Πόσο συχνά αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να στο να είμαστε παραγωγικοί. Το εργασιακό μας περιβάλλον, η ανεπαρκής εκπαίδευση, ή ίσως είμαστε υπερφορτωμένοι με δεσμεύσεις και υποχρεώσεις λόγω της τάσης μας να θέλουμε να ευχαριστούμε και να εξυπηρετούμε τους άλλους ανθρώπους;
Πολλοί μιλάνε για ασθενή κίνητρα ή για άλλα που δεν τους δίνουμε την απαραίτητη προσοχή ώστε να μας δώσουν ώθηση. Όμως αυτό που έχουμε παρατηρήσει είναι ότι ένα κίνητρο έχει τη δύναμη να βλάψει σημαντικά το επίπεδο της παραγωγικότητάς μας καθώς αυτό καθ` αυτό μπορεί να γίνει πολύ εθιστικό και εν απουσία του να ακινητοποιούμαστε.
Καλό νομίζω όμως είναι στο σημείο αυτό να σας δώσω έναν ορισμό αναφορικά με το κίνητρο, ώστε να μπορέσουμε εν συνεχεία να προσδιορίσουμε αν είναι κάτι που κάνουμε, κάτι που παίρνουμε ή κάτι που αισθανόμαστε!
Ο ορισμός που δίνουμε στα κίνητρα όπως και η προσέγγιση που κάνουμε σε ότι μπορεί να αποτελεί για τον καθένα μας κίνητρο, είτε μας ωθούν να γίνουμε πολύ παραγωγικοί ή μας οδηγούν σε εθισμό.
Σαφώς και παραμένει κάτι εκπληκτικό αλλά είναι αυτό το ίδιο που μπορεί να με ιδιαίτερη ευκολία να αποτελέσει «ουσία» αν δεν κάνουμε ορθή χρήση αυτού. Και τότε είναι που η παραγωγικότητά μας μπαίνουν σε καθοδική πορεία.
Την στιγμή που επιτυγχάνουμε κάποιο στόχο μας, που τρώμε, που κάνουμε σεξ, που γυμναζόμαστε, που ρισκάρουμε κάτι, που δοκιμάζουμε κάτι καινούργιο, το μυαλό μας στην ουσία «εμβολιάζετε» από μια καλή δόση ντοπαμίνης. Φυσική ουσία που έχει την ικανότητα να φτιάχνει τη διάθεση και να μας κάνει να θέλουμε να συνεχίσουμε ακόμα περισσότερο αυτό που αρχικά κάναμε.
Άρα το μυαλό μας αν το καλοσκεφτούμε είναι ένας από τους καλύτερους «εμπόρους ουσιών». Και λογικό είναι να αναρωτηθείτε τότε γιατί λέω ότι το κίνητρο μπορεί να αποτελεί και παράγοντα που μπορεί να επιφέρει βλάβη. Θα σας πω. Μοιάζει με ένα σύστημα το οποίο σταθερά μπορεί να μας ενθαρρύνει να μείνουμε ζωντανοί, να δημιουργήσουμε οικογένεια, να ωθούμε τον εαυτό μας. Κι αυτό είναι και καλό αλλά και κακό.
Δεν υπάρχει κάτι πιο εξαιρετικό από την επιθυμία να κυνηγάμε τους στόχους μας και να βιώνουμε συναισθήματα εκπλήρωσης και πραγμάτωσης εφόσον καταφέραμε αυτό που θέλαμε.
Αλλά την στιγμή που αρχίζουμε να αισθανόμαστε ότι χρειαζόμαστε αυτά τα συναισθήματα πριν ξεκινήσουμε να κυνηγήσουμε τον στόχο ή να κάνουμε την δουλειά μας, εκεί ξεκινάει το μεγάλο πρόβλημα.
Διότι ξεχνάμε ότι η δράση προηγείται της επιβράβευσης. Μία λοιπόν από τις πιο επικίνδυνες «ουσίες» στην οποία μπορεί να εθιστεί ένας επιχειρηματίας ας πούμε, είναι το κίνητρο.
Πολλοί μου λένε καθημερινά ότι απλά χρειάζονται ένα κίνητρο προκειμένου να ξεκινήσουν την εργασία τους ή να κυνηγήσουν και να πετύχουν εν τέλει τον στόχο τους. Αυτό συνήθως. Κι αυτό συνήθως μεταφράζεται σε σπατάλη ωρών σε παρατήρηση ή και απλή ακρόαση της επιτυχίας των άλλων αντί σε επένδυση ωρών στη δημιουργία της δικής τους. Κι έτσι ξεκινάει ο εθισμός στο κίνητρο.
Και πάλι θα πω ότι το κίνητρο δεν είναι κάτι που δεν θέλουμε ούτε απορρίπτουμε και φυσικά δεν μειώνουμε την αξία του μαθήματος από την επιτυχία των άλλων, αλλά από την στιγμή που έχουμε ανάγκη αυτό το συναίσθημα επιβράβευσης που πηγάζει από το κίνητρο προκειμένου να ξεκινήσουμε το κυνήγι ή τη δουλειά μας, αντιμετωπίζουμε σημαντική δυσκολία.
Όχι μόνο θα μας «φάει» πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε στη δουλειά, αλλά θα μας δημιουργήσει την αίσθηση ότι έχουμε ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη και δόση κινήτρου με τον καιρό.
Ποιος είναι λοιπόν ο σωστός τρόπος χρήσης των κινήτρων; Ξεκινάμε από το ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο της αίσθησης που έχουμε όταν καταφέρουμε να κάνουμε κάτι σημαντικό πρακτικά. Αυτό σημαίνει ότι ο καλύτερος τρόπος να κινητοποιηθούμε είναι να δράσουμε.
Όσο και δύσκολο να μας είναι να σηκωθούμε να πάμε στη δουλειά, όσο και βαριοί κι ασήκωτοι να είμαστε για να ξεκουνηθούμε, θα ανακαλύψουμε ότι το ευχάριστο συναίσθημα πολύ σύντομα θα έρθει αφού κινηθούμε. Πρέπει να κυλήσει η μπάλα και μετά όλα έρχονται πιο εύκολα. Γι` αυτό καλό είναι να ξεκινήσουμε με κάτι μικρό.
Να βρούμε δηλαδή έναν μικρό στόχο τον οποίο θα μπορούμε να φτάσουμε μέσα σε 15-20 λεπτά. Υπάρχουν βιβλία και σεμινάρια που αναφέρονται στα κίνητρα αλλά αυτά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν επιβράβευση σε αυτό που καταφέραμε κι όχι σαν υποκατάστατο.
Η δουλειά μας είναι να κάνουμε κάτι ! Να δράσουμε. Οπότε μια απλή δράση (όσο και μικρή) προς τον στόχο μπορεί να ανοίξει τον δρόμο. Ξεκινήστε λοιπόν τη δράση ! Γιατί εν ολίγοις τα κίνητρα είναι κάτι καλό, είναι η επιβράβευση που παίρνουμε επειδή δράσαμε και η οποία γίνεται η ίδια το κίνητρο για να συνεχίσουμε να δρούμε.
Τα κίνητρα δεν είναι προϋπόθεση για να ξεκινήσουμε κάτι και δεν πρέπει να είναι γιατί εύκολα μπορούμε να εθιστούμε σε αυτά και να ακινητοποιούμαστε εν απουσία τους. Και σαφώς τίποτα μα τίποτα δεν δημιουργεί κίνητρo με τον τρόπο που το κάνει η δράση μας !
Το κίνητρο έρχεται και φεύγει – αυτό που πρέπει να μείνει σταθερό είναι η δική μας δέσμευση στους στόχους μας. Οπότε είτε το νιώθεις είτε όχι, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου είναι να δράσεις.
Και να δράσεις χωρίς να ξεχνάς ότι το κίνητρο είναι μια επιβράβευση. Όχι προϋπόθεση !
Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου