Η αγάπη δεν μπορεί να μετρηθεί, δεν μπορεί να ζυγιστεί. Δεν είναι ποσοτικά προσδιορίσιμη. Στο τέλος, δεν ξέρουμε πραγματικά τι είναι η αγάπη. Έτσι την αγνοούμε, την αφήνουμε στους ειδικούς - καλλιτέχνες, ποιητές, ιδεαλιστές. Και έτσι χάνουμε το πιο ουσιαστικό μέρος της ζωής μας.
Κρύβουμε τα συναισθήματα μας
Όλοι είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε. Αλλά για να είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε άλλους, πρέπει να αγαπάμε τους εαυτούς μας, και για να αγαπάμε τους εαυτούς μας πρέπει να αισθανθούμε την αγάπη του Θεού. Εάν δεν αισθανόμαστε την αγάπη Του, είναι επειδή είμαστε προσκολλημένοι στη μονότονη ρουτίνα των σκέψεων, των συνηθειών και των φόβων μας.
Για γενεές, έχουμε σταματήσει να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας, τη χαρά μας, τη θλίψη μας, τις συγκινήσεις μας, αισθανόμαστε δυσκολία να δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η αγάπη είναι μία κατάσταση της ύπαρξής μας. Είναι η έκφραση της ψυχής μας, της θεϊκής μας ύπαρξης.
Η αγάπη μπορεί να μας μεταφέρει σε άλλα επίπεδα
"... Κοιτάξτε τους αποστόλους και τους μαθητές όταν ήταν κοντά στο Χριστό, δεν αισθανόταν καν το πέρασμα του χρόνου, δεν αντιλαμβανόταν όταν έπεφτε η νύχτα, ήταν εκεί, παρέμειναν κοντά Του, δεν ήθελαν να φύγουν. Δεν τους σαγήνευαν μόνο τα λόγια του, αλλά κυρίως η αγάπη που πήγαζε από Εκείνον. Ο λόγος του ήταν Αγάπη.
Είναι η αγάπη που πηγάζει από κάποιον που μας κινεί, μας μεταφέρει, και μας δίνει ζωτικής σημασίας ενέργεια. Ο Θεός είναι αγάπη - αυτό σημαίνει ότι όλη η δημιουργία του είναι φτιαγμένη από αγάπη."
"Η αγάπη δεν μπορεί να ζήσει εάν παραμένουμε στατικοί. Είναι μια ενέργεια που δεν ανήκει στον υλικό κόσμο, στη χλωρίδα ή την πανίδα ή τον ορυκτό κόσμο. Είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό - η αγάπη δημιουργεί. Η αγάπη δεν δημιουργείται."
"Η αγάπη είναι ασύλληπτη, δεν μπορεί να περιοριστεί ή να απομονωθεί... δεν μπορεί να αγοραστεί ή να πουληθεί. Σε σύγκριση με την αγάπη, τα πολύτιμα μέταλλα δεν αξίζουν τίποτα. Πρέπει να αντιληφθείτε ότι κατέχετε το μέγιστο κόσμημα που υπάρχει, επιτρέψτε του να σας καθοδηγήσει. Τότε μόνο θα ξέρετε πραγματικά τι είναι η αγάπη."
Yvonne Trubert
Και όμως...
Αλλά ξέρουμε αυτό το ιδιαίτερο συναίσθημα όταν αγαπάμε. Ξέρουμε αυτές τις φευγαλέες στιγμές όταν ο κόσμος δεν έχει σημασία πια, όταν τίποτα δεν ανήκει σε μας, όταν αισθανόμαστε πλήρως ενωμένοι με κάποιον άλλο κόσμο.
Αλλά μετά πέφτουμε ξανά, το μυαλό μας συννεφιάζει, αισθανόμαστε μικροί, συντριμμένοι, καταδικαστέοι, προβληματισμένοι, ένοχοι. Και έτσι στη συνέχεια προστατεύουμε τους εαυτούς μας κρίνοντας, αναλύοντας, επιλέγοντας, ταξινομώντας. Κλεινόμαστε, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να παραδώσουμε τον εαυτό μας στο Θεό.
Δεχθείτε την αγάπη
Τείνουμε να φανταζόμαστε το Θεό σαν ένα πρόσωπο. Αλλά Aυτός είναι περισσότερο φως, καθαρή ενέργεια, αγάπη. Ο Θεός είναι Αγάπη και η Αγάπη είναι Θεός. Είναι μέσω αυτής της αγάπης που θα φθάσουμε στην ηρεμία, στην εσωτερική γαλήνη. Για να Του αφήσουμε χώρο μέσα μας, πρέπει να απομακρυνθούμε από το διανοητικό μας σύστημα, να ξεχάσουμε τις περιουσίες μας, να ξεχάσουμε τη γνώση μας.
Πρέπει να επιτρέψουμε στην καρδιά να μας οδηγήσει. Δεν είναι θέμα δύναμης θελήσεως. Αυτό θα οδηγήσει μόνο σε υποκρισία, προσποίηση, πράξεις μόνο για το θεαθήναι. Πρέπει να παραδοθούμε σε Αυτόν, στην αγάπη Του.
Δεν μας κρίνει. Είναι μέσα μας. Δεν υπάρχουν όρια στην αγάπη Του για μας. Παραδοθείτε στην αγάπη Του, έτσι ώστε, στη συνέχεια, να μπορέσουμε να αγαπήσουμε άνευ όρων.
Πώς άρχισε η «Πρόσκληση στη Ζωή» (IVI)
Το Σωματείο «Πρόσκληση στη Ζωή» άρχισε το 1983, με την πρωτοβουλία μιας γυναίκας που ονομάζεται Yvonne Trubert.
Εκείνη την περίοδο, η Yvonne ήταν στα πενήντα της. Μητέρα τεσσάρων παιδιών, και ήδη γιαγιά, είχε δώσει συνεχώς όλο τον ελεύθερο χρόνο της στους ανθρώπους που αντιμετώπιζαν δυσκολίες, ενώ συγχρόνως συνέχιζε τις επαγγελματικές της δραστηριότητες.
Από το 1976, οι απαιτήσεις είχαν γίνει τόσο μεγάλες, που αποφάσισε να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στον αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων, που ερχόταν και χτυπούσαν την πόρτα της, ψάχνοντας για κάποιον που θα τους άκουγε, ψάχνοντας για αγάπη, για παρηγοριά.
Το 1982, η Yvonne προσκάλεσε περίπου είκοσι από αυτούς τους επισκέπτες για να δημιουργήσει μια ομάδα προσευχής. Πολύ γρήγορα, ξεκίνησε μια δεύτερη, έπειτα μια τρίτη. Το 1983, όλοι μαζί, ίδρυσαν το οικουμενικό σωματείο γνωστό ως «Πρόσκληση στη Ζωή» (Σωματείο βάσει του Γαλλικού νόμου του 1901). Το πρώτο κέντρο άνοιξε στη Boulogne, κοντά στο Παρίσι. Από τότε, τα κέντρα έχουν πολλαπλασιασθεί σε όλη τη Γαλλία, την Ευρώπη, και σε όλο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου