Η αμέλεια σε οδηγεί στη φυλακή του τίποτα.
Ζωές φτιαγμένες από ανεκπλήρωτες επιθυμίες, από μαζεμένα γιατί και αν.
Οι μέρες περνούν και αφήνουμε για μετά αυτό για το οποίο δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα.
Ποτίζουμε με μικρά και μεγάλα ψέμματα κάθε μέρα τις ζωές μας.
Αύριο, την άλλη βδομάδα, τον άλλο μήνα.
Περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή.
Και αν δεν έρθει ποτέ αυτή η κατάλληλη στιγμή, γιατί πολύ απλά η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα.
Επιθυμίες παρέα με φόβους και ανασφάλειες.
Πόσες φορές έχουμε αφήσει μετέωρα αν χωρίς να παίρνουμε καμιά απάντηση.
Πόσες ευκαιρίες δεν έχουμε αφήσει να πάνε χαμένες με την δικαιολογία άστο για αργότερα.
Και αργότερα τι γίνεται;;
Θα εμφανιστούν και άλλες ευκαιρίες;;
Ή θα μείνουμε να φανταζόμαστε και τι θα είχε γίνει αν είχα προχωρήσει.
Αν είχα κάνει αυτό που επιθυμώ περισσότερο.
Και γιατί αυτό που επιθυμούμε τόσο να το φοβόμαστε και τόσο;
Η ζωή είναι μικρή για να φορτώνεται με αν και γιατί.
Όταν σπας το φραγμό του φόβου μόνο την απελευθέρωση μπορείς να δεχτείς.
Και προχωράς…πολλές φορές δεν ξέρεις προς τα πού.
Μα το νιώθεις πως ο δρόμος είναι ο σωστός.
Ξέρεις πως άφησες πίσω σου ότι σε κρατούσε δέσμιο.
Ξέρεις πως τώρα προχωράς.
Και ξέρεις πως τα αν και τα γιατί ήταν ψεύτικα.
Κλείνεις μια υπόθεση και από μέσα σου έδιωξες ένα βάρος.
Έκανες σίγουρα το σωστό.
Να νιώθεις καλά αυτό είναι το σπουδαιότερο.
Μπορεί να έχεις αφήσει πίσω σου μια αγάπη.
Ακόμα και αυτό ξεπερνιέται.
Τώρα σίγουρα το ξέρω.
Και στο επόμενο κεφάλαιο τι υπάρχει;
Εγώ θα σου πω να μη σε νοιάζει.
Εμένα δε με νοιάζει αυτό το παρακάτω.
Το τώρα μόνο έχει σημασία.
Τώρα να αισθάνεσαι καλά γιατί πάντα θα υπάρχουν άπειροι λόγοι, αρκεί να θες να τους δεις.
Το μετά… άστο για μετά.
Γεωργία Μαυρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου