Μέσα μας υπάρχει αυτό που ονομάζουμε “Φωνή της Συνείδησης”. Είναι μια γαλήνια αίσθηση που μας αποκαλύπτει αν αυτό που κάνουμε, ή σκεφτόμαστε είναι σωστό. Επίσης μας αποκαλύπτει αν κάτι που υπάρχει μέσα μας είναι γνήσια δικό μας, είναι η δική μας ιδιοσυγκρασία, ή είναι μια παρασιτική προσθήκη από την κοινωνική μας διαμόρφωση. Αυτή η αίσθηση είναι η φωνή της αυθεντικής Καρδιάς και όχι του νου, των ηθών, των εθίμων και των άπειρων αυτοδικαιολογήσεων.
Υπάρχει η δυνατότητα να διαχωρίσουμε μέσα μας την πραγματική Φωνή της Συνείδησης από την ψεύτικη διανοητική φωνή του νου, του συμφέροντος, των θεωριών, του τι θα πουν οι άλλοι, του τι κάνουν οι άλλοι. Αυτή η ψεύτικη φωνή είναι η φωνή του φόβου. Του φόβου πως κάτι κακό θα μας συμβεί αν είμαστε έντιμοι και καλοί άνθρωποι, αν προσφέρουμε στον πλησίον μας και στην κοινωνία και αν είμαστε ο εαυτός μας.
Οι δύο αυτές εσωτερικές φωνές αφήνουν διαφορετική αίσθηση στον εσωτερικό μας κόσμο. “Αντηχούν” με διαφορετική ποιότητα. Η διάκρισή τους είναι θέμα ενδιαφέροντος από μέρους μας, εμπειρίας και ωριμότητας. Απαιτεί συνεχή παρατήρηση της δράσης τους ώστε τελικά η αλήθεια για την ποιότητα της καθεμιάς να αποκαλυφθεί.
Το επόμενο βήμα είναι να μάθουμε να εμπιστευόμαστε την Καρδιά μας και τη φωνή της. Αυτή δεν είναι συναίσθημα, ούτε σκέψη, αν και μπορεί να τα κινητοποιήσει. Είναι μια βαθύτερη γαλήνια και σιωπηλή “αίσθηση”. Τα συναισθήματα όσο καλά και ευχάριστα και αν είναι χαρακτηρίζονται από μια “βιαιότητα” και μια εμμονική ένταση που μας στερεί την ελευθερία δράσης και κατανόησης.
Η ψεύτικη φωνή της συνείδησης μάς ψιθυρίζει πως κάτι κακό θα μας συμβεί αν ακολουθήσουμε την Καρδιά μας, διότι έτσι είναι οι άνθρωποι, έτσι είναι η κοινωνία, πρέπει να προσαρμοστούμε κ.α. Αυτός ο φόβος πρέπει να ξεπεραστεί. Η πρώτη δοκιμασία είναι η διάκριση της Καρδιάς από τον νου και η δεύτερη δοκιμασία είναι η υπέρβαση του φόβου.
Αν ξεπεραστεί ο φόβος τότε ακολουθεί η υλοποίηση. Αρχίζουμε σταδιακά να επιτρέπουμε στις σκέψεις μας, στα συναισθήματά μας και στις πράξεις μας να ευθυγραμμίζονται με την ξεκάθαρη πλέον φωνή της συνείδησής μας.
Η αυθεντική Φωνή της Συνείδησης μάς καθοδηγεί στα εξής :
- Στο να πιστεύουμε στην αξία του Καλού και να το εκδηλώνουμε εμπράκτως.
- Στο να διακρίνουμε τι είναι δικό μας και τι ξένο, ώστε να είμαστε ο εαυτός μας.
- Στο να δημιουργούμε ισχυρή και ισορροπημένη προσωπικότητα διαχειριζόμενοι με καλοσύνη, διάκριση και δύναμη χαρακτήρα τις καθημερινές μας υποθέσεις.
Η πρακτική λοιπόν της ευθυγράμμισης με το βαθύτερο και αυθεντικό Εαυτό μας συνίσταται σε :
α) να διακρίνουμε τη σιωπηλή και γαλήνια αίσθηση της Καρδιάς μας,
β) να την αποδεχθούμε και να μη φοβηθούμε να την ενσωματώσουμε στην εσωτερική και εξωτερική ζωή μας.
Όλα αυτά δεν είναι θέμα πειθούς και λογικών επιχειρημάτων, όπως δεν είναι θέμα συναισθηματισμού και εξάρσεων. Είναι ωριμότητα και ενέργεια. Η συνεχής παρατήρηση οδηγεί στην ωρίμανση και στη μεταστοιχείωση. Αυτή η παρατήρηση δεν μπορεί να προκληθεί από τη δύναμη της θέλησης, αλλά από το ενδιαφέρον.
Καλή επιτυχία σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου