα νεύρα. Οι ανάγκες τους συχνά ανταγωνίζονται με τις δικές μας. Δεν είμαστε «κακοί» αν αγανακτούμε μέσα μας. Άνθρωποι είμαστε.
«Πώς να θυμώσω με τη μητέρα μου που με μεγάλωσε και με αγαπάει τόσο; Πρέπει να είμαι πολύ κακός γιος/κόρη!». Είναι φυσιολογικότατο να της θυμώσεις. Είναι ανθρώπινη και η μητέρα σου, όχι θεά. Η ανθρώπινη φύση της θα σου προκαλέσει κάποιες φορές αγανάκτηση και θα σε εξοργίσει. Συμβαίνει σε όλους. Δε γίνεται αλλιώς.
«Πώς γίνεται να με ενοχλεί ο σύντροφός μου που με προσέχει τόσο πολύ; Που είναι τόσο καλός και όλοι μου λένε πόσο καλό παιδί είναι. Μήπως κάτι πάει στραβά με μένα;» Όχι, τίποτα δεν πάει στραβά με σένα. Το ότι σε προσέχει κάποιος δε σημαίνει ότι πάντα πρέπει να είσαι ευχαριστημένος μαζί του. Αυτό είναι αδύνατον.
Δε σημαίνει ότι είναι κακό να είσαι δυσαρεστημένος μαζί του. Δεν υπάρχουν «πρέπει». Δεν υπάρχει καλό και κακό συναίσθημά. Υπάρχει μόνο το δικό σου συναίσθημα. Η δικιά σου αλήθεια. Ο καλύτερος άνθρωπος μπορεί να είναι ο άλλος αλλά εσένα μπορεί να μη σου ταιριάζει. Τι να κάνουμε τώρα.
«Πώς γίνεται να παραπονιέμαι για τη ζωή μου αφού τα έχω όλα; Πρέπει να είμαι πολύ αχάριστος!» Δεν είσαι αχάριστος. Η ζωή δεν είναι κουτάκια τα οποία αν τα γεμίσεις θα νιώσεις πλήρης με το ζόρι. Δεν υπάρχει αντικειμενική πληρότητα. Μόνο υποκειμενική. Μόνο η δική σου.
Επεξεργασία σημαίνει εξέλιξη
Μην αγνοήσεις το συναίσθημά σου. Ο βαθύτερος εαυτός σου στέλνει ένα μήνυμα. Εκφράζεις το βαθύ θέλω σου όπως λέω και στο βιβλίο μου. Αν επιλέξεις να μη δώσεις σημασία να είσαι σίγουρος ότι το συναίσθημα θα επανέλθει δριμύτερο. Δεν θα περάσει. Δε θα φύγει. Ο μόνος τρόπος να το ησυχάσεις είναι να το κοιτάξεις κατάματα.
Να το επεξεργαστείς. Μπορεί, βέβαια, αυτό να φαντάζει αδύνατο σε πρώτο χρόνο. Αν για παράδειγμα νιώθεις θυμό με τον προστατευτικό γλυκό σύντροφό σου, μη βιαστείς να συμπεράνεις ότι κάτι δεν κάνεις καλά. Ίσως χρειαστεί να το εκφράσεις και να το δείτε μαζί αν η σχέση το αντέχει.
Αν επιλέξεις να μην το εκφράσεις για τον οποιοδήποτε λόγο (πχ. φοβάσαι πώς θα το πάρει, πώς θα ακουστεί, θα σε πάρουν για τρελό) δεν πειράζει. Δεν είναι πάντα εύκολο να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας, ειδικά αν για κάποιο λόγο νιώθουμε περίεργα για το γεγονός ότι τα νιώθουμε... Όμως, μην το καταπνίξεις.
Συζήτησέ το με κάποιον έμπιστο φίλο. Μίλησε με έναν ειδικό αν αυτό που νιώθεις επιμένει. Μόνο μην το καταπνίξεις. Επεξεργάσου το. Τι σε κάνει να νιώθεις έτσι; Τι συμβαίνει; Για ποιο λόγο έχει αντίκτυπο πάνω σου;
Η επεξεργασία των συναισθημάτων είναι που μας ωριμάζει σαν ανθρώπους. Όχι η ηλικία. Μπορεί να δεις ανθρώπους 60 ετών και να είναι ακόμα σαν 7χρονα παιδιά.
Εξελισσόμαστε σαν προσωπικότητες όταν δίνουμε σημασία στον εσωτερικό μας κόσμο. Όταν ακούμε το συναίσθημά μας και σκύβουμε στοργικά επάνω του για να ακούσουμε τι έχει να μας πει. Μεγαλώνουμε όταν κατανοούμε τον εαυτό μας. Αυτά που νιώθουμε είναι ο μοναδικός τρόπος για να αφουγκραστούμε τι είναι αυτό που μας εκφράζει.
Γι αυτό να θυμάσαι ότι δεν είσαι περίεργος, αγνώμων, κακός ή αχάριστος. Είσαι ένας άνθρωπος όπως όλοι μας και παλεύεις να βρεις τη δική σου αλήθεια. Μην πεις «δε θα έπρεπε να νιώθω έτσι». Άκου το συναίσθημά σου και επεξεργάσου το. Μάθε από αυτό και θα μάθεις τον εαυτό σου.
Δημήτρης Φλαμούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου