Δεν υπάρχει σαφής ορισμός του τι σημαίνει «τοξικός» γονέας, επειδή στην πραγματικότητα δεν είναι κλινικός όρος.
Όμως όταν οι συμπεριφορές ή οι σχέσεις είναι πραγματικά τοξικές, συνήθως είναι πολύ εύκολο να το διακρίνουμε, όπως όταν οι γονείς είναι εντελώς μη υποστηρικτικοί ή όταν είναι πολύ χειριστικοί προς τα παιδιά τους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γονείς μπορούν να προκαλέσουν σημαντική συναισθηματική και αναπτυξιακή φθορά και μπορεί τελικά να απομακρυνθούν από τα ενήλικα παιδιά τους, μια κατάσταση που γίνεται όλο και πιο συχνή στις μέρες μας.
Άλλες φορές, ωστόσο, υπάρχουν συνήθειες ή πρότυπα συμπεριφοράς που είναι λιγότερο τοξικά αλλά εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν κακό. Έχοντας αυτό κατά νου, ακολουθούν πέντε σχετικά κοινές τοξικές συνήθειες που έχουν οι γονείς, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.
1. Φωνές
Φυσικά κάθε γονέας φωνάζει μερικές φορές, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές, αλλά όταν οι γονείς πέφτουν στην παγίδα να το κάνουν πολύ συχνά, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη σχέση τους με τα παιδιά τους.
«Είναι σημαντικό για τους γονείς να αναγνωρίσουν τη διαφορά μεταξύ ενός λάθους και της συμπεριφοράς που ζημιώνει το παιδί. Σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, σίγουρα κανείς από εμάς δεν θα φώναζε ποτέ στο παιδί του, αλλά δεν υπάρχει κανένας που δεν το έχει κάνει ξανά και ξανά.
Όμως, υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ μιας μοναδικής στιγμής, που ελπίζουμε να επανορθωθεί με ένα «Λυπάμαι που φώναξα. Ας μιλήσουμε για αυτό» και του συνεχόμενου βομβαρδισμού, τον οποίο ο γονέας θεωρεί ψευδώς «πειθαρχία», δήλωσε η Peg Streep, συγγραφέας του «Daughter Detox: Recovering from a Unloving Mother and Reclaiming Your Life».
Οι φωνές λειτουργούν σε ορισμένες καταστάσεις, όπως όταν το παιδί σας κάνει κάτι πολύ επικίνδυνο και πρέπει να τραβήξετε την προσοχή του γρήγορα. Όμως πέρα από αυτό, οι έρευνες δείχνουν ότι δεν είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για να κάνουμε τα παιδιά να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.
Επιπλέον, οι ίδιες έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να μειώσει την αυτοεκτίμηση των παιδιών και τελικά να τα οδηγήσει να αναπτύξουν πιο επιθετικές συμπεριφορές και τα ίδια.
2. Τα συγκρίνετε τα αδέλφια
Όταν έχετε πολλά παιδιά στο σπίτι, είναι εύκολο να αφιερώσετε χρόνο, συλλογιζόμενοι πόσο διαφορετικά ή παρόμοια είναι, ακόμη και από πολύ μικρή ηλικία. Αλλά η σύγκριση των παιδιών, ακόμη και με μικρούς, φαινομενικά ασήμαντους τρόπους, μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο.
«Εάν έχετε περισσότερα από ένα παιδιά, προσπαθήστε να μην τα συγκρίνετε, είτε για να τους δώσετε κίνητρα είτε για πειθαρχία. Αυτή είναι μια τόσο κοινή συμπεριφορά», δήλωσε η Streep.
Μία μελέτη που εξέτασε την ακαδημαϊκή επιτυχία των πρώτων και δεύτερων παιδιών στις ΗΠΑ ανέλυσε τις κάρτες αναφορών των παιδιών και πήρε συνέντευξη από τους γονείς τους για να κατανοήσουν πόσο ικανά ήταν τα παιδιά μόνα τους και σε σχέση μεταξύ τους.
«Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μελλοντικοί βαθμοί στις κάρτες αναφοράς των εφήβων επηρεάστηκαν από τις πεποιθήσεις των γονιών τους ως προς το ποιο παιδί ήταν πιο έξυπνο, παρόλο που αυτές οι γονικές πεποιθήσεις δεν βασίζονταν σε προηγούμενους βαθμούς», εξήγησε το Today’s Parent.
.png)
3. Να τους βάζετε ταμπέλες
Με τον ίδιο τρόπο που η σύγκριση των παιδιών μπορεί να είναι μια πραγματικά τοξική συμπεριφορά, η επισήμανση των παιδιών ως οτιδήποτε, καλά ή κακά, είναι επίσης δυνητικά επιβλαβής. Οι ετικέτες μπορούν να γίνουν αυτοεκπληρούμενες και μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να αρθούν. Ακόμα και φαινομενικά θετικές ετικέτες μπορεί να είναι προβληματικές ως τοξικές, προειδοποιούν οι ειδικοί.
Εναλλακτικά, δοκιμάστε περιγραφικούς επαίνους. Πραγματικά, προσπαθήστε να παρατηρήσετε συγκεκριμένες ενέργειες που κάνουν όλη την ημέρα που είναι θετικές και να τις ανακαλέσετε σκόπιμα. Για παράδειγμα, «Είδα ότι βοήθησες τον αδερφό σου να κάνει αυτό. Αυτό δείχνει υπευθυνότητα» ή «Είδα πόσο σκληρά προσπάθησες σήμερα. Είμαι περήφανη για την προσπάθειά σου».
4. Να μην εκδηλώνετε τα συναισθήματά σας
Μία από τις σημαντικότερες δουλειές των γονέων είναι να βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν συναισθηματική νοημοσύνη ή «EQ», διδάσκοντάς τους να αναγνωρίζουν τι αισθάνονται και να βάζουν ένα όνομα σε αυτό.
Αλλά ένα παιδί δεν μπορεί να το κάνει αυτό αν λαμβάνει το μήνυμα από τους γονείς ή τους κηδεμόνες του ότι δεν πρέπει να βιώνει πραγματικά τα συναισθήματα που έχει, ή ότι τα ίδια τα συναισθήματα είναι άσχημα.
Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο όταν το παιδί παλεύει με μεγάλα συναισθήματα για κάτι που ίσως εσάς δεν σας φαίνεται σημαντικό και τα εκφράζει με τρόπο που δεν είναι ο ιδανικός, όπως με ξεσπάσματα.
«Το να πεις σε ένα παιδί ότι είναι «μωρό» επειδή κλαίει ή εκφράζει το συναίσθημα του δεν είναι τίποτα άλλο παρά σκληρό και θα το κάνει να εξαλείψει τα συναισθήματά του και να αποκολληθεί από αυτά», δήλωσε η Streep.
Αντ ‘αυτού, υπενθυμίστε στον εαυτό σας και στο παιδί σας, ότι τα συναισθήματα είναι για να τα νιώθουμε και δείξτε του πώς διαχειρίζεστε εσείς αυτά τα συναισθήματα.
5. Λέγοντας «εσύ πάντα / ποτέ» ή «εσύ με κάνεις …»
Το να λέτε στα παιδιά ότι πάντα ή ποτέ δεν κάνουν συγκεκριμένα πράγματα δεν είναι παραγωγικό και οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να είναι μια κόκκινη σημαία ότι σταματήσατε να ασχολείστε με το γιατί το παιδί σας εμμένει με συγκεκριμένες συμπεριφορές που μπορεί να βρίσκετε ενοχλητικές ή προβληματικές.
Αντ’ αυτού, σκεφτείτε συγκεκριμένες συμπεριφορές που θέλετε να εξαλείψετε και τα πράγματα που τείνουν να συμβαίνουν πριν από αυτές τις συμπεριφορές και στα οποία μπορείτε να κάνετε πρακτικές αλλαγές. Κάντε σαφείς τις προσδοκίες και τα όριά σας και βοηθήστε τα παιδιά να εργαστούν μέσω αλλαγών.
Αντί λοιπόν να λέτε, «Δεν κάνεις ποτέ τα μαθήματα στην ώρα τους», να είστε πολύ ξεκάθαροι για το τι θα θέλατε να συμβεί και να δώσετε στο παιδί σας αρκετό χρόνο για να κάνει τη μετάβαση και στη συνέχεια επιδοκιμάστε το γεγονός.
Μια άλλη φράση που πρέπει να προσέξετε είναι κάποια έκδοση του «εσύ με κάνεις…» που χρησιμοποιείτε, όπως «εσύ με κάνεις εξαγριωμένο ή στεναχωρημένο όταν κάνεις αυτό» ή «με κάνεις να ενεργήσω με έναν συγκεκριμένο τρόπο». Το παιδί σας δεν είναι υπεύθυνο για τα συναισθήματά σας ή την κατάστασή σας. Να είστε προσεκτικοί!
jenny.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου