Και ήρθε η Άνοιξη, ελεύθερη, ατρόμητη με όλη της τη δύναμη και φούντωσε τα λιβάδια και τους αγρούς. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν τα λουλούδια να ανθίσουν και να πολλαπλασιαστούν, ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς κανένα φόβο.
Και ήρθαν τα πουλιά και τα χελιδόνια και πλημμύρισαν τους ουρανούς. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν και έφτιαξαν τις φωλιές τους ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς να φοβηθούν για τη ζωή τους και για τα μωρά τους.
Και ήρθαν τα ψάρια στις θάλασσες και στους ωκεανούς και κολυμπούσαν ελεύθερα και ανέμελα. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν να φτάσουν μέχρι τις ακτές ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς να φοβηθούν να ζήσουν στο φυσικό τους περιβάλλον.
Και ήρθαν μέσα στα δάση τα ελάφια και τα ζαρκάδια και όλα τα άλλα ζωντανά της πλάσης και ζευγάρωσαν και αυξήθηκαν. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν να βοσκίσουν, να μηρυκάσουν, να παίξουν ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς να φοβηθούν.
Και ήρθε ο αέρας από το βορρά, καθάριος, στεγνός και αναζωογονητικός. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσε να περάσει μέσα από πόλεις και χωριά καθαρίζοντάς τα, ίσως για πρώτη του φορά χωρίς να φοβηθεί ότι θα μολυνθεί και θα αλλάξει η σύστασή του.
Και ήρθε ο μεγάλος ωκεανός, ο κυρίαρχος των θαλασσών, των ποταμών και των λιμνών και είδε τη ζωή μέσα του να αυξάνεται. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και αισθάνθηκε ίσως για πρώτη του φορά τόσο καθαρός, χωρίς το φόβο των σκουπιδιών και του πλαστικού.
Και ήρθε ο ουρανός, γαλάζιος και φωτεινός. Και μαζί του ήρθαν οι μπόρες με κρυστάλλινο βρόχινο νερό. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσε ίσως για πρώτη του φορά να λάμψει τόσο, χωρίς να φοβηθεί ότι θα λερωθεί το ουράνιο τόξο του.
Και όταν όλα αυτά περάσουν, σε παρακαλώ δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα, πιο συνετή, γιατί ΕΣΥ χρειάζεσαι αυτόν τον πλανήτη, όχι ο πλανήτης εσένα. Και οι άνθρωποι θα ξαναείναι εκεί. Και στις επιλογές τους θα φανεί αν όλος ο πλανήτης θα τους φοβάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου