Στην λέξη "ζωή" συνοψίζονται όλα τα πλούτη τού σύμπαντος, καθετί που πρόκειται να αναπτυχθεί.
Μέσα σε ένα κύτταρο περιέχονται εν δυνάμει όλα τα όργανα που πρέπει να εμφανιστούν μία μέρα, όπως σε έναν σπόρο που πρέπει να φυτέψουμε, να ποτισουμε, να περιποιηθούμε για να δώσει καρπούς.
Η ζωή είναι η αρχέγονη ύλη, η δεξαμενή από όπου αναβλύζουν κάθε μέρα καινούργιες δημιουργίες που θα έχουν διακλαδώσεις μέχρι το άπειρο.
Ξεκινώντας από αυτήν την απαθή και χωρίς έκφραση ζωή που είναι εκεί σαν μία απλή δυνατότητα, το πνεύμα δημιουργεί ασταμάτητα καινούργια στοιχεία, καινούργια σχήματα.
Οι άνθρωποι όμως ασχολούνται με όλα εκτός από την ζωή : αν σκέφτονταν πρωτ' απ' όλα την ζωή, να την φυλάνε, να την προστατεύουν, να την διατηρούν μέσα στην μεγαλύτερη αγνότητα, να την καθαγιάζουν, να εξαλείφουν ό,τι την εμποδίζει ή την δεσμεύει, θα είχαν όλο και περισσότερες δυνατότητες για να αποκτήσουν αυτά που επιθυμούν.
Γιατί αυτή η φωτισμένη, η φωτεινή, η έντονη ζωή μπορεί να τούς δώσει τα πάντα. Επειδή όμως δεν έχουν αυτήν την φιλοσοφία, σπαταλούν την ζωή τους νομίζοντας ότι αφού είναι ζωντανοί τούς επιτρέπονται τα πάντα.
Ο καθένας λέει : "Αφού είμαι ζωντανός, πρέπει να κάνω κάτι...". Πόσοι όμως κατορθώνουν να πραγματοποιήσουν αυτά που επιθυμούν; Πολύ λίγοι, οι περισσότεροι έχουν καταστρέψει τα πάντα.
Πρέπει λοιπόν στο εξής να αποκτήσετε μία άλλη φιλοσοφία, να ξέρετε ότι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεστε ήδη ενεργεί πάνω στην ζωή σας, στα αποθέματα της, στην πεμπτουσία τής ύπαρξής σας, και ότι αν σκέφτεστε άσχημα καταστρέφετε τα πάντα.
Χρησιμοποιώντας και κάνοντας κατάχρηση τής ύπαρξής μας, επιτρέποντας στον εαυτό μας να παραβιάζει όλους τους νόμους, θα εξαντλήσουμε τα αποθέματα μας και θα δυστυχήσουμε, ίσως όχι από υλική δυστυχία φυσική, αλλά από εσωτερική δυστυχία.
Η ζωή είναι ο μόνος πλούτος που υπάρχει, όμως οι άνθρωποι την σπαταλούν περνώντας τον καιρό τους, τρέχοντας πίσω από αποκτήσεις που δεν είναι τόσο σημαντικές όσο είναι η ίδια η ζωή.
Εργάζονται χρόνια για να ικανοποιήσουν τίς φιλοδοξίες τους και μια μέρα καταλήγουν τόσο εξαντλημένοι, τόσο αηδιασμένοι, ώστε αν βάλουν στην ζυγαριά αυτά που απόκτησαν και αυτά που έχασαν, θα δουν ότι έχουν χάσει τα πάντα για να κερδίσουν πολύ λίγα.
Από την παιδική τους ηλικία οι άνθρωποι έπρεπε να μαθαίνουν να μην σπαταλούν την ζωή τους για να μπορούν να την αφιερώσουν σε έναν ύψιστο σκοπό, γιατί τότε η ζωή πλουτίζει, αυξάνεται σε δύναμη και σε ένταση.
Ενώ όταν αφήνονται στις απολαύσεις, στις συγκινήσεις, στα πάθη, καταστρέφουν την ζωή τους, γιατί όλα όσα αποκτούν πρέπει να τα πληρώσουν και είναι με την ζωή τους που τα πληρώνουν. Στο υλικό πεδίο δεν αποκτά κανείς τίποτα χωρίς να θυσιάσει κάτι. Ενώ όταν καταθέτετε την ενέργεια σας στην ουράνια τράπεζα τόσο θα γίνεστε πιο δυνατός και πλούσιος.
Omraam Mikhael Aivanhov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου