Ποιοί λόγοι οδηγούν έναν άνθρωπο να παντρευτεί ;

Κάθε προσωπική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, κινείται πάνω σε μια βασική πρόθεση :

Γάμος για μια καλύτερη ζωή, μέσα από τη χαρά της σχέσης.

Η θέληση κάποιου να βελτιώσει τη ζωή του και μέσα από τον γάμο, είναι γεμάτη από όνειρα και προσδοκίες.
Σε αυτές επενδύει κόπους και προσπάθειες και περιμένει την ανταμοιβή του :

 Αφοσίωση, σεβασμό, φροντίδα κουράγιο και κοινό μόχθο για την απόκτηση υλικών αγαθών, ερωτική ανταπόκριση και κάθε εκδήλωση αγάπης, γιατί ο γάμος είναι μια ακόμη εμπειρία αγάπης, η χαρά να καμαρώνεις το σύντροφό σου αλλά και να απολαμβάνεις τον θαυμασμό του.

Η διατήρηση της σχέσης, η ποιότητα και η διάρκειά της κινούνται πάνω σε τρία ισάξια και αυτόνομα μέρη :

Εγώ - Εσύ - Εμείς
Τρία μέρη, τρεις ανάγκες για χώρο και για χρόνο, που δεν μπορούν να λειτουργούν το ένα σε βάρος του άλλου. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται συναισθήματα και όχι τόσο κανόνες. Αν δεν υπάρχουν συναισθήματα, δε μένει παρά να θάψεις τα νεκρά κομμάτια της σχέσης και να αρχίσεις από την αρχή, με τον ίδιο ή με άλλο σύντροφο.

Συνήθως οι άνθρωποι προτιμούν να διαλέξουν ένα νέο σύντροφο στη ζωή τους για να κάνουν μια νέα αρχή, επειδή έχουν « χρεωμένο» τον παλιό με κάθε είδους προκατάληψη και φόβο. 

Φοβούνται ότι θα επαναληφθούν τα ίδια πράγματα, γιατί δεν αναγνωρίζουν και την δική τους ευθύνη για να φτάσει η σχέση τους σε μηδενικό σημείο. Δυστυχώς, τίποτε δεν εξασφαλίζει ότι με ένα νέο πρόσωπο δεν θα παιχθούν οι ίδιες σκηνές, και οι ίδιες συγκρούσεις, γύρω από τα πιο συνηθισμένα ζητήματα:

Ζευγάρι ή συνύπαρξη;
Ζευγάρι δεν είναι απλά η συνύπαρξη δυο ανθρώπων. Δυο άνθρωποι συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο, χωρίς σωματική και συναισθηματική επαφή, ενώ εμφανίζονται κοινωνικά ως ζευγάρι. Ουσιαστικά είναι δεμένοι με το νομικό γάμο, χωρίς να έχουν ουσιαστική σχέση, κινούνται στον ίδιο χώρο, μοιράζονται τις καθημερινές υποχρεώσεις, τη φροντίδα των παιδιών. 

Μια τέτοια μορφή ζευγαριού δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη στην εποχή μας. Ο ισχυρισμός ότι λόγοι οικονομικοί ή κοινωνικοί αναγκάζουν δυο ανθρώπους να μένουν μαζί, χωρίς ουσιαστικούς λόγους, τις πιο πολλές φορές δεν ευσταθεί. 

Σε βαθύτερο επίπεδο, είναι η ανασφάλεια και ο φόβος μπροστά στην αλλαγή πορείας στη ζωή, που ορθώνουν τοίχους και εμποδίζουν να δούμε ότι όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως επιθυμούμε, εμείς μπορούμε να τα αλλάξουμε, αναλαμβάνοντας και τον κίνδυνο το αποτέλεσμα να μην είναι έτσι, όπως το φανταστήκαμε.

Η αλλαγή των ρόλων
Στην εποχή μας οι ρόλοι έχουν αλλάξει, βασικά εξαιτίας της γυναικείας εργασίας και της οικονομικής ανεξαρτησίας που αυτή συνεπάγεται. Τα πράγματα δείχνουν ότι δεν μπορεί σήμερα να διατηρηθεί μια σχέση χωρίς ισότητα και σεβασμό. 

Η έννοια της ισότητας και το περιεχόμενό της έχει υποστεί τη μεγαλύτερη... κακοποίηση, έχει καταλήξει στο νεροχύτη, το μαγείρεμα και στο ξεχωριστό πορτοφόλι. Μια τέτοια αντίληψη για την ισότητα δεν δείχνει να έχει ωφελήσει τα ζευγάρια, που καλούνται να αναπτύξουν περισσότερη ευαισθησία, λεπτότητα και σεβασμό για τις ανάγκες του συντρόφου τους. 

Χωρίς αμοιβαίο σεβασμό, εκτίμηση και θαυμασμό πραγματικά χάνεται το εισιτήριο της ευτυχίας. Η σχέση του ζευγαριού είναι μια ευκαιρία να ενωθούν δυο μεγάλες ανθρώπινες δυνατότητες: Η λογική επικρατεί στον άνδρα και το συναίσθημα στην γυναίκα, άξια να αναπτύσσει δημιουργικά συναισθήματα, να τα χειρίζεται επιδέξια, μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο συλλογισμών, χαραγμένο από τον άνδρα. 

Αγάπη, λογική και συναισθήματα στηρίζουν την ουσιαστική συνύπαρξη. Από μόνες τους, οι λογικές διεργασίες δεν προσφέρουν ευτυχία. Άλλωστε, στην εποχή μας έχουμε ιδιαίτερα έξυπνους και λογικούς ανθρώπους, που δεν δείχνουν καθόλου ευτυχισμένοι. 

Ο γάμος άλλοτε και σήμερα
Σήμερα αναζητάμε τον γάμο, όχι όπως την εννοούσαν οι παλιότερες γενιές, όχι απλά για να αποκτηθούν παιδιά, οικονομικά ανταλλάγματα ή να μεγαλώσουν περιουσίες. Στις προηγούμενες γενιές, οι διευρυμένες οικογένειες, με όσο το δυνατόν περισσότερους συγγενείς, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, ( συμπέθεροι, κουμπάροι κλπ) έδειχναν μια θέση δύναμης στην κοινωνία αλλά και πολλά εργατικά χέρια για τη συλλογή της σοδειάς. 

Το ζευγάρι σήμερα « πατά» στις κατακτήσεις των προηγούμενων γενεών. 

Ο κόπος και ο μόχθος τους επιτρέπει σήμερα στις νεότερες γενιές να αναζητούν περισσότερα πράγματα στη διαπροσωπική σχέση τους, να αναζητούν μια συνεχή διαλεκτική δυο διαφορετικών ψυχικών κόσμων, εκείνων του αρσενικού και θηλυκού- και να αλληλεπιδράσουν, ασκώντας θετική επιρροή, με αυθεντικά συναισθήματα και αμοιβαίες ενισχύσεις που προκαλούν προσωπικές και κοινωνικές αλλαγές.

Ένας επιτυχημένος γάμος κάποτε σήμαινε ένα σύζυγο ευκατάστατο, με κοινωνική επιφάνεια και μια γυναίκα που αναζητούσε « να αποκατασταθεί». Μια τέτοια αντίληψη σήμερα δεν είναι ικανοποιητική: Η σχέση μένει συναισθηματικά άτονη και βαρετή, με αισθήματα μοναξιάς, ατελής και , τελικά, άχρηστη.

Σήμερα, ο γάμος δεν είναι το ευτυχές τέλος μιας σχέσης αλλά το ξεκίνημά της.

Μαρία Λασσιθιωτάκη
Ψυχολόγος - Oικογενειακή Σύμβουλος
http://www.drosostalida.com