Αλλοτρίωση… όταν ο άνθρωπος αποξενώνεται από τον ίδιο του τον εαυτό, την ίδια του τη ζωή και στο τέλος δεν τον αναγνωρίζει. Η καθημερινότητά μας είναι δουλειά, σπίτι, υποχρεώσεις, άγχος και πίεση.
Μία καθημερινότητα σκληρή και απαιτητική. Σαν να είμαστε ένα είδος ρομπότ που μόνο παράγουμε δουλειά χωρίς απολαύσεις και χαρές.
Μήπως, κάτι κάνουμε λάθος; Μήπως κάτι έχουμε καταλάβει λάθος; Και εντέλει που αρχίζει η προσωπική μας ευθύνη για ότι συμβαίνει στη ζωή μας; Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Μερικές στιγμές ευτυχίας θα μπορούσαν να είναι:
Ο ΗΛΙΟΣ: Μην ξεχνάτε να θαυμάσετε την λάμψη του, το φως του που μας φωτίζει καθημερινά. Πόσες φορές τον αγνοήσαμε; Πόσες φορές τον θεωρήσαμε αδιάφορο ή και δεδομένο;
ΤΟ ΓΕΛΙΟ: Μην ξεχνάτε να γελάτε, έστω να χαμογελάτε, να κάνετε ένα μειδίαμα. Είναι η πιο ευχάριστη έκφραση που μπορούμε να έχουμε στο πρόσωπο μας.
ΤΟ ΚΛΑΜΑ: Μην ξεχνάτε όμως και να κλαίτε. Είναι μία έκφραση στενοχώριας, πόνου , θλίψης και θυμού. Δεν χρειάζεται να εγκλωβιστούν μέσα μας γιατί θα μας κάνουν να νιώθουμε χειρότερα.
Η ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ: Μην ξεχνάτε να χαλαρώνετε και να ξεκουράζεστε. Το σώμα μας το έχει ανάγκη, είτε με το να κοιμηθούμε, είτε με το διαβάσουμε ένα βιβλίο. Το μυαλό χρειάζεται να αποφορτίζεται.
ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ: Μην ξεχνάτε να βλέπετε τους ανθρώπους που σας αγαπούν και σας αγαπάνε, την οικογένεια σας, τους φίλους σας. Αφιερώστε λίγο από τον χρόνο σας για να πάτε μία βόλτα, να κάνετε μια συζήτηση. Να περάσετε καλά!
Ας δώσουμε σημασία στον εαυτό μας, ας του δώσουμε προτεραιότητα με καθημερινές, απλές στιγμές ευτυχίας, για να μην «χάσουμε» τον δρόμο μας προς την ευτυχία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου