Μια φορά και έναν καιρό, ένας μαθητής έκανε βόλτα στο δάσος, μαζί με τον δάσκαλό του. Ο μαθητής όμως αντί να απολαμβάνει τον περίπατο, ήταν πολύ προβληματισμένος. Είχε παρατηρήσει πως ο νους του συνεχώς βρισκόταν σε αναταραχή. Ήταν κάτι που συχνά βίωνε και αυτό τον ενοχλούσε.
Ρώτησε λοιπόν τον δάσκαλό του : «Γιατί ο νους των περισσότερων ανθρώπων είναι τόσο ανήσυχος, και μόνο λίγοι άνθρωποι απολαμβάνουν έναν ήρεμο νου;»
Ο δάσκαλος χαμογέλασε και είπε: «Θα σου πω μία ιστορία. Μία όμορφη ημέρα σαν και την σημερινή, ένας ελέφαντας στεκόταν κάτω από την σκιά ενός δέντρου και έτρωγε φύλλα. Ξαφνικά, μία μικρή μύγα εμφανίστηκε και κάθισε στο αυτί του ελέφαντα. Βολεύτηκε σε ένα σημείο και άρχισε να τρίβει τα πόδια της και να πεταρίζει τα φτερά της.
Ο ελέφαντας την είδε, αλλά παρέμεινε ήρεμος και συνέχισε το γεύμα του, χωρίς να της δώσει σημασία.
Η μύγα τότε άρχισε να πετάει γύρω – γύρω από τα μεγάλα αυτιά του ελέφαντα, κάνοντας όσο περισσότερο θόρυβο μπορούσε. Ο ελέφαντας το πρόσεξε και αυτό. Παρόλα αυτά παρέμεινε ήρεμος και συνέχισε να τρώει το φαγητό του. Η μύγα τότε σάστισε.
«Μήπως είσαι κουφός;» τον ρώτησε.
«Όχι», απάντησε ο ελέφαντας.
«Μα τότε γιατί δεν σε ενοχλεί ο θόρυβος που κάνω;», ρώτησε η μύγα.
Ο ελέφαντας σταμάτησε ήρεμα το φαγητό του και ανταποκρίθηκε με δύο ερωτήσεις : «Εσύ γιατί είσαι τόσο ανήσυχη και θορυβώδης; Γιατί δεν μπορείς να μείνεις ακίνητη για μία στιγμή;» είπε, και συνέχισε να μασάει αργά και σταθερά τα φύλλα του.
«Οτιδήποτε βλέπω, ακούω ή αισθάνομαι τραβάει την προσοχή μου. Επίσης αντιδρώ, σε οποιονδήποτε θόρυβο ή κίνηση πέσει στην αντίληψή μου. Εσένα όμως ποιο είναι το μυστικό σου. Πώς μπορείς να παραμένεις τόσο ήρεμος και σταθερός;», ρώτησε με ενδιαφέρον η μύγα.
Τότε ο ελέφαντας αργά σταμάτησε το φαγητό του και είπε «Οι 5 αισθήσεις μου δεν διαταράσσουν την ηρεμία μου, γιατί είναι αυτές που ορίζουν την προσοχή μου. Εγώ ελέγχω τον νου και τις σκέψεις μου. Γι’ αυτό μπορώ να δώσω την προσοχή μου εκεί που επιθυμώ και να αγνοήσω τα υπόλοιπα.
Σαν παράδειγμα τώρα επιθυμώ να φάω. Η προσοχή μου είναι στο να απολαύσω το φαγητό μου. Να επιλέξω τα φρέσκα φύλλα. Να τα μασήσω καλά. Εγώ ελέγχω την προσοχή μου και γι’ αυτό παραμένω ήρεμος και σταθερός».
Σε αυτό το σημείο της ιστορίας ο μαθητής χαμογέλασε στον δάσκαλό του και είπε:
«Τώρα καταλαβαίνω! Ο νους μου είναι συνεχώς ανήσυχος όταν οι 5 μου αισθήσεις και οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου, ελέγχουν τον νου μου. Όταν όμως ΕΓΩ αναλάβω τον έλεγχο της προσοχής και των σκέψεών μου, ο νους μου θα παραμείνει ήρεμος γιατί θα μπορώ να αγνοήσω την ανησυχία του!»
«Έτσι είναι» αποκρίθηκε ο δάσκαλος. «Ο νους είναι ανήσυχος και ακολουθεί την προσοχή. Πάει, όπου πάει εκείνη. Πάρε τον έλεγχο της προσοχής σου και τότε θα ελέγξεις και τον νου σου.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου