Η Πόρτα που δεν άνοιγε
Και χτύπαγες και φώναζες και έκλαιγες και έσπρωχνες με δύναμη. Και ξαναχτυπούσες, μα εκείνη παρέμενε κλειστή, κι ακούνητη.
Μα δεν ήταν η δική σου πόρτα. Δεν ήταν για σένα. Είτε γιατί θα σε οδηγούσε σε μέρη που ήξερες, είτε γιατί δεν ήσουν έτοιμος να την διαβείς, είτε γιατί παρακάτω υπήρχαν άλλες ορθάνοιχτες που σε περιμέναν.
Ακόμα ίσως δεν στην άνοιγε Εκείνος, για να σε προστατεύσει από εκεί που θα σε οδηγούσε.
Οι αλήθειες που δεν μπορείς να αλλάξεις, τελικά θα σε αλλάξουν, και θα σε μετακινήσουν, για να μπορέσεις να δεις όσα δεν μπορούσες από την συνείδηση που μέχρι τώρα είχες.
Μπορεί το εγώ σου να φωνάζει να σε τραβολογάει να θέλει να κάνει σχέδια, και να σε πάει σε μέρη που τελικά δεν είναι για σένα. Αντιδράσεις κι όχι εσώτερες αληθινές τάσεις και δράσεις. Δεν είσαι εσύ…
Χαλάρωσε. Προσπάθησες. Αποδέξου την ροή, και εμπιστεύσου και εσένα και εκείνη.
Η ζωή θα σε πάει, εκεί που είναι το καλύτερο για την ψυχή σου.
Αρκεί να αφεθείς στον ωκεανό της με πίστη και εμπιστοσύνη.
Ησύχασε κι άκου μέσα σου.
Ηρέμησε τον νου, κι άσε την διαίσθηση να σε καθοδηγήσει.
Όταν φτάσεις, τότε θα καταλάβεις το γατί.
Μέχρι τότε, αν έχεις κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσες, απλά αφέσου, κι άσε τον χρόνο να κυλήσει.
Δεν είναι παραίτηση, αλλά αίτηση εμπιστοσύνης και καθοδήγησης, στην ίδια την ζωή και τον αληθινό εαυτό σου. Αλήθεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου