Η Αλήθεια είναι κάτι τόσο απλό.....!!!

 

Η Αλήθεια είναι κάτι τόσο απλό, που πραγματικά σε συγκλονίζει τούτη η απλότητα...

Από την απλότητα συγκλονίζεσαι, όχι από την Αλήθεια...
Πολλές φορές κάνουμε ερωτήσεις που περιμένουν απαντήσεις πολύπλοκες...

Και όταν η απάντηση είναι απλή, τότε συγκλονιζόμαστε, όχι από την απάντηση, αλλά που δεν ήμασταν σε θέση να την δούμε μόνοι μας…

Ο τρόπος ζωής έγινε μια νοητική πολυπλοκότητα με συναισθηματικές προεκτάσεις...Και όλο τούτο δεν έχει Λογική... Δεν μπορεί να πιστέψει ό άνθρωπος στον Θεό, 

μέσα σε τούτη την πολυπλοκότητα της ζωής του...

Εκ προοιμίου τον θεωρεί α-νόητο! Και δεν το ξέρει...δεν το αντιλαμβάνεται ότι το κάνει…είναι βαθιά χωμένο στο ασυνείδητο της αδιαλλαξίας του...

Αν λοιπόν θεωρεί κάποιος τον θεό α-νόητο, πως να εμπιστευθεί τον Εαυτό του ?
Το πιο λογικό είναι να μην εμπιστεύεται κανέναν από τους δύο… προσπαθεί να εμπιστευθεί τον έναν, τον άλλον...Αλλά μάταια...Κανείς δεν είναι άξιος της εμπιστοσύνης του τελικά...

Οι Ποιότητες της ευγένειας, του θάρρους, της ειλικρίνειας είναι για μια μερίδα ρομαντικών, που μπορούν να νιώθουν τον Θεό μέσα στον Εαυτό τους, με μια πιο βαθιά αντίληψη που δεν επηρεάζεται από την μαζική «αναίδεια»…

Το "εγώ" έχει τρόπους να μένει "εγώ"...να διασφαλίζει την επιβίωση του...να εξασφαλίζει τον πόλεμο...Το "εγώ" το νοιάζει μόνο η ζωή του, ανεξάρτητα αν μέσα σ' αυτήν βιώνει αρμονία...

Αφού ο θεός είναι α-νόητος, αφού δημιούργησε μια δυσαρμονία, ποιός είμαι εγώ που θα έχω αρμονία ?
Αφού όλα τα έκανε τόσο πολύπλοκα, ποιός είμαι εγώ που  θα τα "τακτοποιήσω" ? Ποιός είμαι εγώ που θα φέρω αρμονία, μέσα σε τούτο το χάος? Θα ζήσω λοιπόν και μέσα στο χάος...όπως ζουν όλοι! Όλα τούτα μπορεί να ακούγονται ακραία, αλλά είναι οι συνηθισμένες σκέψεις του "εγώ"...Το αποδεικνύει άλλωστε η Ζωή η ίδια… Πως να εμπιστευθεί κανείς την Αγάπη και την Σοφία του Θεού μέσα του, όταν το μόνο που βλέπει είναι το χάος και η α-νοησία?

Για να σπάσει τους καθρέφτες ένας άνθρωπος, που παραμορφώνουν την αντίληψή του, χρειάζεται να μπορεί 

να έχει ο ίδιος αντίληψη... Όμως δεν έχει αντίληψη, έχει έλεγχο...Προσπαθεί να ελέγξει το χάος της ζωής, χωρίς να έχει αντίληψη που αυτό το χάος συμβαίνει...
Μα γίνεται να ελέγξεις το χάος, χωρίς να έχεις "τακτοποιήσει" πρώτα την Καρδιά σου?
Όσα ο νους βλέπει σαν χάος, η Καρδιά τα βλέπει σαν Σοφία και Αγάπη...Έλα όμως που τα μάτια είναι αίσθηση του νου...
Καταλαβαίνω λοιπόν ποιός προηγείται στην αντίληψη...Ποιά λογική ακολουθούμε, χωρίς ίχνος Λογικής

Μέσα σε όλα τα πράγματα κρύβεται η Σοφία του Θεού, μέσα σε όλα τα πράγματα εκφράζεται η Αγάπη του Θεού…Το ένα χρειάζεται να το ερευνήσεις, το άλλο να το εμπιστευθείς.
Δεν είναι όλα εμφανή στα μάτια μας και άρα ούτε στην αντίληψή μας, αφού εκείνη εμπιστεύεται αυτό που είναι ορατό, παρ’ όλα αυτά όχι απόλυτα εμφανές…

Ένα βήμα πιο μέσα, όλα παίρνουν μια διαφορετική ερμηνεία…και όσο πιο μέσα πας, τόσο η ερμηνεία βαθαίνει…

Το να μην αφήνεσαι να βουλιάζεις στο γνώριμο είναι όπως ένα "τσακ" που κάνουν με τα δάχτυλα οι "μάγοι" και βγάζουν το περιστέρι...
Ενα τσακ! και ξυπνάς, όταν πας να κάνεις αυτό που έχεις συνηθίσει...

Σε όλη την διαδρομή σου, δεν μετράνε οι μάχες που θα χάσεις, αλλά αυτές οι στιγμές που νιώθεις Νικητής, γιατί είχες το Θάρρος και την Πίστη να μπεις στην μάχη...

Η συμφιλίωση με τον εχθρό, μπορεί να φαίνεται νίκη, αλλά 

δεν είναι...Η ειρήνη δεν μπαίνει μέσα σου με την συμφιλίωση, γιατί πάντα θα πρέπει να έχεις τον νου σου στον εχθρό...Ο Νικητής δεν έχει εχθρούς, πολεμά για την Αγάπη μόνο, τον φόβο μέσα του… να περπατάς απαλά στην Γη, γιατί ακόμα 

και η άμμος που πατάς περιέχει τον Θεό... ζεις μέσα Του και ζει μέσα Σου...
Δεν εξόρισε στην Γη τον Άνθρωπο, ήρθε μαζί του... Ο άνθρωπος όμως τον εξόρισε στον Ουρανό... και από τότε όταν σηκώνει τα μάτια του στον Ουρανό, απλά εντείνει την αίσθηση της απώλειάς Του...

 Βάσω Νικολοπούλου