Αν είχαμε δύο ζωές, θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μια φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή.
Γι’ αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε. Εμείς γράφουμε το σενάριο που μας αξίζει. Εμείς φτιάχνουμε τα σκηνικά που μας αρέσουν. Εμείς επιλέγουμε τους ηθοποιούς. Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα οι θεατές. Στο τέλος εμείς θα το χειροκροτήσουμε ή δε θα το χειροκροτήσουμε.
Οι επιλογές μας είναι που καθορίζουν το θέατρο της ζωής μας. Το τι και πώς σκεφτόμαστε, τι αισθανόμαστε, το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, το τι κάνουμε, ποιοι είμαστε, τι θα γίνουμε, πού θα πάμε, πώς θα πάμε και το πώς θα φύγουμε, όλα αυτά είναι κατ’ ουσίαν αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών.
Λίγο ή πολύ, όλοι μας σχεδόν είμαστε αποτελέσματα των επιλογών μας. Συνεπώς, η κατανόηση της ελευθερίας να επιλέγουμε είναι προϋπόθεση για να ζήσουμε τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας ζήσει αυτή. Να δημιουργήσουμε το πεπρωμένο μας και να μην αφήσουμε να μας το δημιουργήσουν οι άλλοι.
Να ζήσουμε δηλαδή μια ζωή που, αν ήταν να την ξαναζήσουμε για δεύτερη φορά, θα θέλαμε να είναι η ίδια. Γι’ αυτό χρειάζεται γνώση. Όσο περισσότερη γνώση, τόσο περισσότερες εναλλακτικές επιλογές και τόσο πιο σωστή η αξιολόγησή μας γι’ αυτές.
Απαραίτητη προϋπόθεση για όλους μας, ώστε να ζήσουμε όσο μπορούμε καλύτερα τη ζωή μας, είναι η αυτογνωσία, η κατανόηση του εαυτού μας, των αναγκών μας, των συναισθημάτων, των συγκινήσεων, των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας, να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πού και πώς θέλουμε να πάμε.
Αναμφισβήτητα, στον πολύπλοκο, χαοτικό και αβέβαιο κόσμο που ζούμε δε γνωρίζουμε εκ των προτέρων τα αποτελέσματα, το κόστος και τα οφέλη των επιλογών μας. Εκτός αυτού, στη ζωή έχουμε πολύ συχνά να αντιμετωπίσουμε αντιφάσεις και διλήμματα.
Έτσι, εξίσου αναγκαία προϋπόθεση είναι η ύπαρξη μιας σταθεράς ή, καλύτερα μιας πυξίδας για να πορευτούμε τη διαδρομή που εμείς θέλουμε: ένας πυρήνας διαχρονικών αξιών ικανών να καθοδηγούν τη σκέψη και τη συμπεριφορά, τις επιλογές και τις πράξεις μας.
Οι αξίες βεβαίως, είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός μας. Όμως, αν θέλουμε να πορευτούμε και να ζήσουμε σε μια κοινωνία ανθρώπινη και πολιτισμένη, βασικές αξίες για όλους, είναι η ακεραιότητα, η εντιμότητα, η ελευθερία, ο αυτοσεβασμός, ο σεβασμός των δικαιωμάτων του άλλου, η υπευθυνότητα, η διάθεση για συνεργασία, η αγάπη, η γενναιοδωρία, η συμπόνια.
Πέραν όλων αυτών, για να ζήσουμε τη ζωή μας και να μην αφήσουμε να μας ζήσει αυτή, χρειαζόμαστε όνειρο και νόημα ζωής. Είναι αναγκαίο να έχουμε υπομονή, επιμονή, στόχους, εστίαση σ’ αυτούς, πειθαρχία και μέθοδο σκέψης και δράσης. Χρειαζόμαστε επιπλέον πρωτότυπη και δημιουργική σκέψη. Πρέπει να μάθουμε να ακούμε την εσωτερική μας φωνή και να γινόμαστε παρατηρητές του εαυτού μας, έχοντας αυτοπεποίθηση, κουράγιο και τόλμη.
Ως άνθρωποι, όλοι διαθέτουμε μεγάλα περιθώρια προσωπικής ανάπτυξης, αλλά βεβαίως αυτό απαιτεί την ικανότητα να ζούμε μαθησιακά το ταξίδι της ζωής μας. Δηλαδή να μαθαίνουμε από τα λάθη, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις εμπειρίες τις δικές μας και των άλλων, μία ικανότητα που απαιτεί ως προϋπόθεση την ισχυρή θέληση και την πίστη.
(Αποσπάσματα από το βιβλίο του Δημήτρη Μπουραντά «‘Ολα σου τα ' μαθα μα ξέχασα μια λέξη».)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου