Περισσότερο από μια απλή μεμονωμένη αναζήτηση, η αναζήτηση της εσωτερικής ειρήνης μας επιτρέπει να βοηθούμε τους άλλους. Από πού προέρχεται αυτό; Από τον Πατέρα. Πώς κάποιος έχει πρόσβαση σε Αυτόν; Μέσω της προσευχής.
Μια ψυχή μεταξύ των λύκων
Η ψυχή μας είναι ένας θείος σπινθήρας, που μπορεί να βρει τροφή μόνο μέσω της αγάπης. Αντί αυτού, ρίχνεται σε έναν κόσμο αρπακτικών ζώων όπου δεν υπάρχει καμία ειρήνη. Από πολύ ενωρίς οι ψυχές των παιδιών αντιμετωπίζουν τις πρώτες συγκρούσεις μέσα στην δομή της οικογένειας.
Η ψυχή βρίσκεται αντιμέτωπη ήδη με μια έλλειψη αγάπης. Ο πόνος εμφανίζεται και γίνεται εμπόδιο στην κανονική λειτουργία της ψυχής. Εμφανής από αυτήν την έλλειψη αγάπης, ο φόβος εγκαθίσταται και ενισχύεται από την ανησυχία και το άγχος.
Η Ανθρώπινη ειρήνη και η ειρήνη του Χριστού
"Για να καταλάβουμε πλήρως ποια είναι η εσωτερική ειρήνη, πρέπει πάντα να θυμόμαστε τον Χριστό. Η ειρήνη που μας δίνει, για την οποία μιλά, είναι αυτό που δίδαξε στους αποστόλους του επί πολλά έτη. Η ανθρώπινη ειρήνη είναι γραμμένη σε χαρτί. Επομένως μεταβιβάζεται μέσω των γραφών, των συμφωνιών μεταξύ των αρχηγών των κρατών και των στρατιωτικών ηγετών.
Αυτό το είδος ειρήνης δεν είναι ποτέ σταθερό, στην πραγματικότητα πάντα αθετούνται οι συμφωνίες, αφού οι πόλεμοι αρχίζουν ξανά από την αρχή, εκεί όπου είχαν υπογραφεί συμφωνίες για την ειρήνη.
Έτσι, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της ειρήνης για την οποία μιλάει ο Χριστός και της άλλης; Γιατί η ειρήνη είναι τόσο σημαντική για τους ανθρώπους; Πολύ απλά αυτή η ειρήνη είναι η εσωτερική μας ζωή. Έχουμε δημιουργηθεί «καθ΄ομοίωσιν» του Θεού. Η ψυχή μας, θείος σπινθήρας, είναι η τέλεια εικόνα του Θεού του πατέρα, δεδομένου ότι γεννιόμαστε από αυτόν, και επομένως είμαστε τα παιδιά του." Yvonne Trubert
Ως ενήλικοι, όταν μας περιβάλλουν όλα τα είδη της επιθετικότητας, δεν είμαστε πλέον σε θέση να γνωρίζουμε πώς να ακούμε τη φωνή της ψυχής μας και γι΄αυτό αρχίζουμε και εμείς οι ίδιοι να αντιδρούμε με επιθετικότητα.
Όσοι άνθρωποι δεν σκέφτονται ακριβώς όπως εμείς γίνονται εχθροί μας. Η ψυχή μας είναι όλο και περισσότερο κλειδωμένη μέσα στα σώματά μας. Ημέρα με την ημέρα, ακούμε για τη μεγάλη δυστυχία που μαστίζει όλο τον κόσμο, τους πολέμους και τις καταστροφές και αυτό μας καθιστά ανήσυχους. Έτσι θέλουμε την ειρήνη αλλά είμαστε ανίκανοι να την βρούμε, ακόμη και για τους εαυτούς μας.
Η προσευχή μας επανασυνδέει με την ψυχή μας
Ποιος θα κατορθώσει να δώσει στην φυλακισμένη, στην κατατεμαχισμένη, στην περιτοιχισμένη ψυχή, το μήνυμα της αγάπης, που από αυτό εξαρτάται η ζωή; Μόνο η προσευχή θα το κατορθώσει. Εάν η μουσική κάνει το εσωτερικό μας αυτί να δονείται, η προσευχή κάνει την ψυχή μας να δονείται. Είναι η γλώσσα που χρησιμοποιούμε στην επικοινωνία μας με το Θεό.
Ο Χριστός μας λέει να προσευχόμαστε για εκείνους που γνωρίζουμε, για τους φίλους μας, για αυτούς που αγαπάμε, αλλά ειδικότερα για τις ψυχές των εχθρών μας, εκείνων που είναι ενάντια σε μας.
Η εσωτερική ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν αντιληφθούμε την απεραντοσύνη της αγάπης του Θεού για τον κάθε έναν από μας. Η προσευχή είναι το άνθισμα της ψυχής, είναι η αγάπη στην ποιο αγνή της έκφραση.
Να αγαπάς χωρίς να υποφέρεις για τους άλλους
Η εσωτερική ειρήνη επανεμφανίζεται όταν επιστρέφει η ψυχή μας στην αρχική της κατάσταση. Τότε δεν μας επηρεάζουν πλέον οι ενέργειες των άλλων, ούτε η ευτέλεια του χαρακτήρα, ούτε η επιθετικότητα ή η υποκρισία.
Έχουμε ηρεμία μέσα στην ψυχή μας : της έχουμε δώσει την τροφή που χρειάστηκε. Δεν είναι ότι δεν αντιδρά στον πόνο των άλλων ανθρώπων. Μπορεί να κλάψουμε όταν αντικρίζουμε τη δυστυχία τους. Αλλά η ψυχή μας είναι απλά ενοχλημένη.
Τρέχουν μαργαριτάρια, που είναι τα δάκρυά μας, σαν να θέλει να πει : "Είμαι σε θρησκευτική επικοινωνία με άλλους." Αυτή η επικοινωνία πρέπει να αγγίζει την ψυχή των άλλων που υποφέρουν, χωρίς όμως εμείς να υποφέρουμε για αυτούς.
Η ειρήνη είναι ίση με το δώρο
Εκατοντάδες θανάτων, οικογένειες που πενθούν, καβγάδες παντού, όλη αυτή η δυστυχία είναι υπαρκτή. Πώς μπορεί κάποιος να είναι αδιάφορος; Για να παραμείνουμε σε κατάσταση ειρήνης όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να έχουμε πολύ αγάπη μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε ένα κομμάτι στους άλλους. Η ειρήνη είναι ίση με το δώρο.
Εάν έχουμε ειρήνη μέσα μας, μπορούμε πάντα να δίνουμε στους άλλους. Το δώρο είναι το μοίρασμα της ειρήνης. Αυτό επιτυγχάνεται με την προσευχή, με το να ακούμε τους άλλους, να τους ανακουφίζουμε, να είμαστε πάντα εκεί όταν μας χρειάζονται.
Ειρήνη είναι να δεχόμαστε με ταπεινότητα όλα όσα μας συμβαίνουν, ώστε να αναπτυχθούμε εσωτερικά και να μπορούμε να αγαπάμε τους άλλους με όλη μας την καρδιά, με ψυχική γαλήνη, όπως μας διδάσκει ο Χριστός.
Πώς άρχισε η «Πρόσκληση στη Ζωή» (IVI)
Το Σωματείο «Πρόσκληση στη Ζωή» άρχισε το 1983, με την πρωτοβουλία μιας γυναίκας που ονομάζεται Yvonne Trubert.
Εκείνη την περίοδο, η Yvonne ήταν στα πενήντα της. Μητέρα τεσσάρων παιδιών, και ήδη γιαγιά, είχε δώσει συνεχώς όλο τον ελεύθερο χρόνο της στους ανθρώπους που αντιμετώπιζαν δυσκολίες, ενώ συγχρόνως συνέχιζε τις επαγγελματικές της δραστηριότητες. Από το 1976, οι απαιτήσεις είχαν γίνει τόσο μεγάλες, που αποφάσισε να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στον αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων, που ερχόταν και χτυπούσαν την πόρτα της, ψάχνοντας για κάποιον που θα τους άκουγε, ψάχνοντας για αγάπη, για παρηγοριά.
Το 1982, η Yvonne προσκάλεσε περίπου είκοσι από αυτούς τους επισκέπτες για να δημιουργήσει μια ομάδα προσευχής. Πολύ γρήγορα, ξεκίνησε μια δεύτερη, έπειτα μια τρίτη. Το 1983, όλοι μαζί, ίδρυσαν το οικουμενικό σωματείο γνωστό ως «Πρόσκληση στη Ζωή» (Σωματείο βάσει του Γαλλικού νόμου του 1901). Το πρώτο κέντρο άνοιξε στη Boulogne, κοντά στο Παρίσι. Από τότε, τα κέντρα έχουν πολλαπλασιασθεί σε όλη τη Γαλλία, την Ευρώπη, και σε όλο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου