Έχεις αναρωτηθεί πόσες φορές κοιτάς κάτι και παραδίνεσαι στην ομορφιά της εικόνας, των χρωμάτων, των ήχων, της εμπειρίας χωρίς σκέψεις και πόσες φορές το μυαλό σου είναι τόσο γεμάτο που κοιτάς χωρίς να βλέπεις; Γιατί άλλο το να βλέπεις κι άλλο το να σκέφτεσαι ότι βλέπεις…
Για παράδειγμα, κοιτάς μια ανατολή, ένα ηλιοβασίλεμα και πλημμυρίζεις από τα χρώματά του, την όμορφη ενέργειά του… Είσαι σιωπηλός ''μέσα και έξω'' σου, απολαμβάνοντας.
Όταν αρχίζεις να σκέφτεσαι αυτό που βλέπεις τότε χάνεις την ουσία. Χάνεις τη στιγμή. Με τη σκέψη σου βρίσκεσαι χιλιόμετρα μακριά και χρωματίζεις με άλλο τρόπο το παρόν σου. Η σκέψη γίνεται ένα πέπλο πάνω στα μάτια σου που σε απομακρύνει από την πραγματικότητα και επιβάλλει την δική της ουσία πάνω σε αυτήν. Επιβάλλει τον δικό της εαυτό πάνω στην πραγματικότητα που βιώνεις και όλα αλλάζουν, μεταλλάσσονται.
Και αυτό συμβαίνει συνέχεια στη ζωή σου και όχι μόνο τις στιγμές που κοιτάζεις ένα ηλιοβασίλεμα. Αντικρίζεις έναν συνεργάτη, ένα φίλο, έναν άνθρωπο στον δρόμο και δεν τον ''κοιτάς'' εσύ αλλά τον κοιτάζει η σκέψη σου.
Αντικρίζεις τον σύντροφο σου και δεν τον ''κοιτάς'' εσύ αλλά τον κοιτάζει η σκέψη σου. Αρχίζεις να σκέφτεσαι, να ερμηνεύεις, να οδηγήσει σε συμπεράσματα νομίζοντας ότι τον βλέπεις ενώ στην πραγματικότητα προβάλλεις πάνω του τις δικές σου πληγές, τις δικές σου ανάγκες.
Δεν βλέπεις εκείνον, βλέπεις εσένα μέσα από εκείνον. Και δεν σταματάς μόνο εκεί. Συνεχίζεις έχοντας επιθετική ή αμυντική συμπεριφορά θέλοντας όχι να κάνεις διάλογο αλλά να αποδείξεις ότι ''έχεις δίκιο'' και να επιβεβαιώσεις το πόσο δυστυχισμένο πλάσμα είσαι νιώθοντας ότι όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον της ευτυχίας σου.
Τον έχεις μπροστά σου, τον κοιτάζεις που ανοιγοκλείνει το στόμα του αλλά δεν ακούς τη φωνή του γιατί το μυαλό σου είναι γεμάτο από τις απαντήσεις που πιστεύεις ότι θα σου έδινε. Κι αν κάποια στιγμή ξεχαστείς και μια λεξούλα φύγει από τα χείλη του και αγγίξει το μυαλό σου καινούριες σκέψεις και καινούριες ερμηνείες γεννιούνται αυτόματα στο κεφάλι σου, τόσες πολλές που ξεχειλίζουν από όλο σου το είναι.
Και μέσα σε όλο αυτό τον λαβύρινθο των σκέψεων σου ποτέ δεν έχεις αναρωτηθεί:
Ποιος είναι αυτός που σκέφτεται;
Ποιος είναι αυτός που ερμηνεύει;
Ποιος είναι αυτός που βλέπει;
Ποιος είναι αυτός που ζει τη ζωή σου;
Μήπως είναι καιρός να αναρωτηθείς ποιος πραγματικά είσαι εσύ και ποιος πραγματικά είναι ο σύντροφος σου; Μήπως είναι καιρός να ''κοιτάξεις'' χωρίς το πέπλο των σκέψεων να σου σκεπάζει τα μάτια; 
Και που ξέρεις όταν το κάνεις αυτό βλέποντας εσένα, βλέποντας τον σύντροφο σου, αυτόν τον άγνωστο που δεν τον είχες ''κοιτάξει'' ποτέ μέχρι τώρα ίσως τον ξαναερωτευτείς…. Ίσως πάλι νιώσεις ότι δεν έχετε κανένα σημείο επαφής και ότι οι δρόμοι σας χωρίζουν… Ίσως πάλι…
Σε όλες τις περιπτώσεις κερδισμένος θα είσαι εσύ γιατί θα έχεις δώσει σε σένα την ευκαιρία είτε μέσα στην συντροφικότητα είτε μέσα στην μοναχικότητα να είσαι ο εαυτός σου! Και δεν υπάρχει πιο όμορφη ζωή από αυτήν που μπορείς να αντικρίσεις βλέποντας με τα δικά σου μάτια χωρίς το πέπλο των σκέψεων να θολώνει τη ματιά σου.
Διαλογιστική άσκηση : "Βλέποντας ένα τριαντάφυλλο"
Χρειάζεται να έχεις απέναντι σου ένα τριαντάφυλλο.
Κλείνεις τα μάτια και αρχίζεις να αναπνέεις από τη μύτη επιτρέποντας στην αναπνοή σου να γεμίσει όλο το σώμα σου. Χαλαρώνεις και αφήνεσαι σε αυτό το απαλό εσωτερικό χάδι της αναπνοής σου...
Όταν νιώσεις ότι το σώμα σου χαλάρωσε και το μυαλό σου δεν αντιστέκεται τότε άνοιξε τα μάτια και κοίταξε το τριαντάφυλλο. Άρχισε να εισπνέεις και να φαντάζεσαι ότι όλη αυτή η λεπτοφυή ενέργεια που έχει, με την εισπνοή σου, μπαίνει μέσα στο σώμα σου...
Νιώσε την απαλότητα του να σε τυλίγει και αφέσου στο να συνδέεσαι μαζί του αναπνέοντάς το. Με την εκπνοή σου κατευθύνεις την ενέργεια του τριαντάφυλλου προς τα κάτω. Προς την κοιλιά, την λεκάνη, τα πόδια...
Όταν σου δημιουργηθεί η αίσθηση ότι το σώμα σου γέμισε από την ενέργεια του τριαντάφυλλου τότε επέτρεψε στο τριαντάφυλλο όχι μόνο να σου μεταφέρει το άρωμα και την ενέργεια του αλλά να αρχίσει να σε κοιτάζει και αυτό. Το κοίταγμα του να μπαίνει βαθιά μέσα σου...
Μη αναρωτιέσαι πως μπορεί να γίνει αυτό; Απλά φαντάσου ότι γίνεται. Δοκίμασε να το κάνεις και παρατήρησε όσα συναισθήματα ξυπνάνε μέσα σου...
Διαλογιστική άσκηση : ''Κοιτάζοντας τον καθρέφτη''
Είναι σημαντικό να απομονωθείς κάπου ήσυχα και να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σε διακόψει κανείς για το επόμενο μισάωρο. 
Κάθεσαι αναπαυτικά έχοντας ένα καθρέφτη δίπλα σου και αρχίζεις να εισπνέεις από τη μύτη, βαθιά και απαλά γεμίζοντας την κοιλιά σου με αέρα και να εκπνέεις από το στόμα. Μετά από αρκετές αναπνοές όταν νιώσεις ότι το σώμα σου χαλάρωσε παίρνεις τον καθρέφτη και αρχίζεις να ''κοιτάς'' τον εαυτό σου. απλά τον ήττας χωρίς σκέψεις και ερμηνείες. Ταυτόχρονα παρατηρείς το πώς νιώθεις.
Μετά από πέντε λεπτά, όταν νιώσεις ότι δεν αντιστέκεσαι πια επιτρέπεις στον εαυτό σου να σε ''κοιτάξει''. Μείνε σε αυτή την εσωτερική επικοινωνία αρκετό χρόνο και αφέσου σε ότι αναδύεται…Μετά ξαπλώνεις σιωπηλά έχοντας κλειστά τα μάτια.
Μερικοί λένε ότι το πιο δύσκολο πράγμα είναι να κοιτάξεις τον εαυτό σου. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι πιο δύσκολο είναι να αφήσεις τον εαυτό σου να σε ''κοιτάξει''. Όμως ταυτόχρονα είναι πολύ απελευθερωτικό γιατί ο ΕΑΥΤΟΣ δεν ξέρει να κρίνει αλλά είναι γεμάτος Αποδοχή και Αγάπη…
namaste
despoina palamari
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου