Μοναξιά και δημιουργικότητα: Πόσο στενή είναι η σχέση τους;
Οι περισσότεροι φοβόμαστε τη μοναξιά. Όσοι όμως επενδύουν χρόνο με τον εαυτό τους βελτιώνουν τη δημιουργικότητά τους, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη.
Και μπορεί οι κοινωνικές μας συναναστροφές να επιδρούν θετικά στην ψυχική και την σωματική μας υγεία, ωστόσο δεν αποτελούν το πιο ευνοϊκό περιβάλλον για δημιουργικές δραστηριότητες. Βέβαια η σχέση κοινωνικής απομόνωσης με τη μεγαλύτερη δημιουργικότητα δεν ισχύει για ανθρώπους που αποφεύγουν την επαφή με άλλους ανθρώπους λόγω ψυχολογικών προβλημάτων, λόγω ντροπής ή κοινωνικής φοβίας.
Ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Τζούλι Μπάουκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, μελέτησαν περίπου 300 νεαρά άτομα με μέση ηλικία 19,5 ετών, εξετάζοντας το μέγεθος της δημιουργικότητάς τους και την τάση τους στη μοναξιά, καθώς επίσης και το κατά είχαν τάση για άγχος, κατάθλιψη, επιθετικότητα κ.ά.
Διαπιστώθηκε ότι οι πιο ακοινώνητοι ήταν -κατά μέσο όρο- και οι πιο δημιουργικοί. Αντίθετα, η ντροπαλότητα και η αποφευκτικότητα σχετίζονταν αρνητικά με τη δημιουργικότητα. Τα άτομα με αυτά τα χαρακτηριστικά είχαν δημιουργικότητα κάτω του μέσου όρου.
Ακοινώνητος ή ντροπαλός;
«Τα ντροπαλά και αποφευκτικά άτομα συχνά έχουν μεγαλύτερη ανικανότητα να χρησιμοποιήσουν το χρόνο της μοναχικότητάς τους με ευτυχισμένο και παραγωγικό τρόπο, ίσως επειδή τους απασχολούν συνεχώς αρνητικές σκέψεις και φόβοι» υπογραμμίζει η επικεφαλής καθηγήτρια Τζ. Μπάουκερ.
Παράλληλα οι ερευνητές επισήμαναν ότι οι ακοινώνητοι άνθρωποι μπορεί να περνούν περισσότερο χρόνο μόνοι τους από ό,τι με άλλους, αλλά δεν είναι αντικοινωνικοί. Συνήθως δεν παίρνουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία για μια κοινωνική επαφή, αλλά συχνά δεν απορρίπτουν τις προσκλήσεις από άλλους.
«Οι ακοινώνητοι έχουν αρκετές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, έτσι ώστε όταν μένουν τους, μπορούν να χαρούν τη μοναξιά τους. Επιπλέον, είναι πιο ικανοί να σκέφτονται δημιουργικά και να αναπτύσσουν νέες ιδέες, όπως ένας καλλιτέχνης στο στούντιο του ή ένας διανοούμενος στο γραφείο του» επισημαίνει η κ. Μπάουκερ.
Και προσθέτει: «Αυτό που μετράει, είναι το κίνητρο. Πρέπει να κατανοήσουμε για ποιον λόγο κάποιος αποσύρεται κοινωνικά, για να καταλάβουμε τους κινδύνους και τα οφέλη από κάτι τέτοιο».
Περί μοναξιάς και άλλων δαιμονίων
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά και οι έφηβοι που αποφεύγουν τους συνομηλίκους τους, κινδυνεύουν περισσότερο από άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις, κακές σχολικές επιδόσεις κ.α.
Άλλες πάλι, έχουν συσχετίσει τη μοναξιά στη μέση και τρίτη ηλικία με μεγαλύτερη πιθανότητα άνοιας, κατάθλιψης και πρόωρου θανάτου.
Ασαφή τα όρια στις διάφορες μορφές κοινωνικής απομόνωσης.
Οι ερευνητές πάντως επεσήμαναν ότι συχνά είναι ασαφή τα όρια ανάμεσα στις διάφορες μορφής κοινωνικής απόσυρσης, που οφείλονται στην εσωστρέφεια, στη ντροπαλότητα, στην κοινωνική φοβία, στην αντικοινωνικότητα κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου