Το περίεργο είναι ότι μιλάμε για «την εποχή της πληροφόρησης» κι όμως, είναι εμφανές ότι τα σημαντικότερα πράγματα ακόμα παραμένουν άγνωστα.
Συγκρίνοντας με παλαιότερες εποχές, προ τηλεόρασης, ίντερνετ και δορυφορική κάλυψη, ναι, φαίνεται να είμαστε καλύτερα πληροφορημένοι. Ή μήπως αυτό είναι πλάνη;
Είναι σίγουρο ότι η πληθώρα διαθέσιμων πληροφοριών συμβάλλει και στην ουσιαστική ή την έγκυρη πληροφόρηση;
Και το σπουδαιότερο, η τόση μεγάλη πληροφόρηση έχει αλλάξει τα δεδομένα του κόσμου, την ποιότητα της ζωής μας, μας έχει καταστήσει πιο ικανούς κυβερνήτες της πραγματικότητάς μας;
Εξακολουθούμε να ψάχνουμε απαντήσεις έξω από τον εαυτό μας, απλά τώρα μας αρέσει να πιστεύουμε ότι ξέρουμε περισσότερα, διαβάζοντας, ακούγοντας, έχοντας πρόσβαση σε περισσότερες γνώμες, περισσότερες θεωρίες και πληθώρα διαφορετικών θέσεων. Τι άλλαξε;
Όταν συμβεί κάτι αρχίζουμε να τρέχουμε πανικόβλητοι, όπως τρέχαμε πάντα. Ψάχνουμε, αναλωνόμαστε, ξοδεύουμε, επενδύουμε σε ό,τι μας προσφέρει προσωρινή ανακούφιση ή τα ορατά εκείνα αποτελέσματα που θα μας πείσουν ότι «όλα είναι καλά»… μέχρι το επόμενο ανεξήγητο συμβάν, που φοβόμαστε να έρθει.
Όμως, έχουμε γίνει αυτάρκεις; Έχουμε καταλάβει την ασθένεια; Έχουμε αποκτήσει περισσότερη γνώση (που ΠΑΝΤΑ προσφέρει, δεν αφαιρεί δύναμη);
Το πλέον προφανές…
Το σώμα μας μάς μιλάει. Μας δίνει μηνύματα που δεν έχουμε μάθει να αποκρυπτογραφούμε. Όταν υπάρχουν τέτοια συμπτώματα, απευθυνόμαστε, όπως έχουμε μάθει, στον γιατρό. Τώρα υπάρχουν εξειδικεύσεις των ειδικεύσεων, πληθώρα γιατρών, που η γνώμη του καθενός, πολλές φορές διαφέρει. Σε αυτούς έχουν προστεθεί και οι εναλλακτικοί, με τις φυσικές/βιολογικές μεθόδους τους.
Ανάλογα με τα συμπτώματα που έχεις λοιπόν, ξεκινάς από τα «σίγουρα» και προχωράς με τα εναλλακτικά, όταν στα πρώτα δεν βλέπεις τη λύτρωση που περιμένεις.
Ανάλογα με τα επίπεδα του φόβου σου, το ρισκάρεις ή όχι με τις εναλλακτικές θεραπείες. Προτιμάς τα γνώριμα χωράφια, αυτά που προσφέρουν άμεσα αποτελέσματα (καταστολή των συμπτωμάτων και του πόνου, πιο συχνά) και σε πείθουν για την εγκυρότητά τους.
Πότε σταματάει αυτό το τρέξιμο; Συνήθως όταν εξαφανιστούν τα συμπτώματα που σε φόβισαν, μέχρι να εμφανιστούν τα επόμενα, οπότε και τρέχεις στον τελευταίο «λυτρωτή» σου, που πιστεύεις ότι σε θεράπευσε.
Δεν συνδέεις φυσικά το ένα με το άλλο, καθώς ο νους σκέφτεται αποσπασματικά και περιοριστικά και έτσι βρίσκεσαι μπροστά σε μια νέα, απειλητική πραγματικότητα.
Πού είναι η αιτία; Σε όλο αυτό το τρέξιμο, τις «θεραπείες», βρήκες πουθενά την αιτία;
Σου μίλησε κανείς για αιτία έξω από τη συμπτωματική επιστημονική εξήγηση που ούτως ή άλλως είναι περιοριστική και υπόκειται σε αμφισβήτηση από την ίδια την επιστήμη; Ίσως πιστεύεις πως η αιτία βρίσκεται κάπου στην συμπεριφορά, στις συνήθειες ή σε κάτι που δε κάνεις «σωστά».
Όλα τα προαναφερθέντα δεν μπορούν να αποτελούν θεραπεία αλλά μπορούν να είναι υποστηρικτικά, εφόσον αντιστρέψουμε τον υφιστάμενο τρόπο σκέψης μας. Δεν υπάρχουν αιτίες εκεί έξω. Όλα όσα χρειάζεται και θέλεις βρίσκονται ήδη μέσα στο νου... που είναι πολύ ευρύτερος απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε.
Πώς όμως θα εισχωρήσουμε; Από πού ξεκινάμε; Ποια είναι τα βήματα; Τι ψάχνουμε; Κατανοούμε τον τρόπο επικοινωνίας του εαυτού μας, τα σημάδια της ζωής, τις έννοιες πίσω από τις λέξεις και τα βιώματα; Πολλά τα ερωτήματα...
Δεν υπάρχει, πιστεύω, αυτό το πώς ως μεθοδολογία και ακόμα δεν έχουμε φτιάξει ένα εμπνευσμένο σύστημα Παιδείας, που θα το στηρίξει και θα το προσφέρει εξ' αρχής στις νέες γενιές.
Αυτή τη στιγμή, έγκειται στον καθένα ξεχωριστά και προσωπικά, να ψάξει τον τρόπο που θα βρει μέσα τους τις αιτίες της οποιασδήποτε ασθένειάς του. Σίγουρα δεν είναι αρκετά τα βιβλία, οι πληροφορίες που μαζεύουμε, καθώς χρειάζεται προσωπική εργασία.
Οι αιτίες είναι βαθιά κρυμμένες, μακριά από την επιφανειακή λογική του νου και την πλάνη των αισθήσεων. Το σύστημα, που ασυνείδητα συντηρούμε, θέλει να παραμένουμε εξαρτημένοι καταναλωτές, θύματα της άγνοιάς μας και άβουλα υποχείρια.
Εσύ και εγώ το στηρίζουμε και θεριεύουμε το θηρίο που μας κατατρώει. Σκέψου το…
Η πληροφόρηση που έχουμε ονομάσει γνώση είναι άλλη μια πλάνη που έχουμε πιστέψει. Η μόνη αληθινή (διαχρονική και ακλόνητη) γνώση, υπάρχει μέσα μας.
Χρειάζεται να βρεις τον τρόπο να εισχωρήσεις με ειλικρίνεια, θάρρος και συνέπεια, στα άδυτα του εαυτού σου. Εκεί θα βρεις όλα τα ασύνδετα κομμάτια σου, όλες τις μισές αλήθειες που περιμένουν να ενωθούν.
Εκεί θα συναντήσεις τα μυστικά σου, τις φοβίες και τις αλήθειες σου. Όλα όσα λείπουν για να ολοκληρώνεις σιγά, σιγά, το πάζλ του Εαυτού σου.
Τα συμπτώματα αλλάζουν μορφή, οι άνθρωποι αλλάζουν μορφή, τα γεγονότα της ζωής επανέρχονται, αλλά ανάμεσα σε όλα αυτά, τίποτα δεν αλλάζει αν παραμένουμε κολλημένοι στον ίδιο νου που δημιουργεί τα προβλήματα και μας στερεί την υγεία, τη χαρά, την ακλόνητη εσωτερική ηρεμία που δεν εξαρτάται από εξωτερικές αφορμές ή από τη μνήμη, που πολλοί, ακόμα κουβαλάμε αναλλοίωτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου