O δρόμος της συνάντησης.....!!!

                           
Υπάρχει σίγουρα µια πορεία που μπορεί,µε πολλούς τρόπους, να είναι προσωπική και μοναδική. 

Υπάρχει, πιθανόν, µια πορεία, σίγουρα και µε πολλούς τρόπους, ίδια για όλους.

Υπάρχει µια πορεία σίγουρη και κατά κάποιον τρόπο εφικτή.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ν' ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ την πορεία 

και ν' αρχίσεις να βαδίζεις προς τα εκεί. Είναι πιθανό να ξεκινήσεις µόνος, αλλά θα εκπλαγείς όταν συναντήσεις, αργότερα στο δρόμο, όλους εκείνους που σίγουρα πορεύονται προς την ίδια κατεύθυνση. 

Η τελευταία αυτή διαδρομή είναι μοναχική, προσωπική και καθοριστική. Ωστόσο, µην ξεχνάς ότι είναι η γέφυρα που µας ενώνει µε τοις άλλους, το μοναδικό σημείο επαφής που µας συνδέει αναπόδραστα µε τον κόσμο έτσι όπως είναι.

Όποιο όνομα κι αν δώσουμε στον τελικό προορισμό: ευτυχία, αυτοπραγμάτωση, άνοδος, διαφωτισμός, συνειδητοποίηση, ειρήνη, επιτυχία, κορυφή, ή, απλώς; τέλος ... το ίδιο κάνει. Όλοι ξέρουμε πως η πρόκληση για µας είναι µόνο να φτάσουμε ως εκεί.

Θα υπάρξουν κάποιοι που έχασαν το δρόμο και
καταδικάστηκαν να φτάσουν αργά. Άλλοι, θα βρουν το πιο σύντομο μονοπάτι και θα γίνουν οι έμπειροι οδηγοί των υπολοίπων. 

Κάποιοι από τους οδηγούς αυτούς, µου δίδαξαν πως υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσει κανείς, αμέτρητες προσεγγίσεις, χιλιάδες τρόποι, δεκάδες μονοπάτια που µας οδηγούν στη σωστή κατεύθυνση.

Ασφαλώς, υπάρχουν κάποιοι δρόμοι που αποτελούν 

μέρος κάθε πορείας που χαράξαμε.

Δρόμοι που δε γίνεται να αποφύγουμε.

Δρόμοι που πρέπει να διαβεί κανείς αν θέλει να συνεχίσει.

Δρόμοι για τους οποίους θα μάθουμε τα απολύτως
απαραίτητα, ώστε να φτάσουμε στο τελευταίο κομμάτι
της διαδρομής.

Κατά τη γνώμη µου, αυτοί οι αναπόφευκτοι δρόμοι είναι τέσσερις :

1. Ο δρόμος της ανακάλυψης του εαυτού µας και της
οριστικής αποδοχής της ευθύνης για την ίδια µας τη ζωή, που εγώ ονομάζω: Ο δρόμος της Αυτοεξάρτη­σης. 

2. Ο δρόμος της ανακάλυψης του άλλου, του έρωτα και 

του σεξ, που εγώ τον λέω: Ο δρόμος της Συνάντη­σης. 

3. Ο δρόμος της απώλειας και του πένθους, που τον
ονομάζω: Ο δρόμος των Δακρύων.

4. Και τέλος, ο δρόμος της ολοκλήρωσης και της αναζήτησης του νοήματος, που τον ονομάζω: Ο δρόμος της Ευτυχίας.

Στο ταξίδι µου μέχρις εδώ, έζησα μελετώντας; τις σημειώσεις που άφησαν άλλοι για τα ταξίδια τους και πέρασα αρκετό χρόνο σχεδιάζοντας τους δικούς µου χάρτες.

Οι χάρτες µου γι' αυτούς τους τέσσερις δρόμους αποτέλεσαν αυτά τα δικά µου φύλλα πορείας, και 

µε βοήθησαν να ξαναβρώ το δρόμο µου κάθε φορά 

που χανόμουν.

Αυτά τα «Φύλλα Πορείας», λοιπόν, μπορεί να φανούν χρήσιμα σε όσους -όπως εγώ - χάνονται συχνά στον δρόμο, και ακόμη σε όσους στάθηκαν άξιοι να βρουν τα μονοπάτια. 

Οπωσδήποτε, όµως, ο χάρτης δεν είναι ο ίδιος ο τόπος και θα πρέπει να προχωράμε διορθώνοντας το δρομολόγιο κάθε φορά που η δική µας εμπειρία διαπιστώνει κάποιο λάθος του χαρτογράφου. Μόνον έτσι θα φτάσουμε στην κορυφή. 

Είθε να συναντηθούμε εκεί.

Θα σημαίνει πως θα έχετε φτάσει.

Θα σημαίνει πως κι εγώ θα τα έχω καταφέρει ...

Πηγή: [ “o δρόμος της συνάντησης”, Jorge Bucay, εκδ. opera, 2009]